In 2001 was ik al bezig met het onderwerp met pensioen gaan, niet omdat ik dat toen al wilde maar iemand had mijn ogen geopend en dat wilde ik wel eens onderzoeken. Ik ging dus artikelen lezen, kleine berichtjes verzamelen die ergens weggemoffeld op de financiële pagina’s stonden. Ik bezocht indertijd verschillende malen Dallas Tx en zag daar vele ouderen werken op hoge leeftijd. Met enkelen van hen knoopte ik een gesprek aan en vroeg mij hoe het zover gekomen was dat ze nog moesten werken?
In 2004 stelde ik een eBoek samen van al die verzamelde berichten wat ik in 2008 verzag van een update. De titel:
Ondanks al dat onderzoek had ik niet kunnen bevroeden dat ook mijn eigen pensioen niet veilig was. We kwamen immers net uit een tijd dat we FUR premie betaalden voor collega’s die met vervroegd pensioen mochten. Bij een reorganisatie zag ik collega’s van 56 jaar oud naar huis gaan met een aantrekkelijke vergoeding. Maar dat werd al snel minder, de FUR verdween en de mensen die met 61, 62, 63 en 64 met pensioen gingen werden steeds zeldzamer. En tegen de tijd dat ik ZZPer werd kon ik niet eens pensioenpremie blijven betalen. Ik werd netjes afgeserveerd bij het ABP, zoek het maar lekker uit. Er is niets voor je geregeld en de vergoedingen waren ook niet zo hoog dat ik en een ongevallenverzekering en de pensioenpremie kon ophoesten. Toen kwamen de verhogingen van de pensioenleeftijden en het beruchte pensioengat wat het leeftijd verschil als een molensteen om je nek laat wegen. De relatief korte overgang maakte sparen voor het pensioengat eveneens een farce.
Gelukkig zie ik wel een goed oplossing, maar dat maakt dat er voor het pensioen gat (Part time werken tot 70 jaar en vijf maanden of bij goedkeuring van de nieuwe pensioenregels 69 jaar en 11 maanden) wel een rigoreuze maatregel getroffen wordt, emigreren naar Frankrijk. Niet dat dit het beloofde land is maar met de grond en huizenprijs kan ik middels eigen voedselproductie (gezondheid) mijn levensstandaard aardig bijspijkeren.
En, … ik was zo goed op de hoogte, … dacht ik.
Ik heb in het toekomstige (politieke) pensioenplaatje niet zoveel vertrouwen meer vandaar de geplande stappen richting het zuiden.
De realiteit in Amerika voorspeld ook hier de toekomst.
Met eigen ogen zien verteld boekdelen, kunt U het zich voorstellen dat je opa’s en oma’s van ver in de zeventig ziet werken. Bij aankomst op een van de vele luchthavens in de VS viel mij dat gelijk al op. Vijfenzestigplussers die nog op een bagage wagentje etc rondrijden en dat gewoon in ploegendienst, of Happy Greeter bij de McDonalds!
Ik leef nu, later zie ik wel
Tijdens mijn bezoek in September 2001 (9/11) heb ik verschillende mensen gevraagd hoe de pensioenen geregeld zijn daar. Het blijkt dat een ieder zelf moet sparen voor de oudedagvoorziening. Zes procent van het salaris mag daarvoor belasting vrij aangewend worden, maar er wordt geadviseerd 12% opzij te zetten. En u denkt gezien de keiharde realiteit die men daar elke dag om zich heen kan zien dat iedereen dat doet? Nee dus. De antwoorden; “Ik leef nu, later zie ik wel’, “Ik moet eerste maar eens zo oud zien te worden”, ” Je moet nu toch ook een beetje leuk kunnen leven”. Het leiden van een ‘luxe’ leventje en de verleidingen van onze consumptie maatschappij zijn dus te groot voor de eigen verantwoording … of de financiële armslag.
2004: In Amerika werkt nu al 23% na hun 65ste fulltime door, en 65% heeft een parttime baan of zijn voor hun eerste levens behoeften afhankelijk van kerk of familie.
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
