Wie bepaalt ons zelfbeeld?
In dit artikel wil ik eens ingaan op hoe wij onszelf in relatie tot de buitenwereld beleven.
Die buitenwereld heeft in de loop van ons leven, door opvoeding en de op het voordeel van onze slavencultuur gerichte scholing een zeer dominante plaats ingenomen.
Allerlei historisch bepaalde autoriteiten van buitenaf meenden ons duidelijk te maken wie we zijn en wat onze plaats en vooral onze functie is in deze maatschappij.
Zelfbeeldbepaling
Zelf ben ik opgevoed met het credo dat wanneer je als een dubbeltje geboren wordt, je wel heel erg hard moet studeren en werken om misschien ooit eens en kwartje te kunnen worden. Laat staan een gulden. Het worden van een honderd guldenbiljet lag daarom ver buiten mijn maatschappelijk bepaalde positie, laat staan het 250 guldenbiljet, om het vooral maar niet te hebben over het duizend guldenbiljet. Die valutagroottes lagen ver buiten mijn maatschappelijk voorbestemde bereik. Deze zegswijze is natuurlijk een schrijnend teken van hoe ons zijn in deze maatschappij wordt beoordeeld op basis van de sociaaleconomische positie, de daarmee samenhangende maatschappelijke status en bijbehorende banksaldo’s. Mijn drie broers en mijn zus, die dus uit hetzelfde nest komen, hebben het verder geschopt dan ik. Maar ja, mijn prioriteiten lagen dan ook ergens anders dan de hunne.
De ongelijkwaardigheid en vooral ook de onrechtvaardigheid in deze wereld hebben me van jongs af aan al geïnspireerd tot het willen zoeken naar de oorzaken daarvan. Eerst in de buitenwereld en later in mijn eigen binnenwereld. Mijn broers en zus hadden dat in veel mindere mate, waardoor zij er voor kozen een maatschappelijk geaccepteerd bestaan op te bouwen. Dit heeft mij laten zien hoe in deze tijd van scheiding der geesten, die scheiding dwars door gezinsculturen en ook vriendschapsverbanden heen gaat. Wanneer je je losmaakt van die familieverbanden en daarna van vriendschappen die niet meer bij je ontwikkelingsfase passen, kom je steeds meer op jezelf te staan. Dit kan soms een pijnlijk gevoel van isolement en eenzaamheid opleveren. Het brengt je echter steeds dichter bij je eigen individualiteitbeleving en leert jou je eigen kwaliteiten te zien en te waarderen. Dat is de vrucht en tevens de prijs van het een volwassen individu worden. Alles heeft zo zijn prijskaartje.
Dit verzelfstandiging- en individualiseringsproces is hetgeen waar wij in onze tijd allemaal mee geconfronteerd worden. Het leren waarderen van wie je bent, op basis van je eigen ontwikkelde zelfwaardering zonder bekrachtigende bevestiging van buitenaf, is de essentie van het een vrij mens worden. In eerste instantie vraagt dit een enorme moed om het aan te gaan, daarbij alle bijkomende prijskaartjes en moeilijkheden voor lief te leren nemen en te leren accepteren als noodzakelijke stappen op weg naar innerlijke vrijheid. Voor onze tijd is dit proces echter van wezenlijk belang. Wanneer we dit in onszelf durven aan te gaan, kunnen we onszelf bevrijden van uiterlijk geprogrammeerde invloeden en een werkelijk vrije mens worden.
Ach gij Mens, God, Godin en Ster,
Gij zijt nabij maar ook zo ver,
Uw zuiver licht straalt overal,
Uw zielekracht zo puur als ‘t heelal,
Gij was verloren en zonder thuis,
Geloof is heen er was geen kruis,
Bij’t valse geroep van de dertiende maan,
Zijn uwe naasten verloren gegaan,
Moest een ieder dan zo nietig zijn,
Zoveel lijden en zoveel pijn,
Een nieuwe tijd zal ons het leren,
Waarin de soort het mag proberen,
De grote soort uit vroeger dagen,
Om al wat u bent te belagen,
Ach Gij Mens, t’ is Uw gevecht,
Maar zijt gerust het wordt beslecht,
Gij heeft zoveel licht gekregen,
Gij verlicht de duistere wegen,
Ook zult gij strijden met open vizier,
Met puurheid verslaat gij dit hongerig dier,
We zullen dicht bij ons zelf staan,
Het beest gebieden zijnsweeg’s te gaan,
Gij zult hem verjagen die helse termiet,
Rap zult gij herstellen van pijn en verdriet,
Echt mooi Mens, God en Godin,
Gij ziet straks het einde en ook het begin..!!
Willem van Prooijen
Filteren
Door de overweldigende uitwerking die de buitenwereld op ons innerlijk heeft, zouden we bijna vergeten dat we ook nog een eigen innerlijk leven hebben. De vele invloeden uit die buitenwereld hebben voor velen een afstompend effect op de eigen gevoelsmatige beleving van zichzelf. Waardoor zij zich, afhankelijk van de persoonlijke karakterstructuur, of vanuit een zelfbescherming een overcompenserende presentatie van zichzelf aan de buitenwereld laten zien, of zich vanuit een zelfde zelfbescherming zich in zichzelf terugtrekken. Vechten of vluchten. Het eigen menszijn wordt zo aan het innerlijk en uiterlijk zicht onttrokken en verborgen achter een masker van onkwetsbaarheid. Ik heb beide reacties afwisselend in mijzelf herkend. Ik heb daardoor ingezien dat het van groot belang is om, door zelfreflectie mijzelf te leren kennen, daardoor een onderscheidingsvermogen te ontwikkelen voor prikkels uit de buitenwereld die mij wel of niet dienen in mijn verdere individualiseringsproces.
Individualiteit onderdrukkende invloeden
Het door de invloed van vaccinazi’s veroorzaakte en inmiddels epidemische vormen aangenomen autisme, kan men mijns inziens in het licht zien van een onderdrukkende kracht, vertegenwoordigt door een satanisch geïnspireerde psychopathische elite, die bang is voor de ware individualiteit van mensen. Die ware individualiteit van mensen, die een uiting is van een goddelijke scheppingskracht, is met alle mogelijke middelen in een psychologische oorlogsvoering ten aanzien van de mensheid tot ultieme vijand verklaart. In het document ‘Silent weapons fot quiet wars’ wordt weergegeven hoe de machthebbers deze psychologische oorlogsvoering wensten vorm te geven. Het heeft veel overeenkomsten met de nogal omstreden ‘Protocols of the Learned Elders of Sion’. Hieronder enkele citaten uit het document ‘Silent Weapons for quiet Wars’, waarin aangegeven wordt hoe de elite mensen dom en machteloos wil houden door middel van een ontmenselijkend onderwijs. Het is een document dat de politieke doctrine weergeeft van de Bilderberggroep, zoals die tijdens haar eerste bijeenkomst in 1954 in hotel Bilderberg te Oosterbeek werd aangenomen.
(…)Consequently, in the interest of future world order, peace, and tranquillity, it was decided to privately wage a quiet war against the American public with an ultimate objective of permanently shifting the natural and social energy (wealth) of the undisciplined and irresponsible many into the hands of the self-disciplined, responsible, and worthy few. (…)
In order to achieve a totally predictable economy, the low-class elements of society must be brought under total control, i.e., must be housebroken, trained, and assigned a yoke and long-term social duties from a very early age, before they have an opportunity to question the propriety of the matter. In order to achieve such conformity, the lower-class family unit must be disintegrated by a process of increasing preoccupation of the parents and the establishment of government-operated day-care centers for the occupationally orphaned children.
The quality of education given to the lower class must be of the poorest sort, so that the moat of ignorance isolating the inferior class from the superior class is and remains incomprehensible to the inferior class. With such an initial handicap, even bright lower class individuals have little if any hope of extricating themselves from their assigned lot in life. This form of slavery is essential to maintain some measure of social order, peace, and tranquillity for the ruling upper class. (…)
De hierboven weergegeven citaten zijn in het licht van de huidige geopolitieke ontwikkelingen, betreffende de monetaire en anderszins gevoerde oorlog tussen het neosocialistische westen en het neocommunistische oosten, uitermate verhelderend. Ik noem het westen neosocialistisch, omdat door de politieke ontwikkelingen aldaar de ogenschijnlijk – maar immer illusionaire – democratische staatsvorm in een steeds openlijker centralistisch en dictatoriaal vormgegeven planeconomie getransformeerd wordt. Daarnaast hebben het voormalig communistisch Rusland en China gedurende de afgelopen decennia, de meer zogenaamde westers kapitalistische vrije marktprincipes geïncorporeerd in hun systeem en hebben zich ondergeschikt gemaakt aan de door de VS (lees, de op de achtergrond opererende bankiers) gedomineerde economische bepalingen. De laatste ontwikkelingen op dit globaal humanitaire slachtveld laten echter zien, dat er een bijzondere verschuiving plaatsvindt in de richting van een door socialistisch/communistische principes gedomineerde menselijke maatschappij. Van samenleving valt hier niets meer waar te nemen, daar macht en controle de dominerende factoren zijn. Zo ontmoeten het dictatoriale westen en oosten elkaar in het midden, waar het hun maatschappelijke basisstructuur betreft, die beiden van hun eigen dictatoriale uitingsvorm hebben voorzien. Zo effenen zij de weg voor de collectivistisch georiënteerde eenheidsworst, die men van de mensheid wil maken. Een grijze wereld die nu al door middel van de propagandamedia en reclame-industrie wordt geschapen.
“None are more hopelessly enslaved
than those who falsely believe they are free”
Goethe
Ieders aandeel is van belang!
Toch hebben we allemaal iets heel wezenlijks met de wereld te delen, dat alles te maken heeft met onze unieke individualiteit en de daarmee samenhangende kwaliteiten. Ieder mens draagt een stukje van de totale levens- en mensheidspuzzel in zich. Het zijn voornamelijk de in ons geprogrammeerde angsten die ons er van weerhouden om hetgeen wij bij kunnen dragen ook werkelijk te tonen. In het schrijven van het voorgaande spreek ik dus ook over mijzelf, in de hoop daarmee voor anderen een herkenning en inspiratie te bieden.
In ieder mens is een diep verankerde behoefte aanwezig aan vrijheid en vrije expressie van de eigen individualiteit. Deze wordt in onze tijd geconfronteerd met een toenemende weerstand vanuit de buitenwereld, die volledig door machtsbelangen en exploitatie van de menselijk sociale verhoudingen en de verhouding tot de natuur is bepaald. Waar begint de bevrijding? Het zich willen bevrijden van de toenemend knellende banden van een aardse machtsstructuur is echter een surrogaat. Een surrogaat voor de bevrijding van de innerlijk knellende banden, die in onze vroege jeugd al door het heersende systeem via onze ouders en andere opvoedingsomstandigheden op een onbewust niveau rond onze ziel zijn aangelegd. Zoals ik in een eerder artikel al heb aangegeven, is de buitenwereld een bijzonder confronterende spiegel voor onze eigen binnenwereld. Wij reageren op de buitenwereld zoals wij dat vanuit het overlevingsinstinct in onze jeugd hebben geleerd. Het komt dus neer op een voortdurend herhalen van het verleden. Het door de Powers That Should Not Be in de buitenwereld afgedraaide programma van telkens weer vernieuwing en verandering belovende verkiezingen, sluit naadloos aan bij een illusionaire behoefte aan verandering en vernieuwing die wij in onszelf niet durven toe te laten.
Jezelf durven te zijn
Me, Myself and I
Vanuit mijn diep doorvoelde overtuiging kan ik zeggen, dat het een enorme opgave is om jezelf te durven zijn. Het vraagt veel moed, trouw aan en liefde voor jezelf. Het is echter de enige weg die wij als mens in deze tijd te gaan hebben. De buitenwereld heeft alleen maar meer teleurstellende illusies te bieden. Waarom zouden we ons daar dan nog langer door laten misleiden? Dit geldt natuurlijk niet alleen voor het grotere wereldverhaal, maar juist ook voor het eigen individueel persoonlijke verhaal.
Wees jezelf
Er zijn al zoveel anderen
Samenvattend wil ik ten aanzien van de menselijke ontwikkeling tot nu toe stellen, dat gedurende de afgelopen millennia een mensbeeld aan ons werd opgedrongen, waarin de verhouding tot onszelf en de wereld om ons heen voornamelijk bepaald werd door religieuze, wetenschappelijke, dan wel politiek-economische machtskaders. Ons zelfbeeld, mens- en wereldbeeld werd omwille van het in stand houden en versterken van bestaande machtstructuren van buitenaf aan ons opgelegd. We bevinden ons nu echter op een punt in de menselijke bewustzijnsevolutie, waarop ons krachten toevloeien die ons de mogelijkheid geven er voor te kiezen, om zelf te bepalen wie we zijn en hoe we de wereld en het leven op deze planeet willen ervaren. En bovenal hoe wij zelf ons leven en het samenleven met anderen willen vormgeven. Deze ongekende vrijheid, die we echter wel van binnenuit zelf mogen gaan toelaten, betekent een absoluut vernieuwende fase in de menselijke evolutie. De mensheid mag de oude jas, van een onvolwassen geleid worden aan de hand van externe autoriteiten uittrekken en de nieuwe jas, van een volledig bewuste zelfbeschikking en vormgeving van het eigen creatieve potentieel, zich eigen gaan maken.
Vrijmaking
Het onszelf vrijmaken is iets dat we in deze tijd bitter hard nodig hebben om te ontwikkelen. We worden immers aan alle kanten gedwongen om onze individuele grenzen open te stellen voor de binnen stormende hordes van de ‘waarheid’ brengende media, die ons door overheden bepaald ‘echt nieuws’ bieden en ons waarschuwen voor al het nepnieuws dat in de waarheid zoekende nieuwe media wordt getoond. Daarmee worden van buitenaf onze eigen grenzen bepaald en aan ons opgedrongen. Ook wordt ons daarmee een vorm van zogenaamd altruïsme aan ons opgedrongen, die ons leert onze eigen belangen volledig op zij te zetten voor anderen. Het jezelf weg moeten cijferen voor een ander, heeft alleen zin en draagkracht als je weet wie jezelf bent en vanuit welke intentie jij je eigen grenzen openstelt. Gezond egoïsme ia nodig om je eigen individueel gevoelde grenzen naar de buitenwereld duidelijk neer te zetten. In de eerste plaats naar een allesbepalende wetenschap, religie en staat. Het gezonde egoïsme hebben we dus nodig om onszelf niet volledig te laten nullificeren tot een digitale nul, die alleen dienst doet als decoratie in een computerprogramma. We zijn meer dan een digitale 1 of 0 in een op maakbaarheid, voorspelbaarheid en controleerbaarheid gericht en door satanisten ontworpen computerspel.
Zelf voel ik mij midden in het bovenbeschreven vrijmakende krachtenveld staan en zie de ontwikkelingen in mijn leven als een uiting daarvan. Het werken aan het op 11 september 2015 uitgegeven boek getiteld ‘Volgzaam slavendom of dienend meesterschap’ en het schrijven van vele artikelen, is voor mij een therapeutisch proces geweest. Waarbij ik hetgeen ik aan chaotiserende omstandigheden in de afgelopen jaren heb meegemaakt, van mij af heb kunnen schrijven en een zinvolle plek heb kunnen geven. Het maakte daardoor een wezenlijk deel uit van mijn zingevingproces. In de loop der jaren heb ik nieuwe kwaliteiten in mijzelf mogen ontdekken, die voornamelijk betrekking hebben op het op een begrijpelijke manier naar buiten brengen van wat er in mij leeft. Daarnaast heb ik in mijzelf de kwaliteit ontdekt van samenhangen te kunnen zien tussen mijn eigen innerlijke proces en wat er op wereldniveau speelt.
Gebrek aan zingeving
Mijn openheid en ontvankelijkheid voor anderen en het door mij waargenomen onrecht in de wereld, heeft mij een sterk gevoel van verbinding met het wereldleed geschonken. Door mijn aanvankelijk gebrek aan zelfbesef, assertiviteit en besef van eigen grenzen, heb ik me daar in het verleden teveel door laten overspoelen. Dit is voor mij de drijfveer geweest om op zoek te gaan naar de zin achter al dat ik waarnam. Het door mij geconstateerde gebrek aan zingevinggerichtheid in de moderne westerse cultuur, heeft mij in 1981 zeer intuïtief doen besluiten om die zingeving in India te gaan zoeken. Dat waar ik voor mijn vertrek hoofdzakelijk mee worstelde waren vragen ten aanzien van het mannelijke en vrouwelijke in mijzelf. De in mijn boek benoemde – door traumatiserende ervaringen in mijn jeugd veroorzaakte – emotionele misvorming, kwam in mijn pubertijd in volle hevigheid en gepaard gaand met de nodige verwarring naar de oppervlakte.
Pas drie jaar geleden heb ik geheel kunnen beseffen, wat de volledige impact er van op mijn leven is geweest. De bewustwording van dit gegeven, liet mij inzien dat mijn hele leven in het teken stond van het me willen ontworstelen aan het slachtofferschap en het slaaf zijn van de egocentrische behoeften van anderen. Het is een bekend patroon bij slachtoffers van seksueel misbruik, dat zij omwille van het een verhouding willen vinden tot hun diep krenkende onmachtsgevoelens, zelf tot dader worden om die onmacht te overschreeuwen. In mij is echter steeds een kracht aanwezig geweest, die mij niet voor de daderrol heeft willen laten kiezen. Dus heb ik in mijzelf een andere weg moeten zien te vinden, die mij uit het patroon van slachtoffer/dader wist te houden. Die mij dit nog meer leed veroorzakende patroon heeft willen doen doorbreken. De richtingaanwijzer naar die weg, was al in mij aanwezig en toonde zich door intuïtieve impulsen in de richting van zingeving en vergeving. Zingeving aan het eigen doorstane lijden, geeft je de mogelijkheid om het eigen leven ter hand te nemen en innerlijk actief de eigen toekomst mede te kunnen bepalen. Het vraagt heel wat innerlijk werk om uit de lang gekoesterde en gemakzucht bevorderende slachtofferrol te stappen. Maar wanneer eens die stap is gezet, levert het een ongelooflijk scala aan nieuwe mogelijkheden op.
Loslaten van schijnzekerheden
Eén van die intuïtieve impulsen deed mij op 23-jarige leeftijd naar India gaan. Ik heb in eerste instantie van oktober 1981 tot mei 1982 zeven maanden door Zuid-India gereisd, heb vele leerzame ervaringen gehad en bijzondere mensen ontmoet. Het was echter niet voldoende om de sfeer in dat land, met haar rijke spirituele geschiedenis, in alle diepte te doorvoelen. Daarom besloot ik om begin 1983 een tweede verdiepende reis door het land te gaan maken. Ik voelde toen de sterke behoefte om een boeddhistische pelgrimage te maken en heb, na eerst weer enkele maanden door het zuiden te hebben gereisd, vele heilige plaatsen in Noord-India bezocht. Ik wilde me oefenen in een volledige overgave aan de goedheid van het Universum en daarbij al mijn westers geconditioneerde schijnzekerheden los te laten. Daarom besloot ik na ruim een half jaar, om mijn geld en bezittingen weg te schenken en als een saddhu (bedelmonnik) verder te reizen. In totaal ben ik er toen 18 maanden geweest en voelde de sterke wens er te willen blijven. Wat toen voor mij de reden was om mijn retourticket te verkopen. Voor langere tijd leefde ik in tempels en nabij (niet in) ashrams, alwaar ik eenmaal en soms tweemaal per dag een basale maaltijd kon krijgen. Soms had ik de moed om daadwerkelijk te gaan bedelen en kreeg dan zo nu en dan ook wel een paar roepies of iets te eten. Ik had speciaal daarvoor de vraag om eten in het Hindi geleerd. Het was echter heel bijzonder om te merken hoe ik een aantal keren – zonder daarom te vragen – geld kreeg toegestopt door Indiërs, die blijkbaar mijn zelfverkozen bezittingloze weg wisten te waarderen. Toen ik een paar maanden in Rishikesh op een oever van de Ganges bivakkeerde, heb ik een deken en nieuwe kleding gekregen. De twee mensen die mij dit schonken, deden dit vanuit een goed hart. Zij namen mijn wezenlijke behoefte waar en schonken wat zij konden missen. Beide heb ik nog en bewaar ze als een soort van relikwieën van een zeer bewustzijnsverruimende tijd.
Het alleen voorzien kunnen worden in zeer minimale maaltijden deed mijn lichamelijke gezondheid na enige maanden sterk verslechteren, waardoor ik een week in een ziekenhuis in New Delhi heb gelegen, wegens ernstige ondervoeding. Toch wenste ik mijn reis nog niet te beëindigen. Toen de verschijnselen van ondervoeding na verloop van enkele maanden duidelijk opnieuw de kop op staken, volgde ik het advies van iemand die ik ontmoette op en nam via de Nederlandse ambassade contact op met mijn ouders. Daar ik mij – vanwege mijn gerichtheid op mijn spirituele ontwikkeling – niet bekommerde om aardse zaken als een visum, was ik al acht maanden illegaal in het land. De Nederlandse ambassade gaf me echter een begeleidende brief mee voor de vreemdelingenpolitie, waardoor ik een uitreisvisum kon krijgen. Die werd mij pas verstrekt nadat ik een verklaring ondertekende, waarin ik akkoord ging met vijf jaar niet meer naar het land terug te zullen keren. Bij terugkomst in Nederland woog ik met mijn 1.88m 65 kg.
Geestverruimende vruchten
Beide reizen door India hebben me zeer diepe en verruimende ervaringen gebracht, waar ik nu de vruchten nog van pluk. Ik heb het gevoel dat ik daar op mijn eigen spoor ben gebracht. Een spoor dat mij – na mijn terugkeer naar Nederland – gebracht heeft tot waar ik nu ben. Die reizen heb ik in mijn beleving moeten maken, om daarmee een ontwikkelingsdraad uit een vorige incarnatie op te pakken. Want vanaf het moment dat ik tijdens mijn eerste reis in India aankwam, voelde ik mij er thuis en als een vis in het water. Er was bij mij gedurende die reizen ook voortdurend het gevoel aanwezig, dat de daar opgedane ervaringen een voorbereiding waren voor een taak, die ik later in mijn leven op mij zou nemen. Na tijdens mijn eerste reis drie dagen in India te zijn en op een paradijselijk strand van Goa de westerse stress van me af te voelen glijden, schreef ik het volgende gedicht in het Engels.
A Wish.
On a sundaymorning, when the sun is coming up in the east
and the glittering dewdrops of the early morning are falling to the ground,
a memory of a far and almost forgotten world comes into my mind.
A world I’ve also been part of.
The memory fades away.
Then I’m just wondering about the beauty of the world I am living in now.
On all levels of consciousness, I am aware of the feeling of happiness,
that’s flowing through my entire body and soul.
I am lucky I can see this all.
In the country where extremely poor and extremely rich,
have lived together for ages and ages,
it is hard to understand,
if you’re not part of it,
why it is still the same.
The same as it ever was.
India, many people know something about you,
some say you’re poor and dirty,
others say you’re beautiful and also spiritual.
To me you are just everything.
I want to hear you speak,
like many others before me did
and many will do again after me.
I hope you can teach me a lot,
About another way of living.
So that when I have to go back
to that far and almost forgotten world,
I’ll carry deep inside me,
the wisdom of your heritage.
Goa, oktober 1981
Piekervaring
Tijdens mijn tweede reis is er één heel specifieke piekervaring geweest, die al mijn vragen ten aanzien van de mannelijke en vrouwelijke krachtenwerkingen in mij beantwoordde. Deze ervaring was een moment van totale eenwording met de mij omringende natuur in de bergen van Kerala in Zuid-India. Mijn overgave aan de voor mij ongekende stilte buiten en in mij, gaf me een heel scherpe waarneming van het landschap. Daardoor herkende ik in dat landschap de krachtenwerking van de mannelijk/vrouwelijke oerpolariteit, die ik tevens ook in mijzelf ervoer. Het verschijnen van een adelaar hoog boven mij in de lucht, bracht me het besef van het innerlijk kunnen overstijgen van die oerpolariteit, door ze als een wederzijdse aanvulling te zien. En daardoor een helingsproces te kunnen starten. Met als doel een eenheid in mijzelf te ervaren en vrede te vinden, door mijn eenzijdig vrouwelijke gerichtheid aan te vullen met de ontwikkeling van het mannelijke aspect in mijzelf. Het meest wezenlijke hierbij is, dat ik mijn in de jeugd onderdrukte individualiteit tot uitdrukking leerde te brengen. De ervaringen die ik na terugkomst van mijn reis heb opgedaan, gaven me de mogelijkheid om me ook daadwerkelijk te gaan richten op het vormgeven van mezelf in de wereld, dus meer mijn mannelijke kant aan te spreken. Om daarmee mezelf als man en als mens te gaan helen en als één geheel te gaan ervaren.
Aarden
Direct na mijn definitieve terugkomst in 1984 ben ik gaan wonen in een woongroep, waar ik kennis maakte met de antroposofie van Rudolf Steiner. Deze voor mij zeer waardevolle levensbeschouwing gaf me een bevestiging van vele al aan mij geschonken inzichten, die direct aansloten bij mijn ervaringen in India. Het opnieuw landen in het eenzijdig aarde gerichte westen heb ik als een cultuurschok ervaren en ik had flink wat tijd nodig om weer te wennen. Als bijna vanzelf kwam toen de biologisch-dynamische landbouw op mijn pad. Het volgen van een deeltijdopleiding in die richting en het werken in een therapeutische leefwerkgemeenschap, heb ik als een belangrijk factor in mijn aardingsproces ervaren.
Nu ik opnieuw in een positie verkeer van bezittingloosheid, voel ik een sterke overeenkomst met de periode van mijn India-reizen. Toen was het echter een weloverwogen keuze om alle uiterlijk gerichte zekerheden los te laten. In 2012 en 2013, na jaren weer onderhevig te zijn geweest aan krachten die uiterlijk gerichte zekerheden aan ons opdringen, zijn deze mij van buitenaf ontnomen. Dit maakte het moeilijker om er in mijzelf een zinvolle verhouding toe te vinden, omdat het alles te maken had met het niet willen accepteren van uiterlijke autoriteiten. Ik ben dus een chronische ODD’er (lijder aan Oppositional Defiance Disorder).:-) Negatief beoordeelt zou men dit kunnen duiden als een moeite hebben met autoriteiten, positief beoordeelt heb ik het echter leren zien als een sterke wens tot het uit willen drukke van mijn eigen individualiteit. Het resultaat van het los moeten laten van uiterlijk gerelateerde zekerheden is echter hetzelfde, als tijdens de India-periode, zij het op een dieper niveau en ingrijpender. Deze ogenschijnlijk niet zelf verkozen omstandigheden, hebben me dringend uitgenodigd om mijn blik opnieuw weer naar binnen te richten en mijn onbewuste drijfveren ten diepste te onderzoeken. In de India-periode kon ik dat tot op een bepaald niveau doen. Ik was 23 jaar oud, toen ik voor het eerst naar dat land vertrok.
Door mijzelf op een diep niveau te confronteren met mijn emotionele programmering en de pijn, het verdriet en de fundamentele eenzaamheid die daarmee samenhangen bewust te doorleven, ben ik dichter bij mezelf gekomen en gerijpt tot de mens die ik nu ben. In mijn leven ben ik door vele emotionele crises gegaan. Iedere nieuwe crisis ontnam mij iedere nieuw opgebouwde vermeende zekerheid, zodat ik gestimuleerd werd om steeds dieper in de krochten van mijn onderbewuste door te dringen. De herkenning van de daaraan ten grondslag liggende ontwikkelingsthematiek, heeft geresulteerd in vele latent aanwezige diepe inzichten. Mijn gevoel contact te hebben met mijn innerlijke levensbron en daarin begeleid te worden door mijn geestelijke begeleiders, geeft mij nu de mogelijkheid om direct vanuit die bron te kunnen spreken en schrijven. Ik heb het nodig gehad om mijn eigen innerlijk bewust te doorleven en wat daarin gebeurt van een zin te voorzien, de oude patronen te transformeren en daardoor zelf een transformatie door te maken. In het bewust doorleven van mijn individuele ontwikkelingsthema’s heb ik doorleefd, wat voor de mensheid in onze tijd van wezenlijk belang is. Ik heb mijn wel in deze wereld, maar niet van deze wereld zijn, op een diep niveau mogen ervaren. Met een toenemend Bewust Zijn heb ik mijn reizigersrol vervuld. God heeft mij geen kalme reis beloofd, maar wel een behouden thuiskomst!
Zo heb ook jij je eigen levensweg bereisd en je eigen inzichten en kwaliteiten mogen ontwikkelen. Wees daar dankbaar voor en zie de zin ervan in. Als je dat doet kun je het met de mensen in je omgeving delen en hen daarmee verrijken! Zo kunnen we elkaar ondersteunen in deze steeds duisterder wordende tijden. Het is het in ons hart en ziel ontstoken Licht van Bewust Zijn, waarmee we elkaar kunnen verlichten! Om tot slot dan nog maar even een antwoord te geven op de titelvraag:
Jijzelf dus!
Laat je Liefdeslicht schijnen voor een ieder die op je weg komt!
Arend Zeevat
Bronnen en verwijzingen:
1. http://www.lawfulpath.com/ref/sw4qw/index.shtml
2. http://www.bibliotecapleyades.net/esp_sociopol_zion.htm
3. https://www.boekscout.nl/shop2/boek.php?bid=5990
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
