Wereldbrand: Sociale verandering en chaos .. of individueel vagevuur … ?

cociale chaos en wereldbrand Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen.

Onze opvoeding, scholing en maatschappelijke vorming heeft ons nooit kunnen laten zijn, die we in potentie zijn. Ons maatschappelijke systeem zit zo geniaal onderdrukkend in elkaar, dat die onderdrukking van generatie op generatie is overgedragen, zonder dat het gros der mensen het doorhad.

wereldbrand
Iedere nieuw geboren generatie werd en wordt door middel van ultiem gehersenspoelde deskundige autoriteiten, wijs gemaakt wat men moet denken, voelen en willen. De deskundigen zijn door hun bereidheid om hun eigenheid op te geven, op machtposities geraakt. Daarmee konden zij hun eigenwaarde als ‘egomens’ opkrikken. Deze onderdrukkende tendens hebben we door de eeuwenlange herhaling en versterking ervan onbewust in onszelf geïntegreerd.

De verhevenheid en ogenschijnlijke onaantastbaarheid van autoriteiten, is al sinds de jaren ’60 van de vorige eeuw stevig onderuit gehaald. Het was echter steeds een kleinere minderheid, die een werkelijke verandering wilde. In de zoektocht naar zichzelf en een betere wereld, vonden zij die tot die minderheid behoorden hun eigenheid belangrijker dan ‘wat men zegt’ of wat de autoriteiten zeiden. Het overgrote deel der mensen is echter intens bang om buiten de groep te vallen en sociaal geïsoleerd te raken. Zij laten zich daarom nog steeds door autoriteiten of media vertellen hoe zij de werkelijkheid van onze wereld hebben te ervaren en te interpreteren. Zij geven daarmee de publieke opinie vorm. Deze publieke opinie wordt misbruikt om het systeem in stand te houden en van een ‘geloofwaardige basis’ te voorzien.

Zaadjes planten

Toch zijn er door de generatie, die de vernieuwende sociale beweging van de jaren ’60 bewust hebben ervaren en mede vormgegeven, zaadjes geplant. Die zaadjes hebben echter tijd nodig om te kunnen kiemen en groeien. Sociale veranderingen gebeuren niet van de ene op de andere dag. Vernieuwende ideeën moeten eerst door enkelen worden opgenomen. Het door hen uitdragen ervan, zal in eerste instantie weerstand oproepen. Velen zijn nu eenmaal bang voor veranderingen en de onzekerheden die deze met zich meebrengen. Daardoor zullen vernieuwingen langere tijd nodig hebben om geaccepteerd te worden en vorm te kunnen krijgen. Haastige spoed is zelden goed!

Fransz Fanon

De sociale revolutie van de jaren ’60, is sinds begin jaren ’80 weer totaal overschaduwd geraakt door de enorme verzakelijking en de liberale uitverkoop van publieke diensten en middelen, die er toen in vele westerse landen plaatsvond. Een aantal jaren geleden ontstond er echter bij velen ineens weer hoop, toen in Noord-Afrika de Arab Spring ontsproot. In zowel de mainstream als de onafhankelijke media, werd er ‘gevochten’ om alle op revolutie lijkende gebeurtenissen van een betekenis te voorzien. Alles draaide daarbij om het beoordelen, of het onderscheiden van de werkelijke betekenis van wat zich presenteerde. Na verloop van tijd werd duidelijk, dat ook deze volksopstanden georkestreerd bleken te zijn, om de betreffende landen nog verder te kunnen destabiliseren.

Zoektocht

In mijzelf, heb ik al vanaf mijn jeugd een zoeken bemerkt naar de juiste zingeving van alle ellende in de wereld en de daarop reagerende vernieuwende sociale bewegingen. Het heeft mij in eerste instantie een bewustzijn gebracht van het geopolitieke machtsspel dat er in deze wereld gespeeld wordt. Tevens initieerde het een verdere zoektocht naar hoe om te gaan met de steeds gevaarlijker lijkende ontwikkelingen op het geopolitieke schaakbord. Vooral sinds 2001 leek iedere nieuwe crisis op economisch en geopolitiek gebied, de komst van een naderende catastrofe dichterbij te brengen. Daarnaast nam de sociale chaotisering in de maatschappij ook enorm toe. Het begint er nu steeds meer op te lijken dat we collectief ‘de goed wies kapot hebben’, en het spoor volledig bijster zijn geraakt.

Na in de afgelopen jaren grondig de ellende in mijn eigen leven te hebben onderzocht, ben ik tot de volgende conclusie gekomen. Eén van de belangrijkste factoren, die ons innerlijk heeft doen vervreemden van wie we werkelijk zijn, is gelegen in de veruiterlijkende en misvormende kracht die ons gehele maatschappelijk systeem doortrokken heeft. Het heeft het gevoel doen ontstaan, dat we niet mogen zijn die we werkelijk zijn. Het is me duidelijk geworden dat ons werkelijke wezen in deze wereld ongewenst is en dat de heersers dezer wereld ons slechts als ‘useless eaters‘ zien. Het van jongs af aan hier op een subtiel onbewust niveau mee geprogrammeerd te zijn, roept een sterk overlevingsinstinct op in de vorm van het op uiterlijkheid gerichte ego. Dit innerlijk verdedigingsbolwerk kan alles dat anders is dan zichzelf, alleen maar als een bedreiging zien. En dat dus bestreden moet worden. Het ego is bang om te sterven en daarmee de controle over zichzelf en de opgebouwde comfortzone van uiterlijke zekerheden te verliezen. Mijn eigen levenservaring heeft me doen inzien, dat er soms op latere leeftijd een diep schokkende ervaring nodig is, om het ego volledig buiten spel te zetten en zich over te kunnen geven aan de wijzere krachten in het universum. Ik heb deze ervaring gehad toen ik de deurwaardersbrief las waarin werd aangegeven, dat mij een dwangsom was opgelegd van € 164.000, die middels een loonbeslag zou worden geïncasseerd. Mijn ego had daar geen antwoord op en ik kon niet anders dan mij overgeven aan de wijze ondersteuning van mijn innerlijke begeleiders. Die steun heb ik daarna ook zeker ervaren. Ik heb het gevoel dat wij als mensheid nu collectief op zo’n afgrondervaring aan het afstevenen zijn. Die afgrondervaring houdt een ultiem keuzemoment in. Of doorgaan op de onbewust ingeslagen egocentrisch gerichte weg en daarbij beheerst en gecontroleerd worden door manipulatieve krachten van buitenaf en door technologische ontwikkelingen op een kunstmatige wijze ‘van binnenuit’. Of door een diep zelfonderzoek een moreel onderscheidingsvermogen te ontwikkelen en op basis daarvan bewust de eigen kwaliteiten onzelfzuchtig in te zetten ten behoeve van het geheel.

Stukje biografie

Ik ben, door de persoonlijke en relationele omstandigheden van mijn ouders, geboren als ongewenste nakomer in een arbeidersgezin in de veenkoloniën in Zuidoost-Drenthe. Daar werd ik grootgebracht met het idee dat ik hard moest werken, om mijn recht op leven te kunnen verdienen. Mijn als arbeiders uitgebuite ouders hadden dat immers ook moeten doen. Die opvoedende omstandigheden maakten mij duidelijk, dat ik mijn recht op leven moest verdienen en dat ik zonder hard te werken er niet mocht zijn. Een uiting van de bijzonder destructieve combinatie van de Nederlandse koopmansgeest (VOC-mentaliteit) en een Calvinistische gezagsgetrouwheid. Ik moest de rechtmatigheid van mijn aanwezigheid op deze planeet vanaf het begin van mijn leven verantwoorden en bewijzen. Het ongewenst zijn en alle daaruit voortvloeiende verdere, soms diep traumatiserende levensgebeurtenissen in mijn jeugd, hebben mij onbewust geprogrammeerd. In dat arbeidersmilieu gold het credo; als je als dubbeltje geboren wordt, zul je nooit een kwartje kunnen worden. Deze subtiel onbewust ingesleten emotionele programmering, heeft een verreikende invloed gehad op de rest van mijn leven. Het heeft mijn gehele beleving van wie ik ben in relatie tot anderen en de maatschappij volledig gekleurd. Mijn ongewenst zijn heeft op het vlak van zelfvertrouwen en mezelf aan de wereld durven tonen, een bovenmatig beïnvloedend effect gehad. Dit werd versterkt door wat ik in mijn verdere maatschappelijke en sociale leven heb mogen ervaren.

Steeds was er het gevoel van onmacht ten aanzien van het er iets aan te kunnen doen en tevens een enorme kwetsbaarheid met betrekking tot mijn individueel andere beleving van het geheel, dan mijn gezinsgenoten, buurt- en schoolgenoten. Vanaf mijn vroege jeugd heb ik mezelf hierdoor al in een bijzonder kwetsbare en geïsoleerde positie gevoeld. Mijn eerste instinctieve op overleving gerichte impuls was, het me diep in mijzelf terugtrekken, het me volledig in mijn eigen belevingswereld op te sluiten. Ik had geen ander verweer dan dat. In de loop der tijd heb ik echter steeds het gevoel gehad dat er iets niet klopt in deze wereld. Ik herkende me in het geheel niet in het mensbeeld dat mij werd getoond, ook in verschillende studies.

Totdat ik intuïtief besefte, dat het daarin blijven hangen me op het niveau van een gekwetst en daardoor verlamd kind zou hebben gehouden. Gedurende mijn zoektocht naar zin- en betekenisgeving ten aanzien van mijn levenservaringen en de gebeurtenissen in deze wereld, voelde ik van binnenuit een intense drijfveer tot het mezelf willen bevrijden uit mijn onbewuste gevangenis. Deze inspireerde me om de door mijn traumatisering ontstane angsten, onder ogen te willen komen en juist datgene te doen waar ik bang voor was. Dus uit mijn opgebouwde op tijdelijkheid gebaseerde comfortzone te stappen. Dit vroeg de moed om voorbij de angst te durven kijken en het daarachter wachtende en verwelkomende vertrouwen te omarmen. Het blijkt echter een voortgaand proces te zijn en ik ben er dus nog steeds mee bezig. Want de onbewuste programmering heeft zich in meerdere en steeds diepere lagen verstopt. Het houdt me in ieder geval innerlijk in beweging en levert me steeds sterkere fundamenten op voor mijn leven in de toekomst. Ik ben op innerlijk niveau steeds meer de directe verbinding en vooral ook het verschil tussen de beleving van mijzelf en de werking van de buitenwereld in mijzelf gaan ervaren. De bewustzijnsverruimende zaadjes die in de jaren ’60 door de generatie voor mij zijn geplant, heb ik in mij opgenomen en in de loop der tijd veel water gegeven en goed verzorgd. Vooral de zeer bewustzijnsverruimende songteksten van de popmusici uit die tijd, waren voor mij een levendige inspiratiebron.

Peace, love and harmony

Ik benoem bovenstaande persoonlijke zaken, om daarmee een soort van persoonlijk emotionele basismisvorming weer te geven, die voor meerderen misschien herkenbaar is. Het elan en het enthousiasme van de bevlogen hippies uit de jaren ’60, heeft mij diep geraakt. Ik voelde dat zij eigenlijk meer vertegenwoordigden, dan dat zij door persoonsgebonden en maatschappelijk opgelegde beperkingen konden tonen. Peace, love and harmony zijn begrippen die bij ieder welwillend mens zullen resoneren. Hoe komt het nu dat dit sindsdien niet in de gehele mensheid heeft geresoneerd, zoals het bij eerdere pogingen in die richting dat ook niet heeft gedaan.

Daarbij refereer ik aan het leven van een jongeman die in het begin van de 19e eeuw vanaf zijn vroege jeugd opgesloten was in een kerker, waarin hij geketend was en niet rechtop kon staan. Hij leefde op water en brood, zag geen daglicht en werd zeer waarschijnlijk gedrogeerd gehouden. Er is veel tumult ontstaan rond zijn persoon. Zijn plotselinge verschijnen op 26 mei 1828 in Neurenberg sprak velen tot de verbeelding. Het leverde hem de naam “Het kind van Europa”op. Zelfs tot het eind van de 20ste eeuw werd er een laster- en smeercampagne, onder andere door het Duitse blad Der Spiegel, tegen hem opgezet. Het verhaal van Kaspar Hauser, betreft een troonopvolger van het Zuid-Duitse koningsgeslacht Baden. Hij zou geboren zijn als eerste zoon uit het huwelijk van Karel van Baden en Stephanie de Beauharnais, maar werd om regionale machtsredenen verwisseld met een ander kind van een lagere tak van het vorstengeslacht. Kaspar beschikte over bijzondere geestelijke vermogens en werd daarom onderdrukt. De heersende elite was bang voor hem. Met zijn geestelijke gaven op de positie die hij rechtmatig zou mogen innemen, zou hij de toekomst van Europa een heel andere richting in kunnen doen slaan, dan wat de nazistisch gefundeerde Europese Unie er van heeft gemaakt. Ondanks zijn enorme geestelijke en lichamelijke ontwikkelingsachterstand, wist hij deze door de liefdevolle verzorging van enkelen te overkomen. Zijn ‘wedergeboorte’ maakte hem nog steeds tot een bedreiging voor de elite, waardoor men gedwongen werd om drastischer maatregelen uit te voeren. Hauser werd daarom, hoogstwaarschijnlijk door de Engelse geheim agent Philip Henry Stanhope 4th Earl Stanhope (1781 – 1855), op 17 december 1833 vermoord. Het feit dat een in een koningsgeslacht geboren ziel al zodanig geestelijk en psychisch/emotioneel werd verminkt, om zijn geestelijk potentieel te onderdrukken, zegt veel over hoe wij allen in ons geestelijk potentieel worden onderdrukt en verminkt. In mijn boek ‘Volgzaam slavendom of dienend meesterschap‘ ga ik dieper in op het raadsel van Kaspar Hauser.

Wij hebben allen een bijzonder geestelijk potentieel in ons, dat bedreigend is voor de heersende elite. Zij zijn hier uitermate bang voor, daar het hun wil tot controle ondermijnt. In die zin is de controlewil van de elite een spiegel voor het door hen in ons geprogrammeerde egocomplex van angst voor de dood (vandaar hun zoektocht onsterfelijkheid door middel van transhumanisme), angst voor controleverlies en dus overgave aan meer overstijgende en wijzere universele krachten.

En toen?

Laten we eens voorbij de zeer bekende en beperkende omstandigheden kijken, die door het heersende satanisch geïnspireerde establishment op onze evolutionaire weg zijn geplaatst. Het vraagt een transformatie van het eigen denken, voelen en willen, waar ik overigens ook nog middenin zit, om de stap naar een actieve, positieve en opbouwende toekomst te zetten. Het is juist dat eigen denken, voelen en willen dat op een onbewust niveau in ieder van ons enorm is geprogrammeerd en dus gemanipuleerd.

Vanuit mijn op ervaring gebaseerd perspectief, meen ik soms te weten dat wat zich aan mij laat zien allemaal in te passen is in het door mij ontwikkelde kader. Toch merk ik steeds weer dat zich nu juist daar de grootste valkuil aandient. Want wie ben ik om menen te weten hoe de werkelijkheid geheel in elkaar steekt? Is het niet juist het onverwachte, dat telkens weer de ontwikkelde beelden van die werkelijkheid overhoop haalt? Daarmee ook mij tot deemoed en openheid uitnodigt? Mij laat inzien dat ik slechts één individueel puzzelstukje van het levensmysterie in mij draag en mij daardoor uitnodigt om zonder oordelen te kijken naar de wereld waar ik in leef? Ik pretendeer absoluut niet al vrij te zijn van oordelen. Ik sta echter wel voor menselijke waarden, die ik ook in mijn dagelijks leven zelf naar vermogen leef. Zij zijn door mijn geweten ingegeven en bepalen mijn gevoel voor moraliteit. Ik hanteer ze als criteria bij het duiden van wat ik waarneem. Op basis van het hiervoor benoemde ben ik tot het inzicht gekomen, dat wat ik in mijn leven gemist heb aan fundamenteel menselijk emotionele voeding, door mijn hart er voor te openen, ik in mijzelf mag ontwikkelen en aan de wereld mag schenken. In mijn beleving is dit ook de basis voor een nieuwe economie, want de economie die gebaseerd is op schaarste en tekorten, weerspiegelt op alle fronten onze eigen schaarste en tekort aan vrij te schenken hartewarmte. Evenals ook de zoektocht naar alternatieve energiebronnen, de zogenaamde vrije energie, in mijn beleving pas werkelijk een groter resultaat zal hebben, als wij onze eigen liefdesenergie onvoorwaardelijk en dus vrij willen schenken, ten behoeve van het geheel. Mijns inziens zat Nikola Tesla al heel ver op dat spoor.

Wereld als alchemistisch laboratorium

Het schenken aan de wereld van dat wat men zelf heeft gemist, lijkt een onmogelijke opgave. Want waar moet men dat dan vandaan halen? Hoe kan men iets geven, dat men zelf nooit geleerd heeft te ontvangen? Dit zijn cruciale vragen, die mijns inziens betrekking hebben op de essentie van waar het in onze tijd om gaat! We hebben allemaal in onze jeugd de nodige tekorten en zielsmatige lidtekenen opgelopen. Deze dragen we gedurende de rest van ons leven met ons mee. We neigen er naar om de bevestiging van de daardoor gekleurde beleving van onszelf en de wereld, bij herhaling in ons leven aan te trekken. Zo houden we onbewust die in ons geschapen werkelijkheidsbeleving in stand. Daarmee houden we tevens het systeem dat deze werkelijkheidsbeleving in ons heeft geprogrammeerd in stand. Dit gaat verder dan alleen maar denkbeelden. Dit grijpt in op een diep emotioneel niveau van basiszekerheden en vermeende veiligheden. Waar het hierbij in mijn zelf ondervonden beleving om gaat is, dat we leren om die programmering te herkennen en leren beschouwen als behorende tot het verleden. Een verleden dat we kunnen doorbreken, door ieder moment dat we geneigd zijn het te herhalen, ons zelf wakker te roepen en uit het patroon te stappen. Zodat er een vrije stroom van creatieve energie in het hier en nu kan binnenkomen en worden uitgezonden. Nogmaals, het vraagt moed om in het eigen zijn, kwetsbaarheid te durven tonen. Gekrenkte kwetsbaarheid is één van de vele misleidende illusies, die in ons zijn geprogrammeerd en heeft alles te maken met angst voor afwijzing. Ook hier geldt, zo buiten, zo binnen. Projecties dus!

Het thema Goed versus Kwaad, maakt een essentieel bestanddeel uit van dit proces van zelfbewustwording. Want wat is het kwade en wat is het goede? Velen zullen als Kwaad datgene beschouwen, dat hen dreigt te kwetsen en de opgelopen pijnpunten in het verleden activeert en voelbaar laat zijn. Eén van die belangrijkste pijnpunten is, de als kind ervaren onmacht ten aanzien van waar de grote boze buitenwereld ons kinderlijk vertrouwen heeft beschaamd en gekwetst. De pijn van die kwetsing is, afhankelijk van de intensiteit van het ervaren trauma, in het kader van de overleving zwaar onderdrukt. De onderdrukkende strijd om die pijnlijke emoties onder de bewustzijnsdrempel te houden vindt onbewust plaats, maar wordt in het verdere leven op de buitenwereld en de relaties die men daarin heeft geprojecteerd. Iedere strijd in de buitenwereld met iemand, is een reflectie van deze in zichzelf plaatsvindende onderdrukkende strijd. De moed om dit bij zichzelf te willen herkennen is al een heel belangrijke stap op weg naar innerlijke heling en het vinden van innerlijke vrede.

Mijns inziens is dit de enige bijdrage die wij kunnen leveren aan het laten ontstaan van wereldvrede. Want hoe kunnen we verwachten dat er in de wereld om ons heen pais en vree zou kunnen heersen, als we in onze persoonlijke relaties (zowel in het echte leven als virtueel op het internet) elkaar de tent uitvechten. Dus voor mij is het van cruciaal belang om de eigen persoonlijke emotionele programmering te onderzoeken, deze te herkennen, te transformeren en daardoor zichzelf te bevrijden van het innerlijke juk van onderdrukking. Ik zie dit als een alchemistisch proces, waarbij het lood van de aardse levenservaringen wordt omgezet in het goud van geestelijk inzicht en daaruit voortvloeiende mensheidsverrijkende kwaliteiten. In die zin zouden we onze wereld als een groot alchemistisch laboratorium kunnen zien. De esoterische stroming van het Manicheïsme, die in de derde eeuw na Christus in het vroegere Perzië ontstond, heeft als kernthema het omvormen van het Kwade tot het Goede. Hieronder een citaat:

“Het grote kernpunt in de manicheïsche leer is de opvatting over goed en kwaad: het kwade is even eeuwig als het goede en kent begin noch einde aangezien het kwade oorspronkelijk een bestanddeel van het goede was. Dit van oorsprong goede bestanddeel is tot het kwade verworden omdat het achtergebleven is in de normale evolutie; het kwade is aldus het goede dat ‘uit de tijd geraakt is’. Immers, op ieder ontwikkelingsniveau moet een element van het goede zich als het ware opofferen, afstand doen van zijn normale ontwikkelingsloop opdat er in de kosmos iets nieuws kan ontstaan; en omdat dit ‘zich opgeofferde goede’ vervolgens zijn activiteiten moet ontplooien op een niveau waaraan zijn natuur niet is aangepast, begint het hinderend te werken in het wereldbestel. Daarom zijn de manicheërs van oordeel dat het kwade een noodzakelijke bestaansvoorwaarde is voor de kosmische evolutie; zij zeggen dat het kwade moet worden begrepen vanuit zijn gemetamorfoseerde aard en dat het verlost moet worden, zodat het opnieuw verder mee kan werken in de stroom van de wereldontwikkeling.” Bron

Eindtijd

Velen hebben zien aankomen dat het in onze tijd uiteindelijk uit zou moeten lopen op een totale ineenstorting van bestaande sociale structuren, die vooral op macht en een volledig uit de hand gelopen ongelijkwaardigheid zijn gebaseerd. Het eeuwen durend tijdperk van uitbuiting, veroorzaakt door een elite die alleen maar bezig is zichzelf te verrijken ten koste van het welzijn van het grootste deel van de wereldbevolking, kan ook niet anders eindigen dan door een opstand van hen die uitgebuit zijn. De tot slaaf gemaakten zullen niet anders willen dan het juk van brute overheersing, manipulatie, oorlogszucht en onderdrukking van zich af te werpen. Ze kunnen dat echter pas, als zij zich hebben bevrijd van hun eigen innerlijke onderdrukking.

people don't know there trough power

De wil tot vrijheid

De strijd voor vrijheid is bijna al zo oud als de mensheid. Door de verschillende tijdperken heen zijn er steeds weer onderdrukkers en onderdrukten geweest. Machthebbers hebben altijd hun macht ontleend aan het dom en naïef houden van hun ‘onderdanen’ en aan het opbouwen van enorme verdedigingsapparaten om de ontstane machtstructuren te behouden. Maar iets dat op pure destructie en negativiteit is gebaseerd, zoals onze huidige dominante westerse ‘beschaving’, kan zich niet onttrekken aan hogere wetmatigheden. De belangrijkste daarvan is, dat op aards fysiek niveau alles tijdelijk en vergankelijk is. Hoezeer ook naar een bepaalde vorm van onsterfelijkheid van lichaam en macht wordt gestreefd, zoals door de zogenaamde ‘Verlichte’ elite wordt gedaan, de vergankelijkheid van uiterlijke vormen heeft men te respecteren.

Wat ik over de beschaving van de blanken denk?
Tja, het zou geen gek idee zijn.

Albert Schweitzer
Duits arts, theoloog, filosoof, musicus 1875-1965

Het is een wezenlijk kenmerk van totalitaire regimes dat ze uiteindelijk aan hun eigen destructiviteit, zelfoverschatting en gebrek aan opbouwende levenskracht ten onder gaan. In onze tijd zal de oude wereldorde van hiërarchische machtsstructuren en manipuleerbare massamensen ten onder gaan, door mensen die in hun individuele kracht staan, zelfbewust zijn en daarnaast respectvol en deemoedig hun medemensen dienen. Daarom zal een werkelijke revolutie niet in de buitenwereld plaatsvinden. Deze vindt nu al plaats in het bewustzijn van een toenemend aantal individuen.

Het is voor mij in ieder geval duidelijk geworden, dat iedere zich massaal aandienende sociale vernieuwing maar al te gemakkelijk weer misbruikt kan worden. De uitkomst van de huidige wereldontwikkelingen is allerminst zeker. Maar welke zekerheid hebben we überhaupt nog ten aanzien van de buitenwereld? Daarom blijf ik benadrukken dat wij vooral de macht over ons eigen leven weer ter hand moeten nemen. Daarnaast tevens met mensen in onze directe omgeving moeten gaan samenwerken, voor het behoud en de verdere ontwikkeling van menselijke waarden en vrijheid.

Denk daarom jezelf vrij, voel jezelf vrij en wees vrij jezelf
Rudolf Steiner

Hieronder een citaat van Rudolf Steiner van 16 juni 1919. Een tekst die mij blijft inspireren.

“Men ziet de menselijke samenleving zoals die is en meent dat men tegenwoordig een ideale situatie in de samenleving tot stand zou kunnen brengen. Een absurde gedachte; want de menselijke samenleving is voorbestemd om te komen tot een voortdurend omvormen, een proces van zijn en worden. Wij maken de fout dat wij vaste, stabiele verhoudingen instellen. Dan komt de ziel uit het voorgeboortelijke en brengt de wil met zich mee om de dingen in beweging te hebben. Maar zij treft alles als vaststaand aan. Daar ontstaat dan iets; de opgroeiende generatie moet een generatie van rebellen worden, omdat zij iets nieuws in de wereld wil brengen. De hemelkrachten revolteren, de krachten van wording en vorming. Omdat zij niet werkzaam kunnen worden, worden zij boosaardig. De mensen brengen de tendens mee om inspiratie tot ontwikkeling te brengen, maar het sociale veld waar zij zich willen ontwikkelen is star en materialistisch.

Kan de mens zich niet manifesteren, dan veranderen de ikken. Er ontstaan wilde dierlijke neigingen. Geest die niet opgenomen is, verandert in vergoten bloed. Waar de mens het geestelijke niet kan opnemen, verandert het in wilde emoties die tot bloedvergieten voeren. De mens wordt uit zijn spoor geworpen, doordat zijn geestelijke en wilsprocessen zich niet kunnen manifesteren. Dat leeft zich dan uit in één of andere vorm van negatie van het bestaande. Ruwheid van het gevoelsleven, gewelddadigheid, politieke terreur, misdadige terreur, militaire terreur is het gevolg.”

Wereldbrand of individueel vagevuur

pauw

De in intensiteit groeiende wereldbrand, die er nu aan het woeden is, confronteert de mensheid met haar collectief opgebouwde trauma’s uit het verleden. We kunnen dit mijns inziens als een spiegel zien van het individuele vagevuur waar ieder momenteel doorheen gaat. En waarin een ieder geconfronteerd wordt met de eigen trauma’s uit het verleden. Deze als onzuiverheden in ons leven van nu doorwerkende zaken, die de basis van het ego zijn gaan vormen, mogen we nu met het vuur van een door ons werkende hogere wil gaan verbranden. Om daarna als een feniks uit de as te herrijzen.

Het zal in de komende tijd dan ook zeker aankomen op het leren belangeloos met elkaar samen te werken. Het belangeloos beschikbaar stellen van de eigen kwaliteiten ten behoeve van het geheel, de gemeenschap waarin men verkiest te leven, is daarbij een essentiële voorwaarde. Twee mooie beeldverhalen die dit duidelijk maken zijn de volgende:

“De maaltijd in hemel en hel

Een man verbaasde zich al sinds zijn jeugd over de dingen die de mensen elkaar vertelden over de hemel en de hel. Zo hoorde hij hen zeggen dat de hemel een goede plaats was en de hel een slecht oord. De hemel zat barstensvol engelen en heiligen, terwijl de hel overbevolkt was met duivels, kwade geesten en gemene lieden. De man wist niet goed wat hij hiermee moest. Volgens hem kon je slechts een oordeel over deze twee oorden hebben als je ze met eigen ogen had gezien. Op een nacht werd hij gewekt door een engel die hem vroeg: Ben je er nog altijd zo op gebrand om het verschil tussen hemel en hel te weten?””Ja,” antwoordde de man, “ik wil niets liever weten dan waar ik terechtkom als ik doodga.”Hierop nam de engel hem bij de hand en samen vlogen ze door een dichte eindeloze duisternis tot ze bij een gesloten poort aankwamen. De engel duwde de zware deur open en zei: “Dit is de hel. Houd je ogen goed open en zorg er voor dat je geen detail mist.”De man was zeer verbaasd. Er was, zoals hij verwachtte, geen duivel te zien in de hel, noch saters met bokkenpoten of eeuwige vuren waarin mensen brandden. Al wat hij zag was een gigantische zaal vol eettafels en elke tafel was volgeladen met de verrukkelijkste gerechten, schalen met het sappigste fruit, hoog opgestapelde taarten, de beste wijnen en de zachtste kazen. Zo ver hij kon zien zag hij mensen aan deze beladen feesttafels zitten. In eerste instantie benijdde hij hen, tot zijn blik op hun armen viel. Toen pas merkte hij op dat hun armen vanaf hun schouders veranderd waren in vorken. En deze vorken waren zo lang dat, hoezeer de feestgangers er ook hun best voor deden, ze niet in staat waren het voedsel naar hun mond te brengen. Hun vruchteloze pogingen waren zo frustrerend dat ze paars zagen van woede, haat en honger. De engel nam de man opnieuw bij de hand en leidde hem naar buiten. Voor de tweede keer vlogen ze door een dichte, koude duisternis, tot ze bij een andere poort aankwamen. De engel stopte, zwaaide de deur open en riep: “Mag ik je met vreugde presenteren: de hemel!”In eerste instantie raakte de man in grote verwarring, want de hemel zag er exact hetzelfde uit als de hel! Het was precies dezelfde gigantische ruimte, en ook hier stonden lange eettafels, volgeladen met de meest exquise gerechten uit alle delen van de wereld. Zelfs de feestgangers zagen er identiek uit: ook bij hen waren de armen veranderd in onhandige, lange vorken. Even dacht de man dat de engel een flauwe grap met hem uithaalde, totdat hij nog eens goed keek en het verschil opmerkte. De mensen in de hemel waren niet kwaad of hongerig, integendeel, ze lachten allemaal en waren goed doorvoed. Want deze mensen gebruikten allemaal hun lange gevorkte armen om hun buren te voeden. Ze werkten samen, ze hielpen elkaar en deelden het fantastische eten, zodat ze allemaal in gelijke mate aten, dronken en plezier hadden.”.

Hetzelfde sociale mechanisme werd tijdens een workshop ervaarbaar aan de deelnemers aangeboden door de workshopbegeleider. Waarvan hieronder een verslag.

“Er waren eens 50 personen bijeen die deelnamen aan een seminar. De spreker vertelde vol passie en er kwamen mooie verhalen en ervaringen aan bod. Plotseling stopt hij met spreken en geeft iedereen een ballon en een pen, en hij vraagt ze hun naam op de ballon te schrijven. Vervolgens werden alle ballonnen verzameld en naar een andere kamer gebracht. Alle 50 personen kregen de opdracht om de ballon met hun eigen naam binnen 5 minuten te vinden. Er ontstaat chaos. Iedereen zoekt met woeste haast in de berg stuiterende ballonnen, botst tegen elkaar aan en duwt elkaar opzij. Na 5 minuten is nog niemand erin geslaagd om zijn eigen ballon terug te vinden. Nu vraagt de spreker om de eerste ballon binnen handbereik te pakken, en deze aan degene te geven wiens naam op de ballon staat. Het resultaat? Binnen 5 minuten heeft iedereen zijn eigen ballon weer terug. De spreker zei: ‘Hoe simpel kan het zijn. Als we allemaal kiezen om te nemen, zal er weinig gebeuren. Als we allemaal kiezen om te geven, zal de wereld er anders uit gaan zien. Geluk zit in het geluk van anderen. Maak anderen gelukkig en vind zo ook je eigen geluk.”

Zou het kerstverhaal, waarin er voor de zwangere Maria en Jozef geen plaats in de herberg was en zij genoegen moesten nemen met een stal, op dit fenomeen van het ongewenst zijn in deze wereld kunnen duiden? Zou het leven, sterven en de wederopstanding in de Geest van Jezus Christus als beeldverhaal gezien kunnen worden, voor de weg die wij allemaal mogen gaan door ons over te geven aan de wijsheid van ons hart?

Arend

Hou je hoofd koel en vooral je hart warm

— Arend Zeevat


 

Volgzaam slavendom of dienend meesterschap

boek volgzaam slavendom— Arend Zeevat Het gebrek aan diepgang en zingeving in de maatschappij, heeft de mensheid op een doodlopend spoor geplaatst. Bewustwording daarvan is de grote uitdaging waar wij met elkaar voor staan. De transformatie van uiterlijk leiderschap naar autonome zelfbeschikking, op basis van geleerde levenslessen, plaatst ons op de weg van volgzaam slavendom naar dienend meesterschap. Dit brengt ons weer in contact met onze individueel authentieke spiritualiteit. Door de oorzaken van zijn eigen lijden te onderzoeken en daar de verantwoordelijkheid voor te nemen, heeft de auteur zich aan de rol van lijdend voorwerp onttrokken en is hij zelf die bijzonder leerzame weg gegaan.


Meer artikelen van Arend Zeevat:

48). We zijn allemaal eilandbewoners
47). Het Trump Fenomeen

46). De mens als verbinding tussen de aarde en de kosmos

45). Het pad van de eenzame wolf

44). Kleptocratie in de GGZ
43). Big Brother verhuist naar Jeruzalem

42). Door welke ogen ervaren wij onszelf en zien de wereld
41). Alleen op de wereld, maar wat verbindt ons?
40). Informatietijdperk hoof en bijzaken
39). Wordt 2017 het jaar van de afgrond?

38). Bang voor je eigen licht en kracht

37). Waarom zouden we nog willen vluchten?

36). Kondigt Tony Blair de nieuwe werelddictator aan?

35). Correctheidsnorm
34). De poorten van een in zicht komende hemel of hel
33). De finale aftelling
32). Paars Amerika
31). Amerikaanse Verkiezingen VS 2016
30). Belasting, waarom betalen we eigenlijk be-last-ing?
29). In Debat: Natiestaten Arend Zeevat & Mike Donkers [dotcom.radio]
28). Economische kanker
27). Hoopvolle tekens

26). Wat is de ultieme realiteit?
25). Als de dollar valt, … vallen wij dan mee ?
24). Wereld Oorlog III is al begonnen

23). Wat kom ik hier in Godsnaam doen?

22). Wie zijn de echte Semieten?
21). Wat is een antisemiet ?

20). Zionisme, Rusland, China en de NWO

19). Africa het vergeten donkere continent

18). Ziet er onze toekomst zo uit?
(september 2008)
17). De neerwaardse spiraal doorbroken

16). De perfecte liefde

15). Water de ultieme vrijheidsfilm

14). Schuld(en)probleem

13). Wat is waarheid en onwaarheid
12). Leven in de internet matrix versus het echte leven

11). Wat herdenken we eigenlijk op 4 en 5 mei?

10). Afwezige vaders en verloren zonen
9). Menselijke brug
8). De Seksuele Gevangenis
7). Franse noodtoestand de eerste Europese dominosteen
6). Chaos en orde
5). De Parijse aanslag: Leef niet in angst
4). De duivel schijt altijd op een hoop
3). Willen wij kuddedieren blijven?
2). Materialisme is een geestesziekte
1) Dit artikel Wereldbrand