Bron artikel Asia Times: Germany’s overdose of renewable energy
Door: JONATHAN TENNENBAUM, BERLIN
Duitsland genereert nu meer dan 35% van zijn jaarlijkse elektriciteitsverbruik uit wind- en zonne-energiebronnen. Meer dan 30.000 windturbines zijn gebouwd, met een totaal geïnstalleerd vermogen van bijna 60 GW. Duitsland heeft nu ongeveer 1,7 miljoen zonne-energie (fotovoltaïsche) installaties met een geïnstalleerd vermogen van 46 GW. Dit ziet er erg indrukwekkend uit.
Helaas is de werkelijke hoeveelheid geproduceerde elektriciteit meestal slechts een fractie van de geïnstalleerde capaciteit. Erger nog, op “slechte dagen” kan het bijna nul worden. In 2016 waren er bijvoorbeeld 52 nachten met in wezen geen wind in het land. Geen zon, geen wind. Zelfs als rekening wordt gehouden met “betere dagen”, bedraagt de gemiddelde elektriciteitsproductie van wind- en zonne-energie-installaties in Duitsland slechts ongeveer 17% van de geïnstalleerde capaciteit.
De voor de hand liggende les is: als u een stabiele, veilige elektriciteitsvoorziening wilt, dan heeft u reserve- of back-upbronnen van elektriciteit nodig die op min of meer korte termijn kunnen worden geactiveerd om de hiaten tussen de vraag naar elektriciteit en de fluctuerende output van wind en zonne-bronnen.
Hoe meer wind- en zonne-energie een land besluit te genereren, hoe meer back-upcapaciteit het nodig heeft. Op ‘slechte dagen’ moeten deze back-upbronnen tot 100% van de elektriciteitsvraag van het land kunnen leveren. Op “goede dagen” (of tijdens “goede uren”) zullen de back-upbronnen minder worden gebruikt, of zelfs uitgeschakeld, zodat hun capaciteitsgebruik ook slecht zal zijn. Een niet erg goede economie.
Veel beter zou zijn om wind en zonne-energie tot een relatief minimum te beperken, en in plaats daarvan te vertrouwen op regelbare, niet-fluctuerende energiebronnen die met een hoge capaciteitsfactor werken, om te voldoen aan de elektriciteitsvereisten van de nationale basisbelasting en om de totale output aan te passen aan de veranderende vraag . Dit komt overeen met de wereldwijde praktijk voorafgaand aan de recente enorme opbouw met hernieuwbare energie.
In theorie zou de ideale back-up voor wind- en zonne-energie zijn om overtollige elektriciteit op te slaan die wordt geproduceerd wanneer de zon schijnt en sterke wind waait, en deze indien nodig weer in het net injecteren. Helaas is elektriciteit een moeilijk en duur goed om op te slaan.
Lees verder bij de bron
We hebben een grote energie opslag nodig in Nederland
Bron Teller Report
Omdat het niet altijd winderig is en de zon niet altijd schijnt, is ‘groene energie opslaan’ ook een uitdaging. Maar geen nieuwe uitdaging, want er was al een plan in 1981.
In dat jaar publiceerde ingenieur Luc Lievense zijn ambitieuze voorstel: de aanleg van een extra ringdijk in Markermeer en de dijk vol windmolens.
Deze molens zouden geen elektriciteit opwekken, maar zouden water in een groot bassin pompen. Turbines moesten in die dijk worden geïnstalleerd die elektriciteit kon opwekken, vergelijkbaar met een waterkrachtcentrale uit een reservoir in een rivier.
Die waterstroom kan worden aangepast aan de vraag naar elektriciteit, terwijl variaties in de wind alleen maar resulteerden in een fluctuerend waterniveau in het bassin. Alles gebaseerd op oude, bewezen technologie.
Lees verder bij de bron
Inmiddels zijn we tientallen jaren verder en kunnen we ons afvragen waarom het plan Lievense nooit is uitgevoerd. Dijken en water, de Nederlandse specialiteit en export expertise product.
– HM
Geen consensus bij de politiek en de energie producenten?
Inmiddels staan dus de groene energie producenten nodeloos te malen tegen dumpprijzen en zou daarmee de Nederlandse -water opslag- gevuld kunnen worden om op andere tijden gebruikt te worden tegen goede vergoedingen. Inmiddels zijn we bijna 40 jaar verder met nadenken opnieuw calculeren en beslissingen overdenken. Waarom is het -ei van Columbus- nog steeds in de overdenk fase?
Nu je toch hier bent, …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
