Wereldwijde ‘Staatsgreep’ Coup Du Monde dag #228
Countdown to Freedom #5 + 1 day
Al sinds november 1999 schrijf ik op mijn eerste ‘blog’, de naam bloggen bestond toen nog niet, over voeding en gezondheid. Alle zaken die mij boeide en inspireerde om een gezonder leven te gaan leiden. Al mijn ontdekkingen deelde ik, wetenschappelijke info, en het ontbreken daarvan. Alles werd uiteindelijk op aanraden van Fred Meijroos (Succesboeken) leesbaar geordend en als gratis download nog steeds te vinden. Het gaat eigenlijk nog niet eens over gezondheid maar vooral de motivatie om wat te veranderen aan je ongezondheid.
eBoek: Zoektocht naar gezondheid
Nu meer als ooit -denken- mensen gezond te eten met al die schreeuwende -BIOLOGISCHE- vakken en reclame uitingen in de supermarkt. Denk je echt dat, als het zo gezond was dat ik zou emigreren om mijn eigen permacultuur tuin te beginnen in een ander land? Muziek is immers ook een hobby waar ik al mijn energie in kan stoppen. Het aanzicht van al die ongezondheid om mij heen waarbij ineens het noodlot toestaat bij sommigen als een donderslag bij heldere hemel. Fout, ik weet inmiddels al lang dat goede voeding en een gezonde levenshouding een betere garantie geeft als ‘geluk hebben’ ! Daarom zit ik nu midden in het proces mijn eigen blauwe zone te creëren. (Hier mag je mee lezen op uitdaging.net)
Nu is het zo dat ‘soort zoek soort’ een gegeven is. Je voelt je nu eenmaal het beste op je gemak met gelijk gestemde mensen. Soort zoek soort is eigenlijk niet de goede uitdrukking, ze vinden jou of je komt ze tegen op een schijnbaar ‘toevallige ontmoeting’, maar toeval bestaat niet, …
Maandag 26-10-2020 had ik weer zo’n ‘ontmoeting’ een digitale wel te verstaan. Iemand die ‘haar weg’ heeft gevonden in het leven. Een weg die niet veel zullen nemen of durven, de onderstaande weg is voor iedereen echter in te slaan, gezonder gaan leven, Nienke, alias El camino deelt hieronder haar tweede verhaal, …. (blij met deze digitale ontmoeting – Henk)
En nog 1: ik blijf maar schrijven….
Deze gaat over voeding. Omdat jij daar ook het een en ander over weet!
Toen ik 5 jaar geleden in Spanje woonde, op dezelfde plek als nu, veranderde ik mijn leefstijl totaal. Ik voelde me, eind 2014/ begin 2015, slecht. Mijn lichaam gaf al lange tijd signalen dat er iets niet goed was. Maar toen was het alsof ik op een splitsing stond en een keuze moest maken. Wilde ik leven? Of wilde ik nog zieker worden?
In februari 2015 had ik een schimmel op plekken waar je geen schimmels wil hebben. Was het een marteling of een eye-opener? Ik las iets over de schimmel in relatie met voeding (suikers) en van de ene op de andere dag stopte ik met alle suikers die ik tot me nam. Geen koffie meer. Geen alcohol meer. Geen snoepjes, koekjes, brood, pasta, bonen. De eerste 2 dagen at ik enkel een halve avocado en een stuk knoflook.
Het was vreemd (en zover ben ik nu anno 2020 niet): maar het leek alsof lichaam en geest volledig achter de ‘beslissing’ stonden. Er was geen enkele hunkering naar iets. Hoewel het lichaam zich absoluut niet zonder slag of stoot ‘gewonnen’ gaf in de dagen, weken en zelfs maanden die volgden.
Na de twee dagen zo goed als vasten, at ik voornamelijk rauwe salades. De combinatie van voornamelijk rauwe ui, rauwe knoflook, avocado en selderij met een beetje (goede) olijfolie en goed zout: tot op de dag van vandaag blijf ik het een geweldige mix vinden en dat was de basis. Met verder als toevoeging alle groenten waar ik zin in had.
Mijn lichaam werd het kompas. En mijn graadmeter was het aantal scheten dat ik per dag liet. Toen ik mijn ex-vriend (Johan) leerde kennen in juni 2014, was ons communicatie vooral een hevig scheten orkest. We waren, blijkbaar, beiden niet in goede doen en de darmen functioneerden voor geen meter. Of wel: door de signalen die ze gaven. Hij is ook overleden aan darmkanker.
Doordat ik rust had en de tijd, kon ik experimenteren met al datgene er was. Mijn (onze) energie nam toe en hoewel het lichaam bij tijd en wijle smeekte om suikers te eten, was ik toen sterk genoeg er niet aan toe te geven.
Het resultaat was: zweetaanvallen in combinatie met je ineens rillerig en koud voelen. Een soort kort griepaanvallen die vrij snel verdwenen. Vervolgens bruiste ik weer van de energie (opvliegers :P?). De keren dat ik naar de wc moest, na de verandering, nam toe. En letterlijk: wat een shit kwam eruit. Ongelooflijk.
Na enkele dagen andere voeding al voelde ik een geweldige energie die me de kracht gaf door te gaan. Na weken was ik kilo’s afgevallen en het sporten ging gemakkelijker. De rust in hoofd en lichaam namen toe en ik werd ook mentaal zoveel sterker en rustiger. Ik durfde ineens te uiten wat ik dacht. Ik was minder bang om dingen bespreekbaar te maken. De mist in het hoofd verdween zonder er iets voor te hoeven doen.
Gaandeweg las ik meer over voeding en het effect ervan op het lichaam. Ik experimenteerde met voedingsproducten die als gezond bestempeld werden, maar waar het lichaam steeds van zei dat ik ermee moest stoppen. Na haver bijvoorbeeld leek het standaard of mijn hoofd vol watten zat en was ik niet te genieten en ging ik na een ontbijt weer (suf, hangerig en sloom) in bed liggen. Hoe lekker ik de zelfgemaakte haverkoeken ook vond (als gezonde variant dacht ik): toch vertelde mijn lichaam me dat het niets voor mij was.
Ik begon de etiketten te bestuderen van producten in de supermarkten en ik kwam erachter dat alles. Alles. Alles. Bewerkt was. Zoals eigenlijk ook veel bewerkt voedsel wordt verkocht in biologische winkels…
We haalden de producten al van vele goede winkels (en dit nam enkel toe). Maar nog altijd kreeg ik nachtmerries en sliep ik slecht als we een kip hadden gekocht (of eieren of ander vlees) dat niet puur was en waarschijnlijk volgestopt was met hormonen, antibiotica etc. (Ook van de goede slagers).
Het lichaam was en is de beste leermeester al vertrouwen we op een ander die denkt te weten wat goed voor ons is. Echter: geen enkele goeroe. Geen enkele voedingsdeskundige. Niemand weet uiteindelijk meer dan wat je zelf voelt (en dan zeg ik niet dat er geen mensen zijn die je kunnen helpen op de weg om meer en meer bij jezelf te komen :). Iedereen heeft hulp nodig, soms).
Het is alleen dat we veelal uit handen geven waar we over bezitten en vertrouwen op een ander uit angst een eigen richting in te slaan en ons eigen weg te bewandelen. Saboterende stemmetjes heb ik eveneens en de vraag of alles wel goed was, wat ik deed, kwam regelmatig terug.
In mei 2016 vond ik de site van Mike en ook ik verloor mijn magische kompas en vertrouwde op wat er allemaal over voeding geschreven werd. Ik zeg niet dat vet (of wat er verder geschreven is) slecht is. Verre van. Ik genoot van de smeuïge saus die overbleef met name van een hele kip gegaard in de oven met rozemarijn, knoflook en zout. Dus ook dat wist het lichaam al. Echter, toen ik de informatie las op de site, volgde ik ineens weer datgene een ander vertelde wat wel of niet goed was. Maar we weten zoveel meer….
Durven te vertrouwen op dat innerlijke weten, is wat ik mensen meegeef. Ik kan niet voelen wat een ander voelt. Een ander moet het zelf proberen. Wederom met vallen en opstaan. Doorgaan en moed houden. Zoals het kind, waar ik in dat andere artikel al over schreef.
Hoewel bepaalde gezonde voedingsproducten los van elkaar geweldig zijn, kunnen ze in combinatie met elkaar weer minder effectief zijn. De combinatie bijvoorbeeld van knoflook met ei. Knoflook en spruiten. Knoflook en koolsoorten. Knoflook en broccoli laten altijd weer het scheten orkest beginnen bij mij.
Overigens voelde ik meer en meer dat voeding een bepaalde frequentie en energie met zich meebrengt. Je kan voelen of een ei afkomstig is van een goede boerderij of afkomstig van een plek waar kippen een minder goed (slecht) leven hebben gehad. Je kan voelen bij kokosolie welke puur is en welke niet. (Probeer het maar eens in een (biologische) winkel en vertrouw op je gevoel dat je degene eruit pakt die het puurst is. Deze hoeft niet eens het duurst te zijn :)). Eigenlijk kan je bij elk product voelen of het zuiver is of niet.
In Bulgarije proefde ik kruiden, planten en besjes. Ik plukte en proefde eigenlijk alles van wat ik dacht dat je kon eten en ik ben geen enkele keer ziek geworden. Paddenstoelen durfde ik niet aan, al voelde ik eveneens dat verschillende paddenstoelen omgeven zijn met een verschillende energie. Alsof alles uitspreekt: dit kan ik wel eten. Dit niet. En dieren…. zijn er erg goed in om te weten wat goed is voor ze. Als zij het kunnen… dan kunnen wij toch ook terug naar die basis ;)?
Toen ik in 2016 weer terug kwam in Nederland, mocht ik meedraaien bij Remeker, de Kempenaer (varkensboerderij waarbij de varkens buiten lopen) en op de Graasboerderij. Eveneens heb ik op andere biologische boerderijen meegedraaid die ik niet noem omdat de koeien soms geslagen werden en het vlees van een koe die ziek was en antibiotica had gekregen (vlees dat wel aan de eisen voldeed om verkocht te worden) verkocht werd aan de consument en het betere vlees voor henzelf was….
De Graasboerderij was absoluut een hoogtepunt. Een waar genot. Ik heb daar eigenlijk niet geholpen maar alle verhalen in me als een spons opgezogen. Hun liefde voor land, dier en consument is (in Nederland) ongeëvenaard. De prijzen zijn eerlijk (te laag vond ik) en ze zijn als een geoliede machine. En wat een lach en passie. Elke dag weer. Ze doen het anders. Durven anders te denken. En de hoeveelheid kruiden (en wormen) in het land is fenomenaal. Ok: in Bulgarije leerde ik dat ‘boeren’ nog gemakkelijker en puurder kon. Alle koeien, geiten, schapen liepen door elkaar en er waren geen hekken of ergens ook maar prikkeldraad. De boer maakte een bepaald geluidje waardoor de beesten zijn kant opkwamen. De producten daar waren van een geweldige kwaliteit.
Goede producten zijn fantastisch. Ze kunnen zeker een verschil maken om ons goed te voelen of niet. En nogmaals: ik ben niet op het niveau van hoe ik me voelde halverwege 2015 tot 2016. Ik weet nog altijd niet hoe rot het bij mij van binnen is. Ik weet enkel dat ik stapje voor stapje zelf eveneens weer terugga naar die periode. Mijn reis was fantastisch. Maar gaandeweg liet ik me ‘verleiden’ door al datgene werd gegeven in plaats van te bedanken wat ik niet wilde.
Ik heb 1 leven waar ik, op dit moment, bewust weet van heb en ik heb zoveel meer geleerd, gevoeld, gezien en letterlijk geproefd dan ik op een bucket lijst had kunnen zetten.
Wat ik kan is niet uitzonderlijk. We kunnen het allemaal.
Wederom: al het goeds.
Liefs, Nienke (13-02-1986) Linkedin profiel
Bij elke website zou je bij het eerste bezoek moeten kijken wie de schrijver is en wat hem motiveert om dit te doen, mag ik je uitnodigen om even te kijken met wie je te maken hebt, of je een klik hebt met mij. Uitzoeken of je dezelfde visie hebt? – Over mij: Statement, visie en doel
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.