Ik heb een droom
… en die droom koester ik al een hele tijd.
Ik droom dan van een kleine gemeenschap waar we de gehele bevolking voorlichten over het kweken van biologische voeding, het toepassen van zeemineralen en het overschakelen op onbewerkte voeding. Het toepassen van gevitaliseerd water en het zoveel mogelijk verminderen van elektrostress. In deze gemeenschap zien we dan al snel het aantal mensen met klachten en gebreken, met ziekten en ‘ouderdomsverschijnselen’ hun gezondheid verbeteren. Aangestoken door dit kleine succes met relatief kleine wijzigingen in het leefpatroon willen steeds meer dorpsgenoten kennis nemen van dit fenomeen en tot die groep gaan behoren, want hebben we niet allemaal nu en dan ongemakken waar we wel vanaf zouden willen?
Op de voorlichtingsavonden stel ik voor om een ieder met een energetische scan te laten doormeten om te gaan kijken waar we nog kunnen verbeteren en de gezondheid nog meer optimaliseren. Een groot deel van de bevolking, inmiddels enthousiast geworden, doet mee. Al snel blijkt de dorpsarts een stuk minder klandizie te krijgen als de een na de andere ‘patiënt’ het opeens zonder zijn dagelijkse medicijn(en) kan stellen. Ook de supermarkt merkt een verschil in het koopgedrag van de dorpsgenoten en wordt gedwongen aan de veranderde vraag te voldoen. Veel producten gaan over de uiterste verkoopdatum, onaangeroerd, en andere zoals kruiden en onbewerkte biologische producten zijn niet aan te slepen. Hij moet zelfs buiten zijn vaste leverancier om in gaan inkopen.
Langzaam maar zeker begint het onderwerp gezondheid het gesprek van de dag te worden, ideeën worden uitgewisseld en er wordt vooral geput uit de kennis uit grootmoeders tijd. Die oude ideeën blijken, getoetst door de moderne energetische meetmethoden, ook nog een schat van waarheid te bevatten. Na een half jaartje is eigenlijk vrijwel de gehele bevolking vrij van medicijngebruik en worden de laatste – ik doe het op mijn manier – tegenstanders over de streep getrokken.
Er gaan stemmen op om de zendmasten uit de plaats te gaan weren, om een goedkopere gezondheidsverzekering collectief af te kunnen sluiten. En … wat is er nog meer mogelijk, zo vragen de dorpsbewoners zich af, bijvoorbeeld op het gebied van energiegebruik, nu ze ontdekt hebben dat het veelvuldig medicijngebruik op een duidelijke leugen gebaseerd was? De dokter, traditioneel westers opgeleid, kan de veranderingen niet meer bijbenen en besluit met vervroegd pensioen te gaan, vrijwel overbodig geworden!
De veranderingen in het dorp zijn niet onopgemerkt aan de omliggende plaatsen voorbijgegaan dankzij de familiebanden en andere relaties. Na een half jaar wordt ook het stoffige regiokrantje vrijwel gedwongen op de gebeurtenissen in te haken en stap voor stap begint ‘het dorp’ een fenomeen te worden. De krant neemt de dorpsleus over die op de voorpagina verschijnt; “Maak van elke dag je beste dag”. Internet begint te gonzen van wat zich hier afspeelt. De landelijke supermarktketen waar onze dorpsgrutter deel van uitmaakt komt poolshoogte nemen om aarzelend de eerste stappen landelijk door te voeren. Op internet gaat het echter een stuk sneller, nu de aandeelhouders kennis hebben genomen van het dorpsfenomeen worden de aandelen farmacie al snel in de etalage gezet omdat ze niet de laatste willen zijn die de handel dumpt.
Een droom?
Ik denk het niet!
Ik denk dat het de harde realiteit is van vandaag de dag. Dat we met z’n allen grandioos voor de gek gehouden worden. Dat met echte voeding zonder al die pesticiden en andere toegevoegde kunstmatige ingrediënten gezondheid gewoon een vast gegeven is.
Maar, …. waar zou je zo’n dorp kunnen vinden om dat begin te maken?
Dat zou een dorp moeten zijn waar nog veel mensen een volkstuintje hebben achter het huis. Waar nog zo’n klein keuterboertje aan het ‘overleven’ is met zijn koetjes en scharrelkippen, zo’n eigen-wijs boertje die weigerde met de tijd mee te gaan! Daar, in zo’n dorpje zouden die veranderingen nog niet zo’n cultuurschok teweeg brengen. Op de meeste plaatsen is dit niet eenvoudig te bewerkstelligen omdat mensen dan teveel ‘offers’ moeten brengen voor dat gezondheidsideaal waarvan ze nog niet weten of het wel echt werkt. Ze hebben immers de laatste zestig jaar nog niet anders gezien dan ouderdomskwaaltjes, ziektes en gebreken en weten niet beter of het zo hoort. Ik heb ze echter al ontdekt die dorpjes waar nog volop op de traditionele manier in balans met de natuur geleefd wordt zoals ik zag bij mijn bezoeken aan Frankrijk. En de mensen in Frankrijk leven ook aantoonbaar langer!
Maar we zouden ook een digitaal dorp kunnen creëren, …
…. een soort facebook, linkedin-achtige digitale dorpsgemeenschap waar mensen over de gehele wereld hun ideeën en resultaten kunnen delen. Een database waar we ook van kunnen leren hoeveel mensen er op eenvoudige wijze de moderne ziekten het hoofd kunnen bieden. Zo’n digitale – dorpsgemeenschap – waarbij het cijfermateriaal vergeleken kan worden met de gemiddelde resultaten van de ‘moderne’ wereld. In mijn droom staat die uitkomst al vast. In korte tijd wil iedereen deel uitmaken van het ‘dorp’ en alles te weten komen van hun geheimen, … die eigenlijk geen geheimen blijken te zijn maar die voor een ieder zichtbaar waren.
Hoe zou het zijn gekomen dat men die geheimen, die richtingaangevers, al die tijd over het hoofd heeft gezien? Geen tijd om voor de belangrijkste zaken van het leven zorg te dragen terwijl ze een droom aan het najagen waren om die uiteindelijk te zien vervliegen door hun gebrekkige gezondheid.
