Twee jaar lang stond ons huis te koop om te verkassen naar Frankrijk. Die verkoop lukte niet, waarom? Eigenlijk niet belangrijk, het gaat zoals het gaat. We gaan het nu verhuren aan expats via een tussenpersoon, bedrijfsmatig, prima. Tijd voor de nieuwe uitdaging!
Schrijven over alle problemen in de wereld is belangrijk, oplossen van die problemen daar waar mogelijk is echter het belangrijkste. Het hoofddoel is eigen biologisch voedsel kweken, een groot stuk grond is in Nederland onbetaalbaar, dus verkassen we.
Nu de voorbereidingen om de oude stek verhuur gereed te maken het eind stadium naderen en er al een mogelijke verhuurdatum van 1 december in de lucht hangt is het de hoogste tijd voor actie, op huizenjacht in de Morvan, Frankrijk.
Vier weken terug hadden we een mooie buitenkans gezien, een klein huisje op slechts 4 kilometer van een een ‘grote’ plaats van ruim 2500 inwoners met alle faciliteiten. De communicatie met de Franse makelaar verliep stroef, het huis stond online nog steeds te koop maar de makelaar vertelde mij dat het reeds verkocht was. Dus, plan A was om er even langs te rijden en dat zelf uit te zoeken. Inderdaad een grote plaat met ‘vendu’, verkocht. Plan B diende zich al gelijk aan, het huisje ernaast stond ook te koop. Ook al was ik al twee jaar naar huizen op zoek geweest, dit huis en die makelaar had ik nog niet ontdekt. Telefonisch was er vrijdagmiddag niemand bereikbaar voor meer informatie en de uitbater van ons Hotel moest het telefoonbericht drie maal afluisteren voor hij het ingewikkelde eMail adres kon reproduceren. Helaas, nog fout ook. Dus even zoeken op internet dan maar.
Maar, dat was ik even vergeten, we moesten even een kroegje opzoeken met wifi want er was in het centrum “natuurlijk” geen internet bundel beschikbaar !! Geen 4G, geen 3G, geen 2G niets noppes nada, maar dat is dus een van de voordelen om daar te leven, de gezondheid staat immers op #1.
Plan B werd al snel verworpen, te duur zeker gezien het opknapwerk wat we al gezien hadden via de ramen. Helaas, want de 1200 meter grond waren een open plaats in het bos op een lichte helling, goed beschut tegen de gure noorder en oosten wind met zelfs in de winter, met de laag staande zon nog volop zonneschijn !!
‘s Avonds in het hotel even luisteren naar de gesprekken van de locals aan de bar. Ik kon 90% van het gesprek totaal niet volgen, ja hier en daar in elke zin een of meerdere woorden maar dat was het dan. Toen een oud baasje, ik leerde later van de barman dat hij 87 was, zag hij dat ik aandachtig stond te luisteren werden mij wat vragen gesteld en dan blijkt de communicatie toch heel goed mogelijk te zijn met hier en daar wat gebarentaal en een enkel woord via google translate. (Ook offline bruikbaar)
Verder die dag brachten we ook een bezoek aan een goede vriendin om te kijken naar haar pas verworven huis, een echte opknapper die al jaren leeg stond. Midden in het plaatsje Saulieu maar er was een zwaar overwoekerde tuin die men nu aan het opschonen was. Daar werd ik al uitgenodigd om later mijn pas verworven en nog te verwerven kennis van permacultuur te komen delen. Haar vader is een ex politie agent met pensioen. Ik bezocht hun huis al een keer anderhalf jaar geleden en heb nu het plan om daar een tweede bezoek van te gaan maken met als doelstelling eens het een en ander te weten komen over de verhoudingen tussen de gele hesjes en politie. Ik had dit gesprek al lang in gedachten met hulp van zijn kleindochter die vloeiend Engels spreekt, maar zij is momenteel 250 kilometer verwijderd en via skype een gesprek opzetten is onmogelijk, juist ja, geen internet aanwezig. Dat wordt dit weekend dus nog even een uitdaging.
We hebben dit lange weekend ook nog een plan C, plan D en een plan E.
Vandaag, zaterdag gaan we de omgeving verkennen waar het huisje van plan C staat, een klein dorpje van ruim 600 inwoners maar wel een beetje gericht op toerisme. Een restaurant en kroeg zijn aanwezig. Een pre als lijm voor de samenleving en om met mensen in contact te komen een kwaliteit die ik al 50 jaar beheers in elke taal. Maandagmorgen hebben we in dat dorp een afspraak met de makelaar, deze keer een Nederlandse getrouwd met een Fransman. Het huis op zich is eigenlijk iets te groot maar kan wel voor een deel verhuurd worden als gîte in de vakantietijd. Het nadeel is dat de grond achter het huis alleen bereikbaar is via de stijle helling, via google earth telde ik 30 traptreden. Daar moeten we nog eens over nadenken hoe we dat kunnen ondervangen op latere leeftijd.
Het dorpje (Le vilage) waar huisje plan C staat is een beetje uitgestorven in deze tijd van het jaar met weinig faciliteiten, aangekomen bij het huisje wat we maandag zouden gaan bekijken was een deceptie. Alles waarschijnlijk met de groothoek lens gefotografeerd en jaren achterstallig onderhoud. Nee dat gaat het niet worden. Door naar plan D. Onderweg even gestopt bij Hollanders om gebruik te kunnen maken van internet. Je kunt wel een snelkoppeling maken op de telefoon maar zonder internet ben je dan snel … verloren.
Plan D dus en die ging naar Saint-Honoré-les-Bains alweer een heel stukje zuidelijker. Op het terras werden we gelijk in het Nederlands aangesproken door landgenoten. We konden dus snel een vragenvuurtje doen over de te verwachten zaken die belangrijk zijn als je ergens wil gaan vestigen. De uitbater van het restaurant annex kroegje sprak ons gelijk aan in het Engels ondanks mijn poging om Frans te spreken. Even kijken naar de foto van het huis, want makelaars geven in Frankrijk nooit de adres gegevens prijs. Het antwoord was leuk, nou als je dat huisje leuk vindt dan worden we bijna buren.
Van de foto’s hebben we al een aardige indruk van binnen, en er hebben Nederlanders gewoond die het hele huisje opgeknapt hebben. De zolder geeft nog genoeg opties voor uitbreiding.
Het belangrijkste was echter, hoe ligt de grond erbij, mooi onderhouden en gericht op een zeer lichte helling naar het zuiden, een muur van twee meter houdt de noordenwind weg. Ja dit heeft potentie. Nu nog even de makelaar inseinen en we gaan het zien maandag, …
De Franse buurman: “Als je nog wat tekort komt?”
Zondag een ritje in de wijde omgeving en wat ouderwetse makelaar etalage’s bekeken. Het makelaarslandschap is in Frankrijk erg verdeeld en onoverzichtelijk. Ze hebben daar geen landelijke Funda website.
Maandag een beetje miezerig weer. De makelaar reageerde al om kwart voor acht op ons mailtje van vrijdagavond. Dinsdag een afspraak om 15.00 uur hebben we een bezichtiging en daarna naar huis. Ze belden al wanneer ik kon komen werken, … ?
Dinsdag de bezichtiging van plan D en al gelijk over plan E als laatste optie mist we niet nader tot elkaar zouden kunnen komen. De polsstok reikt nu eenmaal niet verder als hij lang is.
Dinsdagavond / nacht de rit huiswaarts, en afwachten of een nieuwe zoektocht gaan starten. 12 uur hebben we een tegenbod ontvangen. Omdat er nog wat tijd tussen zit kunnen we dit tegenbod gaan aanvaarden.
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
