Is “met pensioen gaan” wel zo’n goede keuze?
Veel mensen kijken uit naar hun pensioen. Voor de een zal dat zijn omdat ze werk doen dat ze helemaal niet leuk vinden of een slechte relatie hebben met hun werkgever. Voor een ander is het de zware arbeid die ze lichamelijk niet meer aankunnen.Voor weer een ander zoals ik is het creëren van meer keuze vrijheid.
Is “met pensioen gaan” wel zo’n goede keuze?
Helemaal niets meer hoeven te doen kan aanlokkelijk zijn voor sommige mensen, maar evenzovele zullen zich na verloop van tijd nutteloos gaan voelen. Het niet meer nodig zijn en een gebrek aan een leuke hobby kan iemand al snel een gevoel van depressiviteit bezorgen.
Keuze vrijheid
Ik hoor van sommige mensen dat ze na hun pensioen ineens een agenda nodig hebben. De regelmaat is weg en er komen allerlei zaken aan de orde die enige planning vereisen. Op de volkstuin kom ik mensen tegen die na hun pensioen elke morgen op koffietijd wel aanwezig zijn. Het sociale netwerk is belangrijk en geen enkel sprietje onkruid krijgt nog een kans binnen de omheining. Zo zie je dus mensen die achter de geraniums zitten te wachten op … en anderen die zich kostelijk vermaken met hun bezigheden en hobbies.
Persoonlijk heb ik de laatste maanden eindelijk weer leuk werk, maar tussen leuk werk en je hobby zit nog een wereld van verschil. Elke dag vier uurtjes radio maken, met muziek bezig zijn en gelijk een stukje alternatief nieuws aanbieden lijkt me een leuke bezigheid tussen zes en tien uur in de morgen. Wellicht daarna nog wat items voorbereiden en nog wat tijd op de volkstuin en een paar uurtjes blijven werken vanwege het door de regering gecreëerde pensioengat. Maar ook lekker even niets doen, een bakje koffie pakken ergens. Deze zomer (2015) tegen de bouwvak aan kon ik er al even aan wennen toen het wat minder druk was met koerier werk.
Ook artikelen blijven schrijven is leuk en dankbaar werk, zolang we dit nog mogen en kunnen doen, zolang het internet nog open blijft en niet verder gecensureerd gaat worden. Ook heb ik nog plannen met mijn eBoek; “Zoektocht naar gezondheid”. Dat levensverhaal gaat nog steeds verder en is zeker nog niet af. De gedachtekracht (Bradley Nelson) moet zeker nog een extra hoofdstuk krijgen, maar dat vereist ook wat mee vrije tijd om daar aandacht aan te kunnen schenken Ik wil namelijk schrijven uit eigen ervaringen. Ik heb ook nog een ander plan wat gerealiseerd zou kunnen worden als er gelijk getemde mensen op mijn pad zouden komen, niets moet echter en alles mag.
Maar hoe gaat de pensioen toekomst er werkelijk uitzien?
Dat is voor een ieder nog koffiedik kijken. Ook de leeftijdsgrens van 67 is zeker niet heilig en hoe ons financiële systeem, ons pyramide gok spelletje zich dan verder ontwikkeld heeft weten alleen de Bilderbergers die de (geheime) plannen maken. Vraag het dus eens aan onze oud koningin waar veel mensen altijd enthousiast naar hebben gezwaaid met hun oranje vlagjes maar intussen ….
Voorbereiden op iets wat onzeker is blijft een moeilijke zaak al kun je wel een aantal zaken bedenken. Hoe minder schuld je hebt, of liefst geen enkele, maakt een aantal zaken wel eenvoudiger. Hoe minder afhankelijk bent van anderen en “het systeem” geeft ook wat meer lucht en financiële ruimte. Van Griekenland kun je leering trekken, de ruilhandel floreert daar, het is noodzakelijk om een “backup” economie te laten draaien en die kun je dus nu al starten.
Voor veel mensen zal het pensioen een kwelling worden. De generatie, “ik leef vandaag en morgen zien we wel”. Hebben die wel genoeg aandacht gehad voor hun kostbaarste bezit: Gezondheid? Deze groep zal uiteenvallen in een klein deel die alsnog de overstap gaan maken naar gezonder leven. De rest zal in de klauwen vallen van de dokter. De klauwen?
In 2007 kreeg ik al cijfers te zien dat medicijnen voor slechts 13% werkzaam waren, deze cijfers werden later bijgesteld naar 11% en recentelijk kwam de Oregon State University met cijfers naar buiten betreffende medicijnen voor hart en vaatziekten waarbij slechts 8% werkzaam was. Grote kans dus dat je bij de dokter bedonderd wordt, voor de gek gehouden, besodemieterd, als proefkonijn wordt behandeld. (duidelijker kan ik het niet stellen) Als de resultaten van de werkzaamheid bij hart en vaatziekten zo slecht zijn, hoeveel vertrouwen kan er dan zijn bij de behandeling van al die ander ziekten zoals diabetes, kanker etc.
Is dat geen goed nieuws?
Maar deze uitkomst had geen verrassing hoeven te zijn want het is immers al op het acht uur journaal geweest bij de NOS in februari 2014. Je kunt dit zeker als goed nieuws zien. Mensen moeten zich gaan bedenken; “Wat voor risico loop ik als ik alles wat de dokter zegt en voorschrijf zomaar voor zoete koek slik zonder zelf eerst mijn eigen onderzoek te gaan doen naar, wat kan ik zelf verbeteren en aanpakken en wat zijn de alternatieven? Je pensioen kan er dan in eens een stuk vreugdevoller gaan uitzien in plaats van langzaamaan weg te gaan zitten kwijnen zonder nog enige levenslust.
Een goed pensioen is niet alleen, hoeveel ontvang ik en wat is dat op de dag van “vandaag” nog waard? Een goed pensioen is echter ook; “wat heb ik (nog) nodig om een goed leven van te kunnen leiden?”
Zelfredzaamheid is daarbij het sleutelwoord, minder energiekosten of energie neutraal? Je huis afgelost of de maandelijkse hypotheek of huur? De supermarkt met de verplichte studie naar wat er nog gezond is of de eigen volkstuin? Afhankelijk van de gezondheidszorg of volledig gezond?
Regeren is vooruitzien.
Dat geldt voor een ieder. Voor sommigen komen de maatregelen die nu plaatsvinden als een verrassing. Echter als je de kranten goed gelezen had had je het allemaal kunnen aanvoelen met je klompen dat er “wat” zou gaan veranderen. Ik heb dat allemaal opgetekend in een eBoek over “Ons Pensioen“. De aanzet vond al plaats in 2002 en daarna heb ik verschillende updates gemaakt. De veranderingen die nu plaats hebben gevonden waren geen van allen een verassing … voor mij. Ben ik er blij mee, nee zeker niet! Ik heb alleen mijn politieke voorkeur bijgesteld, mij zien ze niet meer met een rood potlood in de hand, stemmen op de ondergang!
— Henk Mutsaers
