Georganiseerd geweld: Afschrikking door wreedheid?


Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde 4 jaar ‘zichtbare’ dictatuur + dag #015


“Het Westen won de wereld niet door de superioriteit van haar ideeën of waarden of religie (waartoe maar weinig leden van andere beschavingen zich bekeerden), maar eerder door haar superioriteit in het toepassen van georganiseerd geweld. 



Westerlingen vergeten dit feit vaak; niet-Westerlingen nooit.” – Samuel P. Huntington, The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996)

Het westerse kolonialisme begon in de vijftiende eeuw en eindigde, op een paar uitzonderingen na, halverwege de twintigste eeuw. Het werd mogelijk gemaakt door de ontwikkeling van technologieën en een snelle bevolkingsgroei. Het Westen stapte toen over op een nieuw model om de wereld te regeren. Het sprak over menselijke waarden en mensenrechten en bepaalde regels die zogenaamd iedereen in staat zouden stellen daarvan te genieten, schrijft Bernhard.

De façade hield niet goed stand. Het Westen, en vooral de VS, misbruikte de ‘op regels gebaseerde orde’ door het internationale recht te omzeilen wanneer het niet strookte met haar belangen. Het bleef ‘georganiseerd geweld’ toepassen onder dubieuze omstandigheden. De oorlogen tegen Joegoslavië, Afghanistan en Irak moesten aantonen dat het Westen zich zou houden aan de regels waarvan het beweerde dat die bestonden. Maar de oorlogen werden verloren en de VS moesten zich terugtrekken.

De oorlog in Oekraïne is slechts het laatste maar duidelijkste bewijs dat de ‘op regels gebaseerde orde’ niet meer bestaat:

De afgelopen decennia hebben de Verenigde Staten Moskou voortdurend in een positie gebracht waarin het ofwel het voldongen feit van de NAVO-uitbreiding moest accepteren ten koste van de Russische veiligheidsbelangen, ofwel met geweld moest escaleren en de gevolgen moest ondergaan van een toenemende economische en politieke uitsluiting. Deze ontmoediging om escalatie te vermijden is effectief verdwenen. Het uitleggen van de veranderde staat van de internationale betrekkingen is geen applaus voor de Russische positie – hoewel het als zodanig kan worden behandeld door degenen die elke realistische beoordeling van de situatie onoprecht voorstellen als “inschikkelijkheid” – maar het illustreert eerder hoe Moskou zichzelf heeft geïsoleerd van de westerse uitsluiting en zo het hele machtsevenwicht heeft veranderd, niet alleen in Europa, maar in de hele wereld.

Het is nu Rusland dat het Westen voor een dilemma plaatst: het kan toekijken hoe het Kremlin zijn strategische doelen bereikt, gegarandeerd in een eenzijdige onderhandelde regeling of door de voortdurende uitputting van de Oekraïense troepen, of het kan met geweld escaleren. Poetins verklaring over kernwapens was niet louter retoriek – het was de Russische president die vanuit een gezaghebbende positie de grenzen van het huidige conflict aangaf.

Alles wat minder is dan een totale Oekraïense overwinning is daarom een impliciete erkenning dat de “op regels gebaseerde” economische en politieke orde onomkeerbaar is veranderd.

Onlangs vernietigden hypersonische wapens een hoofdkwartier van de SBU in Kiev slechts enkele seconden nadat het luchtalarm was geactiveerd. De westerse luchtverdediging had gefaald. Rusland heeft de mythe van de superioriteit van het Westen in het toepassen van georganiseerd geweld vernietigd. 

Anderen hebben daar nota van genomen. De recente opflakkering in de Amerikaanse betrekkingen met Niger is hier een gevolg van:

De druk die op Niger wordt uitgeoefend laat zien dat Washington de oorlog tegen Rusland steunt om andere redenen dan het recht van Oekraïne om zijn partners te kiezen en zich bij de NAVO aan te sluiten, of dat dat recht alleen geldt als de gekozen partner de Verenigde Staten en de NAVO is en niet Rusland. Het kernprincipe is dus niet het recht van een soevereine natie om haar partner te kiezen, maar het recht van een soevereine natie om een partnerschap aan te gaan met de Verenigde Staten.

De Amerikaanse houding ten opzichte van Niger en Rusland onthult een tweede les. Een belangrijke reactie op de Russische invasie in Oekraïne was om Rusland te isoleren en de door de VS geleide unipolaire wereld te versterken. Dat heeft niet gewerkt.

De Verenigde Staten hebben hun bezorgdheid geuit over het feit dat “de Russische Federatie echt probeert Centraal-Afrika en de Sahel over te nemen.” Thurston vertelde me dat de VS “erg bezorgd is over de Russische invloed in de hele Sahel en dat het vooral in Niger steekt gezien de eerdere hechte relatie.”

Hij voegde eraan toe dat de Verenigde Staten “de concurrentie met Rusland in Afrika als een niet belang lijkt te beschouwen, terwijl de meeste Afrikaanse regeringen de dingen niet op die manier zien.” En dat is het kenmerk van de opkomende multipolaire wereld die de VS probeert tegen te houden. Saoedi-Arabië heeft gezegd “wij geloven niet in polarisatie of in het kiezen tussen partijen.” De Indiase minister van Buitenlandse Zaken, S. Jaishankar, beschrijft in zijn boek The Indian Way de nieuwe multipolaire wereld als een wereld waarin landen voor hun “eigenbelang” omgaan “met strijdende partijen op hetzelfde moment met optimale resultaten.”

Nu het Westen zijn twee belangrijkste machtsbronnen kwijt is, de op regels gebaseerde orde als (enigszins) soft power instrument en zijn militaire hard power superioriteit, heeft het Westen behoefte aan een nieuw afschrikkingsinstrument, een nieuw instrument waarmee het zijn belangen kan doordrukken tegen de wil van andere machten. 

Het heeft dat gevonden door blijk te geven van uiterste wreedheid.

De oorlog tegen Gaza, gesteund door het Westen, is een demonstratie dat het Westen bereid is om alle grenzen te overschrijden. Dat het elke nuance van menselijkheid terzijde schuift. Dat het bereid is om genocide te plegen. Dat het er alles aan zal doen om internationale organisaties te verhinderen hiertegen in te grijpen.

Dat het bereid is om alles en iedereen die zich ertegen verzet te elimineren.

De landen die zich inzetten voor multipolariteit zouden zich moeten voorbereiden op wat hen te wachten staat.
©Bernhard.

Reactie.

Het kan zijn dat Bernhard hetzelfde bedoelt, maar het niet zo expliciet zegt. Daarom zeg ik het nu in mijn eigen woorden. Het is door en door zielig wat de VS en Europese politici hebben gedaan en nog steeds proberen. Want wat hebben ze werkelijk gedaan!?

Ze hebben landen die een soevereine koers wilde volgen met militair geweld aangevallen! Had niets met democratie of enig ander voorwendsel te maken. Het was gewoon een aantal daden van enorme lafheid. Want als we zien wat deze landen werkelijk wilde was het altijd tegen het belang van de VS! 

Afghanistan werd opgetuigd met een communistische regering die Russische hulp vroeg om weerstand te bieden tegen de Moedjahadien. De VS vond een aanleiding de Moedjahadien, waarin ook de Taliban meevocht, te bewapenen met wapens die tegen tanks en helikopters konden worden ingezet. Omdat het neerdrukken van het verzet geen belangrijke optie was voor Rusland, trokken die hun troepen terug. Ook omdat ze niet meer slachtoffers wilden. Daarna nam de VS het heft in eigen hand doordat ze ALQaida de schuld gaven van de 9/11 gebeurtenis en zogenaamd jacht maakte op deze eigen, door de CIA opgezette organisatie, door militairen naar Afghanistan te sturen. Dit werd een debacle! 

Hetzelfde gebeurde met Irak, Libië en Syrië. Het was niet alleen de VS die haar legers inzette om deze zwakkere landen aan te vallen! Nee, daar waren ze net te laf voor. Een aantal NAVO-landen werd gedwongen ook hun legers in te zetten om andere landen te laten zien wat er ging gebeuren wanneer je verzet had tegen de regels van de VS. Er werd een angstcultuur opgezet door de VS en de NAVO-landen waren te laf om nee te zeggen. In Nederland hebben we dit te danken aan Balkenende. Die later zich min of meer verontschuldigde met de uitspraak “met de wetenschap van nu “. Geen enkel excuus voor de soldaten die daar gewond of gedood werden! Dat zegt al zeer veel over Balkenende!

De VS en de NAVO hebben dus altijd militair zwakkere landen aangevallen en toch al deze oorlogen verloren. Dat zegt veel over de mogelijkheden die dit boevengespuis als militaire mogelijkheden heeft. 

Rusland, onder leiding van Poetin, heeft dit allemaal gezien en wist dat de VS ook een poging ging doen de Russische grenzen te passeren. Want Rusland wilde niet meedoen onder de voorwaarden van de VS. Dus Poetin liet supersonische wapens maken en bouwden een groot leger op dat opgewassen moest zijn tegen de legers van de VS en NAVO-landen! Rusland was niet bang voor de VS en de NAVO en was en is bereid zichzelf te verdedigen. Verdedigen tegen Zionisten en Nazi’s die nog steeds deel uitmaken van de heerschappij in deze wereld!

Dit is de laatste poging van de VS om het schrikbewind te consolideren. De steun aan Israel in de strijd tegen Hamas. Een strijd die ook alweer verloren is en Israel en de VS laten zien waartoe ze bereid zijn. 

Genocide tegen een heel volk, de Palestijnen. Met in hun achterhoofd nog steeds de hoop dat er een derde wereldoorlog tegen Rusland uitgelokt kan worden. Maar Poetin wil dat helemaal niet en heeft gewaarschuwd dat dit grote gevolgen zal hebben voor de wereld! 

Poetin zal dan tactische kernwapens inzetten tegen belangrijke Westerse centra. Net ze nu gedaan hebben door het centrum van de Oekrainse geheime diens met de grond gelijk te maken een raket met explosieve lading! Op deze precisie raketten kan ook een kleine kernkop geplaatst worden! Het is maar dat je het weet! 

Zodra en een andere wind gaat waaien in de VS zal het oorlogsgekletter tot een eind komen. Trump heeft al gezegd dat hij binnen 24 uur dit kan stoppen. Dit doet hij door de NAVO troepen die nu in het geheim vechten in Oekraïne terug te roepen en als Zelensky dan nog leeft hem opdracht geven tot een wapenstilstand en de eisen van Rusland te accepteren. 

Het volgende project is Israel. Dit land zal misschien uiteenvallen. De gelovige Joden zullen een plek krijgen. Maar wat te doen met de Zionisten! De Joden die geen Jood zijn! Die krijgen misschien een plekje in Oekraïne als ze beloven zich netjes te gedragen!

© Piki Onder dit pseudoniem publiceert de schrijver op Facebook, daar ondervindt je meer en meer censuur vandaar dat de artikelen ook hier gepubliceerd worden. Bovendien verlaten steeds meer mensen Facebook of hebben dit ‘sociale’ platform nog nooit gebruikt.



Nu je toch hier bent, …

… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.

– Henk