Vandaag liet mijn vrouw een oproep zien op Facebook van een goede vriendin van ons uit Duitsland. Dat je zoiets met de wereld wil delen is op zich al moedig te noemen. Een vraag, een roep om hulp -of een schreeuw voor hulp- ? Hoe herkenbaar, waarom? Omdat ik elke dag bewust met deze zaken bezig ben, iedereen wordt heen en weer geslingerd tussen hoop, vertrouwen en weer eens een tegenslag waar je met een gevoel van machteloosheid met legen handen blijft staan. Hieronder de oproep in het Engels en vertaald in het Nederlands.
So this is me today.
Totally unsure about my future, home wise, work wise, no security were I look, everything is chancing and the power I have over the changes seem smallish. Watching BS (noot: Bull Shit) like love island Australia, or l’amour est dans le pre, feeling physically sick and tired constantly and nothing but effort ahead – moving again, … new job in February … no stability, lost habits, loosing touch with everyone I care about because my life is just constant changing … is that how u feel in your 40 ties in general or is that just me doing everything wrong? Why do the sweet happy times fade so quick why is never time for rest or shatter? Being on the road has been a challenge, relations are difficult to maintain when you have no base or material standards is it ever going to be easier or will the happiness that I meet pass by in split moments always and then be destroyed in the blink of an eye? Getting tired of reinventing myself to make it trough another year. I think i m ready for advice… anyone care enough to invest in giving me an opinion? (pm instead of commentaries appreciated if anyone cares enough).
Dit ben ik nu vandaag.
Helemaal onzeker over mijn toekomst, thuis gezien, werk gezien, geen zekerheid waar ik kijk, alles is aan het veranderen en de macht die ik heb over de veranderingen lijkt klein. Kijken naar BS (noot: Bull Shit) zoals love island Australia, of l’amour est dans le pre, zich constant ziek en moe voelen en niets anders dan inspanning, vooruit – weer verhuizen, … nieuwe baan in februari … geen stabiliteit, verloren gewoonten , contact verliezen met iedereen waar ik om geef omdat mijn leven gewoon constant verandert … is dat hoe je je voelt na je 40 ste in het algemeen of doet ik het gewoon allemaal verkeerd? Waarom vervagen de zoete gelukkige tijden zo snel, waarom is het nooit tijd voor rust of uit elkaar vallen? Onderweg zijn is een uitdaging geweest, relaties zijn moeilijk te onderhouden als je geen basis- of materiële normen hebt, wordt het ooit gemakkelijker of zal het geluk dat ik tegenkom altijd op gesplitste momenten voorbijgaan en dan in een oogwenk worden, vernietigd met het knipperen van je ogen? Moe worden van het opnieuw uitvinden van mezelf om het nog een jaar te overleven. Ik denk dat ik klaar ben voor advies … kan iemand genoeg geven om te investeren in het geven van een mening? (pm in plaats van commentaren gewaardeerd als iemand genoeg geeft).
De soep wordt noot zo heet gegeten als hij opgediend wordt
Meer als 15 jaar geleden kende ik ook zulke gedachten, hoewel dat ik elk weekend leuke dingen deed ontdekte ik ook elke dag duistere zaken in de wereld die sluipenderwijs mijn leven verstoorden. Ik ging die zaken niet uit de weg maar op zoek naar oplossingen om daar handen en voeten aan te kunnen geven. Rust, vertrouwen, hoop, … zo zou je het ook kunnen noemen.
Maar zonder dat je al die zaken zoekt of zelfs herkent zijn de veranderingen in de wereld wel voelbaar, zichtbaar en drukken ze hun stempel op je -elke dag leven-
De oplossing die ik gevonden heb is alles uitzoeken, vragen stellen, en het vervolgens een plaatsje geven. Kan ik er zelf iets aan doen, dan nemen we dat mee in de plannen of doen het gelijk. Anders gewoon laten rusten, het is zo. Maar kan ik een positieve bijdrage leveren door mijzelf vocaal te uiten zoals nu op de website dan zal ik dat niet laten. Het wordt een doel op zichzelf in je leven.
Een doel hebben om naar toe te werken vereist een positieve levenshouding, niet verdwalen in negatieve gedachten maar de verwachting uitspreken dat er vandaag weer leuke dingen gaan gebeuren.
Ergens voor 2012 maakte ik een script van een video mat als boodschap: “Leer mij niet wat ik moet denken, maar hoe ik moet denken”. Ook in je hoofd staan de nee en ja tegenover elkaar. Kun jij het debat voeren tussen die twee in je hoofd?
Ja, want ik weet nu wat er in de wereld om mij heen gebeurd, waarom het gebeurd en strijdbaar ben. Ik herken de propaganda de leugens en misinformatie. Ik weet ook dat de linkse agenda een doodstrijd voert, dat wetende, dat geeft hoop en rust.
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
