Wie voor een dubbeltje geboren is,…
Dit konden we lezen in de Telegraaf van Donderdag 27-09-07 in een artikel van Arianne Mantel. Zij schreef; “Een smalle beurs is erfelijk. Of een kind later een goed inkomen krijgt, wordt in hoge mate bepaald door het opleidingsniveau en de financiële positie van de ouders”. In dit artikel zegt demograaf Jan Latten van het Centraal Bureau voor de Statistiek naar aanleiding van een gisteren gepresenteerd onderzoek naar de financiële positie en het opleidingsniveau van verschillende generaties jongeren; “Er is dus een beperkte maakbaarheid van de eigen levensloop”.
De conclusie was dat de ’erfelijkheid’ van een smalle beurs en lage opleiding op gaat voor alle generaties, maar vroeger wel meer dan nu. De 25- tot 44-jarigen met laagopgeleide ouders hebben zes keer meer kans om zelf ook laagopgeleid te zijn dan dezelfde leeftijdsgroep met hoogopgeleide ouders. Bij ouderen (tussen de 45 en 64 jaar) is die kans elf keer groter.
De factoren die zwaar meetelden volgens de onderzoekers waren klassenverschil, als je ouders niet hadden gestudeerd, ging jij zeker niet verder leren.
De veranderingen in de maatschappij brachten democratisering, gelijke onderwijskansen en studiefinanciering. Dat heeft wel geholpen, maar er zijn nog steeds flinke verschillen.
Volgens Latten zullen er altijd verschillen blijven in kansen voor kinderen van rijkere, hoogopgeleide ouders en die van armere, laagopgeleide ouders.
Als je voor een dubbeltje geboren bent …..
….. dan zal je nooit een kwartje worden!
Als U denkt; “Dit klopt”, dan is dat nog waar ook”.
Als U echter denkt; “Niet waar”, dan klopt dat ook!
Dit is nu precies waar het over gaat in het boek van Robert Kiyosaki: Rijke Papa, Arma Papa. Daar wordt kinderen vaak geleerd om niet voor een werkgever te gaan werken maar te gaan ondernemen. Daar worden ze in ieder geval geleerd hoe ze met geld om moeten gaan en ze vooral niet bang worden om risico’s te nemen!
Het hebben van een hoge baan met aanzien is niets waard in het opzicht van geld. Je kunt die baan niet overgeven aan je kinderen. Een opgebouwd vermogen dat voortkomt uit verstandig met geld omgaan is in dat opzicht wel waardevol. Extra vermogen opbouwen doe je echter meestal door te gaan ondernemen. Ondernemen ga je pas doen als men je zelfvertrouwen en ondernemerszin zijn bijgebracht.
Ik kan dit niet (lees durf dit niet) is de grootste barrière om niet succesvol te worden.
Zijn het de ouders,……
…. die daar uitsluitend verantwoordelijk voor zijn?
Op school wordt je ook niet onderwezen door ondernemers. Hoe goed een leraar ook is, diep in hem of haar zit ook de werknemersmentaliteit. Heb ik op school geleerd een bedrijf op te starten, nee ik werd klaargestoomd om de rest van mijn leven als loonslaaf te gaan fungeren.
Als je dus heel je leven te horen krijgt dat het veiliger is om te gaan werken voor een ‘baas’, dan worden stukje voor stukje je ondernemerszin afgebroken tot je het helemaal niet meer durft. Zelfs niet meer als je diep van binnen ergens nog een heel klein vlammetje hebt. Of, ….. je moet iemand hebben die je wil helpen om je dat zelfvertrouwen op te helpen bouwen.
Ik lees net het artikel en ben het er helemaal mee eens. Ik wil wel graag even kort reageren op de reactie van Diane. Natuurlijk is het geen misdaad om voor een baas te werken. Als je gelukkig bent in jouw situatie is daar niets op aan te merken. Wel vind ik de vraag ”Hoe ziet u de wereld als een ieder op die manier denkt?” een typisch verdedigend argument om vooral maar niet uit de comfortzone te hoeven stappen. En nogmaals, dat is prima. Er zullen altijd mensen zijn die blijven werken voor een baas omdat ze niet weten dat er ook andere manieren zijn. Waarmee jouw vraag teniet wordt gedaan.
De reden dat ik reageer is de volgende. Ik denk te merken aan jouw vraag dat je jouw eigen situatie wilt verdedigen. En dus denk ik dat je, diep van binnen, wel naar de vrijheid verlangt waar het uiteindelijk om draait. Rijkdom verschaft vrijheid. In plaats van te werken voor een baas kun je zelf jouw (korte) tijd in dit leven indelen. En als je nu werkt doet waar je passie in ligt, dan blijf je lekker werken. Maar het ”moeten” werken is er vanaf, en dat is toch heerlijk? Ik wil je vragen om het boek ”Rijke pa, arme pa” van Robert Kiyosaki te lezen, evenals ”Het miljonairsbrein ontrafeld” van T. Harv Eker. Deze boeken geven je totaal nieuwe inzichten waarvan ik denk, dat als je ze eenmaal gelezen hebt, je een rijker (geestelijk en financieel) kan leiden. Succes! Groet, Patrick
Ik ben het helemaal eens met dit artikel. De omgeving redeneert vanuit een gemakzuchtige houding: je uren kloppen bij een baas en klaar is Kees! Ze willen je “behoeden” voor de sores die een eigen bedrijf met zich meebrengt. En als het je dan ook nog eens, door hard te werken in je eigen bedrijf, finacieel voor de wind gaat zijn ze nog jaloers ook! Ria.
Ik ben het niet met u eens. Hoe ziet u de wereld als een ieder op die manier denkt? Iedereen een eigen bedrijf en niemand die voor je werkt? It’s not a crime to work for a boss. – Diane
Note: Als U echter denkt; “Niet waar”, dan klopt dat ook! Het is de persoonlijke beslissing waar JIJ bij wilt horen en waar JIJ tevreden mee bent. – Henk
Naar mijn mening, klopt over het geheel genomen, het als omschrevene, in het onderhavige artikel wel degelijk. De “voorbeeldfunktie” waarbinnen ouders, maar alsook de verdere familie funktioneren, voor kinderen van grote invloedt kunnen zijn, beinvloeden wel degelijk, de te maken keuzes door de kinderen…
Sterker nog, zelfs vanuit het onderwijs, werd dit in vroeger dagen, nog in hoge mate gevoedt, en dus ook daarmede, in standgehouden, middels de maatschappelijke achtergrondt van de familie, in mede overweging genomen, m.b.t. een te volgen, c.q. een uit te brengen studieadvies, aan de kinderen hiervan, door het hoofd van de lagere school. Een dergelijke “schiftting” vond dus, op dat niveau al plaats, i.z. “klassetoekenning” i.c.m. studieadvies, soms ook los van de studieresultaten.Het ander effect, vindt overigens ook nog plaats, ouders en verdere familie, redenerend vanuit hun eigen niveau,(c.q. perspectief) bepalen hierdoor in hoge mate, los van enige intelligentie (c.q. talenten) bij de kinderen aanwezig, in hoeverre zij mogen “kijken”, en er of “eigen” keuzes aan mogen verbinden, m.b.t. hun toekomst.
Ook hoger opgeleidde ouders, bepalen eveneens, mede het “blikveld” van de kinderen, welke door een hogere opleiding, wel wat ruimer wordt.
Desalniettemin, zowel in de arbeidersklasse, alsook de middenklasse, (en hoger) bestond er niet altijd, enige “beleidsvrijheid”, voor de te maken keuzes, in het leven van de kinderen. Het onderscheid, uitte zich voornamelijk, in het onderwijsniveau.
Wenst men zich als kind echter, allerlei vormen van deze “natuurljke selectie” te “doorbreken”, danwel zich ervan te “ontdoen”, dan komt het mij voor, dat men het zelfs hedentendage nog, in deze z.g.n “moderne tijden”, men het op genoemde punten, nog behoorlijk moeilijk kan hebben.
Immers, met wat van generatie op generatie, “er in gebakken zit”, laat zich niet 1,2,3, van enige invloedt “ontmaskeren”, danwel “slijtten”…. Niet alleen, een opleidingsniveau is (mede-)bepalend, maar ook hoe de ouders zelf, ooit zijn opgevoedt, en hun mate van bereidheid, diepgewortelde (familie-)dogma’s uit het verleden, middels de opvoeding van hun kinderen, te willen doorbreken. Dhr.J.H.Troost
