Als je deze tittel hebt gelezen zal het je ongetwijfeld nieuwsgierig gemaakt hebben. Wat wordt daarmee bedoeld? Terug naar het verleden? Ja precies, dat bedoel ik ermee, maar dat klinkt zo oubollig. Weet de millennium generatie wel hoe dat verleden eruit zag. De millennium generatie die alles moeten bijhouden en bol staan van de stress.
Stress, … dat was een woord waar we, — ja daar komt ‘ie — “vroeger” vrijwel nooit iets over hoorden. Als je aan het werk was dan werkte je en als je vrij was dan was je ook vrij (en onbereikbaar voor de baas en collega’s / en tijdens het werk werd je ook niet lastig gevallen door de sociale media die je toch stiekem wilt beantwoorden). Ik kan me echter best voorstellen dat het voor de jonge generatie niet te bevatten is dat je op vakantie in een ver land een uurtje naar de wereldomroep luisterde om toch niet onvindbaar te zijn voor de thuisblijvers.
De jongste generatie die alles moeten bijhouden en zich wel haast in de stress moeten werken of ze willen of niet.
Vijftig jaar geleden stond het begrip tweeverdieners nog helemaal niet op de kaart. Maar zijn ze nu wel zo goed af? Materieel wel, ze hebben van alles, luxe, twee auto’s, meerdere vakanties per jaar en de rest van het jaar … geen tijd en .. stress.
Zou tijd niet het kostbaarste bezit blijken te zijn als je straks terug gaat kijken op je “leven”? De kinderen werden opgevoed door de overheid. Jij had als ouder geen tijd om te assisteren op school. De eerste stapjes was je natuurlijk ook al misgelopen en had je wellicht gezien op de video van opa en oma.
Fatsoenlijk eten, gezonde verse groenten bereiden, waarschijnlijk had je geen tijd. Zou je gezondheid of juist het ontbreken daarvan daar iets mee te maken hebben? Bepaal jij de goede vooruitzichten voor de toekomst niet op — dit — moment?
Zou je de klok niet beter terug kunnen zetten
naar het NU?
Nu leef je immers, niet in het verleden en niet in de toekomst. Je leeft niet op de sociale media en je leeft niet in de toekomst, de toekomstplannen, de mooie vooruitzichten, de dromen, maar je kunt uitsluitend leven in het nu. Niemand kan je NU afnemen, het verleden is al afgesloten maar leven in het nu is wel alles bepalend voor de toekomst.
Hoeveel van die telefoon en sociale media junks verstaan straks nog de kunst om met mensen te communiceren, een gesprek aan te knopen met een vreemde en dat gesprek inhoud te geven?
Zou eenzaamheid straks nog meer toe gaan slaan?
Een volksziekte?
Wellicht weten ze ook niet meer op welke woorden ze nog moeten zoeken en wordt dat grote wereldwijde internet ook een eenzame plaats om te vertoeven?
Leven is de periode tussen je geboorte en je dood, maar wat je allemaal hebt beleeft zal de toekomst moeten uitwijzen. Zou het daarom niet verstandig zijn om nu al terug te gaan naar die toekomst? Gewoon te leven in plaats van geleefd te worden. Simpele dingen doen waar je gelukkig van wordt.
— Henk Mutsaers
