Vandaag de dag is het nieuws volgen onderworpen aan een onvoorstelbare moeilijkheidsgraad. De traditionele media die liegen en bedriegen er lustig op los. Vele economen met aanzien die hun mening baseren op allerlei vrij recente gebeurtenissen slaan de plank volledig mis en ook de alternatieve media zijn vaak het spoor bijster. En om eerlijk te zijn ben ik ook op consult bij mijn dotcom.radio teammaatje Mike Donkers geweest om ook hier zijn licht over te laten schijnen.
Het cruciale punt bij al het nieuws is: “Is de nieuwsbron een ‘Q’ volger ja of te nee? Aanleiding was een reactie van een luisteraar die ons beschuldigde Trump fans te zijn, en dat laatste was dus niet in positieve zin maar meer dat wij kortzichtig waren betreffende het Zuid Amerikaanse strijdtoneel in Venezuela. Nu is politiek vaak een ondoorzichtig spel achter de schermen maar ook vaak zo voorspelbaar dat het anderen verblind. Gooi dan ook nog eens wat op emotie gebaseerde standpunten in de strijd en je bent verzekerd van chaos in je beeldvorming. Onderstaand artikel kwam ik tegen wat al wat licht gaat schijnen op de zaak Venezuela, … – HM
Bron artikel Global Research: Why Are Democrats Driving Regime Change in Venezuela?
Door: William Walter Kay
Velen zien Trump samenzweren met oliemannen om Venezolaanse aardoliereserves te veroveren. Trump’s eerder botte woorden over het in beslag nemen van olievelden ondersteunen deze stelling. Evenals ExxonMobil, ConocoPhillips en Chevron, waarderen, beter dan wie ook, de astronomische waarde van de zware olie van Venezuela. Er zijn echter tekortkomingen in deze olie avontuur beeldvorming. Het verklaart vooral niet waarom olie milieu tegenstanders als de democraten en Europeanen een leidende rol spelen in deze travestie van regime verandering.
Op 18 december 2014 heeft een door de Democraten geleide Senaat de wet inzake verdediging van mensenrechten en burgerrechten van Venezuela aangenomen. Deze wetgeving, gesponsord door Democratische Senator Robert Menendez, legde sancties op aan Venezuela terwijl ze steun beloofde voor Venezolaanse ‘burger bevolking’. De wet trachtte ook “de informatiebehoeften van het Venezolaanse volk” tegemoet te komen door middel van publicaties en uitzendingen; en door “distributie van nieuws omzeiling-technologie.” Obama tekende onmiddellijk.
Op 9 maart 2015 verklaarde Obama:
“… een nationale noodsituatie met betrekking tot de ongewone en buitengewone bedreiging van de nationale veiligheid en het buitenlands beleid van de Verenigde Staten die wordt gevormd door de situatie in Venezuela.”
Zijn begeleidende Executive Order 13692 verlengde sancties terwijl hij zich inspande om: “een grotere politieke expressie in Venezuela te ondersteunen.”
Op dit moment voerde de Amerikaanse Deep State een orkest aan van Amerikaanse en Europese instanties en stichtingen die $ 50 miljoen per jaar uitbetaalden aan de Venezolaanse ‘civil society’ (oppositiepolitici, studentenactivisten en journalisten). Belangrijke instanties waren USAID en National Endowment for Democracy. Deelnemende stichtingen waren onder meer: (Jimmy) Carter Center; (Soros’s) Open Society; (Democratische partij gelieerde) Nationaal Democratisch Instituut voor Internationale Zaken; plus verschillende Spaanse en Duitse bedrijven.
Op 16 januari 2017, vier dagen voor de inauguratie van Trump, hernieuwde Obama zijn verklaring waarin Venezuela werd aangeduid als een nationale veiligheidsdreiging. De Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken noemde de stap “nieuwe agressie door Barack Obama” die Obama’s “erfenis van haat en ernstige schending van het internationaal recht” uitbreidt.
Op 4 januari 2019 beëdigd door het door democraten geleide Huis van Afgevaardigden.
Op 10 januari zei commissievoorzitter House Foreign Affairs, Eliot Engel (Democraat-NY) dat hij geen tijd zou verspillen door “Mr. Maduro “verantwoording en verschuldigd te stellen. Tegelijkertijd onthulde voormalig DNC-voorzitter en Hillary Clinton-fixer, Democratische congresvrouw Debbie Wasserman-Schultz haar Venezolaans-Russische dreiging verlichtingswet. Ze werd geflankeerd door voormalig Clinton-kabinetslid en Clinton Foundation-baas, Democratisch congreslid Donna Shalala, die haar Venezolaanse wapen beperkingswet aankondigde om wapenverkoop, inclusief niet-dodelijke politietoestellen, aan Venezuela te voorkomen. De volgende was Democratische congresvrouw Debbie Mucarsel-Powell, sponsor van de Venezolaanse Humanitaire Bijstandswet die erop gericht was Amerikaanse operaties toe te staan en Venezolaanse autoriteiten te omzeilen en ‘hulp’ rechtstreeks aan Venezolanen te verspreiden.
Op 24 januari, minder dan 24 uur nadat Juan Guaido zichzelf tot Venezolaanse president verklaarde, beschuldigde het democratisch congreslid Adam Schiff (voorzitter van de House Intelligence Committee) Maduro’s “dictatoriale” regel voor het verwoesten van de economie van Venezuela, en erkende vervolgens Guaido als de “rechtmatige leider van Venezuela”. Senaat Dick Durbin (Democrat-IL) speelde in de verkiezing van Venezuela in 2018 een schijnvertoning voordat hij het presidentschap van Guaido goedkeurde.
Van de 280 Democratische Senatoren en Vertegenwoordigers waren het er 3 niet mee eens. Deze trojka was exclusief Bernie Sanders. Op 24 januari ging Bernie aan boord van de oorlogstrein en kon het gevecht beginnen:
“De Maduro-regering in Venezuela voert een gewelddadig optreden tegen het Venezolaanse maatschappelijk middenveld, schendt de grondwet door de Nationale Vergadering te ontbinden en werd vorig jaar herkozen in een verkiezing waarvan vele waarnemers zeiden dat ze frauduleus waren. Verder is de economie een ramp en miljoenen mensen migreren.
Bernie waarschuwt verder voor de gevaren van regimeverandering terwijl hij de deur wijd openlaat voor straffende sancties. Zijn verklaring zegt niets over de economische oorlog van Amerika tegen Venezuela. Zijn steun voor “het maatschappelijk middenveld” is opzettelijk naïef over de betrokkenheid van dergelijke groepen bij politieke bemoeienis tot en met regimeverandering. (Bernie steunde uithongering sancties tegen Irak en het bombarderen van Servië.Hij noemt Hugo Chavez een “dode communistische dictator.”)
Met betrekking tot Venezuela marcheren de Democraten in gelijke tred met: de Liberale Partij van Canada onder premier Trudeau; De heersende coalitie van Merkel in Duitsland; Franse president Macron; en de regeringen van Zweden, Denemarken, Oostenrijk en Spanje.
Deze regeringen zetten zich in om aardolie uit hun economieën te faseren. Allemaal kampioen van het klimaatakkoord van Parijs. Niemand kan snel worden ontslagen als de slangen van Exxon. Niemand neemt bestellingen van Trump aan. De olie avonturen aanname lijkt dus slecht toegerust om hun gedrag te verklaren.
Ongetwijfeld worden in Washington DC de cabal van olie- en politici gehuisvest met ongelimiteerde toegang tot de Orinoco-gordel. Hier lijkt het echter fantastisch dat president Maduro misschien wordt verwijderd door een burgeroorlog; of dat de Orinoco Belt te gebruiken is temidden van de vuurzee in Vietnam-stijl, zeker om te volgen. Dan ontstaat het raadselachtige schouwspel van een dozijn “liberaal-links-milieuactivist” westerse partijen en regeringen die verwoed aan dezelfde windmolen draaien. Pourquoi?
Vraag: Maar wat is de rol van Trump aangaande dit voor hem al hete hangijzer vanaf de dag dat hij dit schouwspel in de schoot geworpen kreeg?
Mike Donkers op dotcom.radio; “Teveel mensen laten zich steeds weer afleiden door theater aan de voorkant. De Deep State wil al geruime tijd van Maduro af, en Trump doet hier precies het zelfde als hij met Noord Korea en met Syrië heeft gedaan. De Deep State wil ook al hel lang van Assad af, en dan heeft Trump voor de vorm wat raketjes afgevuurd, maar mintussentijd heeft hij wel mooi Deep State doelen geraakt daar in Syrië En ook de dreiging in Noord Korea, hij had een grotere knop op zijn bureau dan Kim Jong-un. Dus ook de dreiging met een conflict heeft er uiteindelijk toe geleid dat er juist vrede is gekomen en dat is nu wel heel actueel als eind deze maande de tweede top ontmoeting gaat plaatsvinden tussen de VS en Noord Korea”.
“Met andere woorden, wat er aan de voorkant gebeurd is allemaal theater, op de achtergrond gebeurd het werkelijk allemaal. Het zou mij niet verbazen dat er uiteindelijk een deal komt met Maduro, dat hij dus wel gewoon in het zadel kan blijven. Maar dan wel met een constructief samenwerkingsbeleid met de oppositie, een politiek compromis. Er gaat in vedergeval geen militair ingrijpen plaatsvinden, wat Trump ook aan de voorkant beweerd. Een militair conflict dat is helemaal zijn stijl niet”.
