Bron artikel RT: The lessons of Chernobyl: It’s the West that now needs Glasnost
Door: Neil Clark
De veelgeprezen serie ‘Tsjernobyl’ vertelt het verhaal van de nucleaire ramp in 1986 en de pogingen van de autoriteiten om het uit te spelen. Ironisch genoeg, 33 jaar later, zijn het westerse leiders die moeten leren eerlijk en transparant te zijn.
Het was het ongeluk waarvan sommigen dachten dat het direct leidde tot de val van het communisme. “Hervormers in de Sovjet-Unie, en Michail Gorbatsjov zelf, gebruikten Tsjernobyl als argument voor meer verantwoording en grotere openhartigheid, omdat de eerste reactie van de Sovjetautoriteiten allesbehalve transparant was. Het werd een symbool van wat er mis was met het Sovjet-systeem “, zegt professor Archie Brown, auteur van ‘The Rise and Fall of Communism’, zoals aangehaald in de Sunday Express-krant van gisteren.
Slechts drie en een half jaar na Tsjernobyl kwam de Berlijnse muur ten val en in 1991 hield de Sovjet-Unie zelf op te bestaan.
Westerse ideologen waren snel opgewonden en zeiden dat een systeem dat mensen blijft vertellen en probeert om dingen te verbergen altijd gedoemd was om te falen, maar in termen van openheid en de waarheid vertellen, zijn we dan echt veel beter dan de Sovjet-Unie van de jaren 80?
Overweeg hoe een opeenvolging van illegale oorlogen aan het publiek is verkocht. Ons werd in 2003 verteld dat Irak ‘massavernietigingswapens’ had die binnen 45 minuten konden worden verzameld en gelanceerd. Het was onwaar, overduidelijk, maar toch werd het Chilcot-rapport pas 13 jaar later gepubliceerd en zelfs nu is niemand vervolgd in verband met een oorlog die leidde tot de dood van één miljoen mensen en de opkomst van de Islamitische Staat (IS, voorheen ISIS).
In 2011 zijn we opnieuw in oorlog gegaan, tegen Libië. Opnieuw waren onze politici minder dan eerlijk tegenover ons. Er werd ons verteld dat we het moesten bombarderen omdat kolonel Gaddafi de inwoners van Benghazi ging afslachten. Pas vijf-en-een-half jaar later mochten we de waarheid weten. In september 2016 stelde een rapport van het House of Commons Foreign Affairs Committee dat “de stelling dat Muammar Gaddafi de moord op burgers in Benghazi zou hebben opgedragen niet werd gestaafd door het beschikbare bewijsmateriaal … de regering niet kon vaststellen dat de dreiging voor burgers overdreven was en dat de rebellen een significant islamistisch element bevatten. “
Nogmaals, we werden in de val gelokt in een oorlog. Door ‘aardige’ westerse politici, markeer je, en geen ‘liegende’ Sovjet-achtigen. Nogmaals, er is geen verantwoording afgelegd. Libië, een land met de hoogste menselijke ontwikkelingsindex in heel Afrika, werd vernietigd. Het was een veel slechtere ramp dan Tsjernobyl, zoals inderdaad in Irak. Wanneer zullen de HBO-drama’s over deze catastrofes worden gescreend?
Het zijn niet alleen de illegale oorlogen. Er zijn ook doofpotgevallen geweest van tal van andere dingen. Drie jaar na Tsjernobyl was er de Hillsborough-ramp waarbij 96 Liverpoolse voetbalfans ter dood werden gebracht. Het was de ergste ramp in de Britse sportgeschiedenis. Om nog erger te maken aan de tragedie, kregen de fans zelf de schuld. Rupert Murdoch’s Sun beweerde op de voorpagina dat fans op politieagenten hadden geplast en de zakken met slachtoffers hadden gepikt. Het duurde bijna 30 jaar om het record formeel gelijk te krijgen en ‘Justice for the 96’ te bereiken toen een jury oordeelde dat de fans ‘onwettig werden gedood’. De Orgreave Truth and Justice Campaign, die een openbaar onderzoek wil naar de manier waarop opvallende mijnwerkers in South Yorkshire door de politie ‘mishandeld’ werden in de zogenaamde ‘Battle of Orgreave’ in 1984, wachten nog steeds. In 2016 zei minister-president Amber Rudd dat er geen vraag zou zijn.
Waar is de openheid en transparantie hier?
Evenzo met de cover-ups van verdachte vestigingspedofielen en andere hoogoplopende overtreders. We hebben pas dit jaar vernomen dat premier Margaret Thatcher in de jaren 80 persoonlijk een hoge conservatieve parlementslid had beschermd die naar verluidt een ‘voorliefde voor kleine jongens’ had.
We weten niet of een leidende Sovjet-politicus die een kindermisbruiker was, zou zijn vervolgd. Waarschijnlijk niet. Maar we weten wel dat er in Groot-Brittannië in de jaren tachtig duidelijk gevallen van ‘in de doofpot’ zijn opgetreden. En wie gelooft echt dat dat vandaag nog steeds niet het geval is?
Bergson en Popper verdeelden beroemde samenlevingen in ‘open’ en ‘gesloten’, maar westerse ‘openheid’ is niet zo ‘open’ als we worden geloofd. Het strekt zich niet uit tot politici die eerlijk gezegd de rol erkennen die de westerse buitenlandse politiek heeft gespeeld bij het helpen, direct of indirect, van dezelfde terroristen die zich hebben gericht op westerse burgers. Dat is een taboe-onderwerp, zelfs na de bomaanslagen in Manchester Arena en de link van de bommenlegger naar het MI5 -gesorteerde ‘anti-Gaddafi LIFG, en het afslachten van toeristen op het strand in Tunesië door een man die naar verluidt getraind heeft in een IS-kamp in buurland’ bevrijd ‘Libië.
Er zijn ook veel meer onderwerpen die zo taboe zijn dat ik ze hier niet eens durf te noemen. Daarentegen, oneerlijke of feit-lite verhalen, zoals ‘Russiagate’, of degene die stelt dat de Britse Labour Party, een anti-racistische partij, is ‘overspoeld met antisemitisme’, houdt de scepter. We KUNNEN hierover praten en inderdaad praten sommige commentatoren over weinig anders.
Het is de grootste ironie dat op hetzelfde moment dat ons wordt verteld hoe HBO’s Tsjernobyl de rotheid van het ‘gesloten’ Sovjet-systeem blootlegt, een man die gelooft in openheid en transparantie, een vrije pers en verantwoording door de overheid, is aan het wegkwijnen in een maximaal beveiligde gevangenis in ‘open’ Londen, geconfronteerd met een mogelijke uitlevering aan de VS en straffen tot 175 jaar gevangenisstraf. Julian Assange, wiens enige misdaad ons wil laten zien wat er achter het gordijn schuilgaat, wordt niet minder vervolgd dan de Sovjet-dissidenten over wie we in de jaren tachtig heel veel hebben gehoord.
Er is gezegd dat als je lang genoeg met iemand ruzie maakt, je uiteindelijk net als de ander wordt, of op zijn minst hoe je het leuk vond om ze te portretteren. Als we denken aan de oude Koude Oorlog en wat er vandaag aan de hand is, lijkt dat te zijn uitgekomen.
In zijn gebrek aan transparantie en openheid, en de manier waarop liegen het nieuwe normale is geworden, gedraagt het Westen zich nu zoals de Sovjetunie verondersteld had te hebben gewerkt in de tijd van Tsjernobyl.
Wie, vraag ik me af, zal het equivalent van Michail Gorbatsjov zijn om de broodnodige westerse Glasnost te introduceren?
Neil Clark is a journalist, writer, broadcaster and blogger. He has written for many newspapers and magazines in the UK and other countries including The Guardian, Morning Star, Daily and Sunday Express, Mail on Sunday, Daily Mail, Daily Telegraph, New Statesman, The Spectator, The Week, and The American Conservative. He is a regular pundit on RT and has also appeared on BBC TV and radio, Sky News, Press TV and the Voice of Russia. He is the co-founder of the Campaign For Public Ownership @PublicOwnership. His award winning blog can be found at www.neilclark66.blogspot.com. He tweets on politics and world affairs Follow Neil Clark @NeilClark66
Nu je toch hier bent …
– Henk
… Wil ik een kleine gunst aan je vragen. Regering denktanks werken samen met Facebook, Google, YouTube, Twitter en anderen om onafhankelijk denken en kritiek op overheden en grote bedrijven te censureren, en het resultaat is catastrofaal voor de onafhankelijke media. In 2019 zijn de teugels weer dramatisch verder aangehaald. ‘JIJ“, … bent dus nog de enige die websites als deze onder de aandacht kan brengen van nieuwe lezers.
