Bron artikel Jon Rappoport: My memories from the fake news business
20-06-2019 door: Jon Rappoport
“Het echte werk van een verslaggever is feiten gebruiken om de realiteit ten val te brengen. De dingen staan al op zijn kop en dat is zijn taak. In zijn werk moet hij meedogenloos zijn. Dit leidt er onvermijdelijk toe dat hij zijn eigen woorden publiceert, omdat diepgewortelde perskanalen bezig zijn de werkelijkheid te ondersteunen die hij wil blootleggen. Hij kan niet naar hen toe gaan voor publicatie. Zodra hij dat leert, is hij gelanceerd en zijn leven is nooit meer hetzelfde. Het verbetert exponentieel. ”
(The Underground, Jon Rappoport)
Er was de tijd dat een krantenuitgever zijn eigen paragraaf bovenaan mijn verhaal invoegde, onder mijn naam, alsof ik het schreef. Hij heeft het me niet verteld. Ik kwam er later achter toen de krant uitkwam. Ik belde hem op. Hij had geen idee. Voor hem betekende zijn inbraak niets. Het was mijn verhaal, maar het was zijn krant. Ik heb iets geleerd.
Als u wilt dat je eigen woorden, en alleen je woorden, standhouden, publiceer ze dan zelf.
Er was de tijd dat ik een verhaal schreef over een dubieus medicijn / supplement dat mensen onder de toonbank verkochten in reformwinkels. Ik nam het supplement voor een week en ontvouwde mijn ervaringen in het artikel, dat voornamelijk ging over de ongegronde “wetenschappelijke achtergrond” in de bijsluiter. De redacteur kon niet doorgronden hoe een verhaal ‘twee afzonderlijke zaken’ kon bevatten. Hij kapte de helft van mijn verhaal. Ik heb iets geleerd.
Als je wilt dat je eigen woorden blijven staan, publiceer ze dan zelf.
Er was de tijd dat ik een stuk schreef over wijdverspreide fraude in psychiatrische diagnoses. De redacteur beweerde dat ik “te veel logica” had gebruikt en niet genoeg “de mening van deskundigen.” onderzoek ‘kan worden gecontroleerd. Ik heb iets geleerd.
Als je wilt dat je eigen woorden blijven staan, publiceer ze dan zelf.
Een redacteur vertelde me ooit dat een artikel dat ik had geschreven met kritiek op een senator, niet zou worden gepubliceerd. Mijn harde kritiek was terecht, zei hij, maar lezers zouden kunnen concluderen dat de krant zich keerde tegen de politieke partij van de senator. Ik heb iets geleerd.
Als je wilt dat je eigen woorden blijven staan, publiceer ze dan zelf.
Toen mijn carrière als verslaggever eenmaal was gelanceerd, begonnen tijdschriftredacteuren contact met mij op te nemen met allerlei voorgestelde opdrachten. De onderwerpen van de verhalen waren op zijn zachtst gezegd saai. Ik realiseerde me al snel dat de redacteuren die verhalen gebruikten om hun no-context versie van de werkelijkheid in te vullen. Ik heb iets geleerd.
Als je niet wilt dat je woorden worden gepubliceerd, dient je ze niet in.
Een krantenredacteur vertelde me ooit (omschreven uit het geheugen): “Dit verhaal dat je schreef … een deel van de reden dat we het niet willen publiceren, is dat we het niet de besmettelijke factor willen geven. Als we het publiceren, zullen andere nieuwsbronnen het oppikken. We zitten in een echo kamer. We kaatsen verhalen heen en weer. We gebruiken allemaal dezelfde experts om onze verhalen te versterken. Dus nemen we je controversiële verhaal en publiceren het, en wanneer het gebrul luid genoeg wordt in de echo kamer, gaan mensen bezwaar maken. En wij zullen degenen zijn die de schuld krijgen omdat we ermee zijn begonnen. “
Ik zei tegen een redacteur, ongeveer een jaar na 9/11: als ik je ijzersterk bewijs kon geven, uit vele gerenommeerde bronnen, waaruit zou blijken dat de vliegtuigen die tegen de torens neerstortten ze niet hadden kunnen laten vallen, zou je het verhaal dan afdrukken ? Hij zei: Het officiële verhaal is al op zijn plaats. Er is geen manier dat iemand het nu kan losmaken. Ik zei: het maakt dus niet uit wat de waarheid is. Hij zei: Het doet ertoe, misschien 30 jaar in de toekomst, maar waarschijnlijk niet.
Een uitgever vertelde me ooit: we hebben onze eigen definitie van ‘controversieel’. We beslissen wat dat is. Het is niet jouw definitie. Het is prima om te schrijven over het afzetten van een president, maar als je erachter komt dat er mensen achter de schermen zijn die het presidentschap leiden, mensen die geen regering hebben, zouden we dat niet aanraken. Als we dat deden, zou dat de schimmigheid breken. Alles zou voor het oprapen liggen. Mensen zouden zich realiseren dat het meeste van wat we publiceren een storm in een theepot is, omdat er meer krachtige krachten aan het werk zijn.
Een redacteur vertelde me: na een grote milieuramp, behandelen we het verhaal een tijdje en dan laten we het los. We willen niet lijken alsof we de vervuilers te hard aanvallen. Dus we volgen niet wat er elke dag of elke week gebeurt. We laten het los en na een paar maanden of een jaar schrijven we een vervolgstuk. We zijn geen kruisvaarders. We willen er niet uitzien alsof we iemand zoeken. Dat zou onze reputatie schaden. We zijn geen muckrakers (schandaal journalistiek, vuilspuiterij). We geven misschien de voorkeur aan een standpunt, maar we steunen er niet te hard op.
Deze en andere soortgelijke ontmoetingen hebben me 25 jaar geleden overtuigd om op te stappen van de nieuwsindustrie. “Iemand anders” is altijd dingen aan het regelen. Hun eigenaardigheden en agenda’s zijn corrosief. Ze hebben hun positie verworven door middel van een compromis. Ze weten dat en accepteren het. En toen begonnen ze het te vergeten.
Nu, in het ‘informatietijdperk’, huilen deze reguliere professionals over nepnieuws; ze begraven, nog dieper, hun kennis dat ze de prime fakers zijn.
“Ik doe alsof, ik begraaf mijn nep dieper en dieper, en dan schreeuw ik naar andere mensen voor het vervalsen.”
Dit zijn de acties van een temperamentvol kind. En inderdaad, deze mensen zijn boze kleine kinderen in volwassen lichamen. Gelukkig hebben ze een bedrijf gevonden dat die groteske configuratie respecteert. Ze hebben een thuis gevonden.
Jon was kandidaat voor een Amerikaanse congresstoel in het 29e district van Californië. Hij onderhoudt een adviespraktijk voor particuliere klanten, met als doel de uitbreiding van persoonlijke creatieve kracht. Genomineerd voor een Pulitzer-prijs, heeft hij 30 jaar als onderzoeksverslaggever gewerkt en artikelen geschreven over politiek, geneeskunde en gezondheid voor CBS Health watch, LA Weekly, Spin Magazine, Stern en andere kranten en tijdschriften in de VS en Europa. Jon heeft lezingen en seminars gegeven over wereldwijde politiek, gezondheid, logica en creatieve kracht voor doelgroepen over de hele wereld. You can sign up for his free NoMoreFakeNews emails here or his free OutsideTheRealityMachine emails here.
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
