Bijna-dood ervaringen als schatkist voor het leven

Onzegbare belevingen vertaald naar een techniek voor in het hier en nu

Door Désirée L. Röver, ⓒ 2010
medisch research journalist

pagina verhuist van uitdaging.net
artikel van voor 2012

Voor de meesten van ons is de dood een heikel onderwerp. Het liefst denken we er helemaal niet over na. Mensen die klinisch dood zijn geweest en weer zijn teruggekomen, kunnen hun verhaal dan ook vaak niet delen. Enerzijds omdat zij dat zelf moeilijk vinden — aardse woorden en kaders schieten tekort — en anderzijds biedt de omgeving daarvoor geen ruimte. Maar zou het kunnen zijn dat mensen die voorbij de drempel naar de dood zijn geweest, in feite boodschappers zijn?

En zouden wij, met wat zij op hun kortstondige reis in de onzichtbare dimensies meemaakten, het bewustzijn en het leven op aarde kunnen helpen verrijken?

Uit de vele honderden BDE-ervaringen die mensen met hem deelden, distilleerde de Amerikaanse arts, filosoof en psycholoog dr. Raymond Moody een rationele techniek: ‘De Nieuwe Logica’. Met deze benadering kan het onzegbare zegbaar worden, en kunnen in slaap gedommelde kanalen van de menselijke geest worden geopend — juist ook in niet-BDE-ers. We zijn immers allemaal spirituele wezens, bezig aan een aardse ervaring…

De bijna dood ervaring wetenschappelijk benaderd
De Amerikaanse arts, psychiater, parapsycholoog, filosoof, onderzoeker en auteur van vele boeken dr. Raymond Moody schreef in 1975 zijn baanbrekende boek Leven na dit Leven. De basis daarvan was zijn analyse van de ervaringen van 150 mensen die waren gediagnostiseerd als klinisch dood, maar die weer naar het leven terugkeerden. Moody noemde dit fenomeen de ‘bijna-dood-ervaring’ (BDE). Dr. Moody zag in 1988 in Denemarken zijn werk bekroond met de World Humanitarian Award. De verfilming in 1989 van zijn eerste boek, Life after Life, leverde hem een bronzen medaille op van het New York Film Festival.

Nog dagelijks gaat dr. Moody door met onderzoek naar bijna dood ervaringen, tevens speurend naar manieren om de rijkdom die in die multidimensionele reizen verborgen ligt, te benutten voor het leven in het hier en nu. Zijn rationele methodiek van ‘De nieuwe logica’ is daarvan de weerslag. Deze benadering leidt tot verhoging van het bewustzijn. Zo kunnen BDE-ers volledig bewust weer teruggaan naar hun bijzondere ervaringen. 

En niet-BDEers kunnen met behulp van deze techniek oude, vergeten kanalen van de menselijke geest openen, om zo hun spiritueel potentieel ten volle te ontplooien. 

Let wel, het gaat hier niet om een New Age feel-good ervaring, maar om een gedegen, wetenschappelijke benadering, die van de deelnemers een volledige inzet eist. Verdere benodigdheden: nuchterheid en intelligentie.

De bijna dood ervaring
De meeste mensen hebben wel eens over bijna-dood ervaringen (BDE) gehoord of gelezen. Het lijkt een onderwerp zonder middenweg: mensen staan ervoor open, of juist helemaal niet. Angst voor de dood, het niet hebben kunnen rouwen bij het verlies van een geliefd persoon, niet weten hoe met rouw en verdriet van anderen om te gaan, het zijn allemaal redenen waarom dood en de bijna-dood ervaring maar zo zelden openlijk worden besproken. 

Obstakels te over dus waarom de meeste mensen die een eerste deel van het stervensproces doormaakten en weer naar het leven terugkeerden, hun verhaal maar heel moeilijk kunnen delen. In praktische zin laat wat zij doormaakten, zich niet gemakkelijk vangen in de gebruikelijke gevoelens en bewoordingen. En vaak ook ontmoeten zij voor de gebeurtenis die hun persoonlijke levenshouding voorgoed volslagen veranderde, in hun omgeving veel ongeloof, angst, afwijzing en zelfs ridiculisering. Terwijl de verhalen die de mensen mee terugnemen van hun klinisch dood zijn geweest, juist zo hoopgevend zijn.

Perspectief
De visie van waaruit iemand oordeelt, is bepalend voor de mate van openheid voor de bijna dood ervaring. Het spanningsveld tussen de esoterische-, versus de materialistische standpunten is van alle tijden. De filosoof Plato zag in de bijna dood ervaring een bewijs voor leven na dit leven, zijn tijdgenoot Democrates zag diezelfde doodservaring als manifestaties van een stervend brein. In de visie van huidige artsen, psychiaters, psychologen en filosofen zijn het bewustzijn en de hersenen zozeer aan elkaar gekoppeld, dat dit denkkader alleen ruimte biedt aan materialistische verklaringen en opvattingen: de beelden en ervaringen in een BDE worden slechts veroorzaakt door veranderingen in onder meer zuurstofgehalten en chemische stofwisselingen in de hersenen. In ‘Teuntje’, de door de overheid in 2008 verspreide PR-publicatie over orgaantransplantatie, staat dan ook als in steen gehouwen: “hersendood is dood”… 

Kunnen we zeker weten dat dit waar is?
Toch denken niet alle artsen dat sterven niet meer is dan het mechanistisch passeren van een eindpunt. 

Zo verscheen in 2007 van cardioloog Pim van Lommel het bijzondere boek Eindeloos Bewustzijn. Hij schreef het nadat hij in 2001 in het gerenommeerde medisch-wetenschappelijk tijdschrift The Lancet de resultaten had gepubliceerd van zijn onderzoek onder 344 patiënten met een hartstilstand. Van hen bleken er 62 een bijna-dood-ervaring te hebben gehad (rond de 18%). De publicatie van zijn bevindingen was moedig en waardevol, want ook op academisch niveau gaf dat wat meer opening in de discussie. 

In zijn spreekbeurten vertelt van Lommel dat voor patiënten de houding van hun arts doorslaggevend is voor het al of niet met hem delen van hun bijna dood ervaring. 

Hoe vaker en hoe meer openlijk er kan worden gesproken over sterven, het stervensproces en de bijna dood ervaring, hoe meer mensen met hun verslag over hun niet-alledaagse belevenissen naar buiten durven te komen.

In BDE-verslagen komen steeds willekeurige combinaties van de volgende punten voor:

het horen van zoemgeluiden,
een gevoel van vrede en afwezigheid van pijn,
het ervaren van een lichamelijke uittreding,
het gevoel van door een tunnel te reizen,
een gevoel van naar de hemel te gaan,
het zien van mensen, vaak overleden familieleden,
het ontmoeten van een spiritueel wezen, zoals God,
het zien van een filmische terugblik van het eigen leven ,
een aarzeling voelen om naar het leven terug te keren.

Niet meer dezelfde persoon
De bijna dood ervaring is in het leven van de betrokkene altijd een snijlijn: hij of zij is daarna letterlijk niet meer dezelfde. Veel relaties, ook langdurige, blijken niet opgewassen tegen de effecten van de BDE van een van de partners. De veranderingen in BDEers variëren van de manier waarop zij daarna in het leven staan, de prioriteiten die zij stellen, hun gevoel voor zingeving, tot de keuzes die zij maken, bijvoorbeeld in een wisseling van loopbaan, of in de doelen die zij nastreven. Angst voor de dood is meestal verdwenen.

Een van de meest direct merkbare veranderingen van mensen die terugkeren van een ervaring met de dood, is dat zij beschikken over een groter intuïtief vermogen dan daarvoor. Velen van hen melden hoe tijdens hun BDE de communicatie met de lichtwezens die zij ontmoetten, niet plaatsvond via geluid en woorden, maar in contact van mind-tot-mind en van hart tot hart: telepathisch dus, of intuïtief. 

Een BDEer vertelt: “Zodra ik mijn lichaam verliet, vond de communicatie plaats via gedachten: ik kon de gedachten en gevoelens van anderen direct ‘lezen’ of ‘aanvoelen’.”  

Universeel is de boodschap van BDEers: “Het allerbelangrijkste op deze aarde is liefde!”

Levenspanorama
Een ander verschijnsel dat vaak bij de bijna dood ervaring wordt gemeld, is de film van het leven. Met zelfs de mogelijkheid om het beeld te vertragen of terug te spoelen, trekken alle positieve en negatieve dingen die de desbetreffende persoon ooit heeft gedaan, opnieuw aan hem of haar voorbij — deze keer echter inclusief het voelen van alle effecten van hun acties op de daarbij betrokken medemensen. 

Verbonden met de zojuist beschreven ‘intuïtie’, ofwel het contact met het wetende veld, bestaat er naast de bijna dood ervaring nog een ander, minstens even intrigerend fenomeen. Op het moment dat een stervende daadwerkelijk zijn aardse lichaam aflegt, kunnen ook de mensen die rondom het sterfbed aanwezig zijn, dit levenspanorama empathisch meebeleven. Zo vertelde een vrouw over de partner met wie zij meer dan 50 jaar samen was geweest, op zijn sterfbed rond hem heen zijn levenspanorama te hebben gezien, met daarin ook dingen waarover hij bij leven nooit had gesproken. 

Het ongrijpbare bruikbaar gemaakt
Voor Raymond Moody liggen de bijna dood ervaring, uittreding, en sjamanistische reizen in andere werelden in elkaars verlengde. Wij zijn allemaal spirituele wezens die in een stoffelijk lichaam een aardse ervaring opdoen. 

Met de rationele methode die onderzoeker Moody distilleerde uit de talloze verslagen van bijna dood ervaringen die hij bestudeerde, kunnen ook niet-BDEers hun spirituele erfgoed wakker roepen en oude, vergeten kanalen van de menselijke geest openen. 

LiteratuurPim van Lommel, Eindeloos Bewustzijn, een wetenschappelijke visie op de bijna-dood ervaring, 2007, ISBN 978.90.259.57780

Raymond Moody, Leven na dit leven, ervaringen van mensen tijdens hun klinische dood, 1975, (NL 1977), ISBN 978.90.601.04002


[wp-rss-aggregator exclude=”7853,7763,7752,7725,7712″]