Bron artikel: NaturalNews: The brain adapts: Boy’s brain rewired itself to compensate when a huge piece was removed
Door: Ralph Flores 21-08-2019
Het is jammer dat mensen geen ledematen zoals de axolotl kunnen laten groeien. De zeldzame amfibie, die alleen in de grachten van Mexico-Stad te vinden is, is de focus van studies naar de regeneratie van menselijke ledematen vanwege het feit dat het elk lichaamsdeel dat het bijna perfect verliest kan terug groeien.
Mensen hebben nog een lange weg te gaan als het gaat om regeneratie, maar dat betekent niet dat we achterlopen als het gaat om verbazingwekkende biologische prestaties – zoals die van Tanner Collins. Tanner, een student uit de zevende klas uit Pittsburgh, ziet eruit en gedraagt zich als veel kinderen van zijn leeftijd. Hij houdt van schaken en bouwen met Legos. Er is echter iets dat hem onderscheidt van andere 12-jarigen: meer dan 15 procent van zijn hersenen zijn verdwenen.
Een Gok nemen
Het waren niet altijd schaakstukken en in elkaar grijpende stenen voor Tanner. Toen hij vijf jaar oud was, begon een goedaardige tumor in zijn achterhoofd te groeien. Dit veroorzaakte dat hij een reeks ontwrichtende aanvallen en migraine had. De problemen duurden twee jaar. Soms was het zo ernstig dat het Tanner ervan weerhield naar school te gaan. Medicijnen hielpen ook niet, deden weinig om zijn symptomen te verlichten en hem slaperig te maken. Tegen de tijd dat zijn ouders, Nicole en Carl, besloten de tumor te laten wegsnijden, leed Tanner aan dagelijkse aanvallen en werd het steeds erger – soms instortend en zelfs brakend.
Neurologen vertelden de ouders van Tanner dat hoewel de operatie de aanvallen kon stoppen, het niet zonder risico’s was. De procedure kan zijn vermogen om visuele informatie te zien en te verwerken beïnvloeden. Zijn ouders stemden er nog steeds mee in om hem toch door de operatie te laten gaan.
“Zijn neuroloog was niet in staat om zijn aanvallen te beheersen, ongeacht welke medicatie ze hem oplegde,” verklaarde Nicole in een artikel in OneZero. “Op dat moment waren we wanhopig … Zijn kwaliteit van leven was zodanig dat de voordelen opwegen tegen de risico’s.”
Vlak voor zijn zevende verjaardag braken chirurgen de schedel van Tanner open en haalden zijn rechter achterhoofdskwab en de helft van zijn temporale kwab eruit. De occipitale lob is waar de hersenen snelle visuele informatie verwerken die door de ogen wordt overgedragen (d.w.z. zien). De temporale kwab daarentegen is waar geluiden worden verwerkt. Deze hersengebieden bevatten ook de optische zenuwen, waardoor een persoon kan zien en belangrijk is voor het herkennen van gezichten en objecten. Na de operatie wisten de ouders van Tanner dat hij ze misschien niet herkende of opgroeide zoals andere kinderen – hij kon zelfs blind worden.
Toen gebeurde het onverwachte: behalve het verlies van het perifere zicht in zijn linkeroog, bleek Tanner prima.
Neuroplasticiteit op het werk
Wat er met Tanner is gebeurd, is dankzij hersenwetenschappers neuroplasticiteit noemen – het vermogen van hersencellen om te veranderen. In een artikel in Frontiers in Psychology merkte professor Joyce Shaffer van de University of Washington op dat neuroplasticiteit op elke leeftijd gedurende de levensduur van een persoon kan voorkomen en een negatieve of positieve invloed kan hebben. Het woord klinkt misschien als jargon, maar veel dingen die mensen leren – zoals fietsen of een nieuwe taal spreken – zijn grotendeels te wijten aan neuroplasticiteit. In het geval van Tanner leidde neuroplasticiteit tot iets opmerkelijks: het liet de linkerkant van zijn hersenen de meeste verantwoordelijkheden over van de nu ontbrekende rechterkant.
Onderzoekers bestuderen nu het geval van Tanner om te begrijpen hoe neuroplasticiteit precies plaatsvindt. Kan bijvoorbeeld wat er over is van zijn hersenen alle functies van de verwijderde delen volledig overnemen? Kunnen wetenschappers een verklaring bieden voor dit mechanisme, helemaal tot op cellulair niveau? Dit zijn de vragen die Marlene Behrmann, een cognitieve neurowetenschapper aan de Carnegie Mellon University, wil beantwoorden. Omdat ze de hersenen van Tanner ruim vijf jaar heeft bestudeerd, zei ze dat het begrip van mensen over hoe de hersenen werken na dit soort operaties erg oppervlakkig is.
“Ik beschouw dit als een soort topje van de ijsberg,” voegde ze eraan toe.
Haar bevindingen, die onlangs werden gepubliceerd in Cell Reports, waren net zo verbazingwekkend: de neurologische functie van Tanner is “absoluut normaal” – wat niet slecht is voor een kind met een zesde van zijn hersenen ontbreekt.
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
