De veiligheid en effectiviteit van vaccins wordt door de vaccins verkopende farmaceutische bedrijven en de vaccins inkopende overheden als onaantastbare waarheid gepredikt.
Toch rijzen steeds meer twijfels op basis van recente wetenschappelijke onderzoeken.
Door R Heidstra [bron]
Vaccins bevatten vaak aluminium
Vaccins blijken een belangrijke rol te kunnen spelen bij het ontstaan van verschillende aandoeningen waaronder auto-immuunziektes, autisme, ALS, MS, de ziekte van Parkinson, de ziekte van Alzheimer, epilepsie, chronisch vermoeidheidssyndroom, gewrichtsontstekingen, fibromyalgie, de ziekte van Hashimoto en vasculitis. Ook blijkt uit onderzoek dat niet gevaccineerde kinderen minder vaak last hebben van allergieën.
Nieuwe inzichten verklaren toxiciteit van vaccins
Tot voor kort kon er geen verband worden gelegd tussen de na vaccinaties ontstane gezondheidsproblemen en de toxische belastingen uit vaccins. Maar dankzij wetenschappelijke onderzoeken van de laatste tien jaar is het inzicht in het functioneren van ons immuunsysteem en haar reacties op toxische belastingen drastisch veranderd.
Drie vaccinatie mythes
1.Er wordt verteld dat aluminium in vaccinaties veilig is omdat het snel uit het lichaam wordt uitgescheiden. Dat klopt niet. Het blijft tot jaren na de inenting in het lichaam.
2.Er wordt beweerd dat het ge?njecteerde aluminium op de plaats van de injectie blijft. Dat klopt niet. Onderzoek toont aan dat macrofagen de aluminium deeltjes opnemen en vervoeren naar andere organen waar het wordt opgeslagen. Dit gebeurt onder meer bij de hersenen.
3.Er wordt van uit gegaan dat ‘de hoeveelheid de toxiciteit bepaalt’. Dat klopt niet. Onderzoeken tonen aan dat kleine hoeveelheden van kleine deeltjes de sterkste toxische werking hebben.
Dr. Gherardi. •Het blijkt dat ons immuunsysteem veel genuanceerder werkt dan werd aangenomen.
•Minimale hoeveelheden van kleine deeltjes chemische toxines en toxische metalen blijken veel sterker toxisch te zijn dan grote hoeveelheden grotere deeltjes. De grootte van de deeltjes speelt een essentiële rol, kleiner is meer toxisch. De aanname dat een geringe hoeveelheid veilig is, is hiermee weerlegd.
•De toxiciteit van toxinecombinaties is exponentieel sterker. Dus als stof A een toxische werking heeft van 1 en stof B van 1 zou je in de vroegere gedachtegang er van uitgaan dat de toxische werking samen 2 is. We weten nu dat de toxische werking een veelvoud kan zijn, misschien wel 200. Het idee van een ‘veilige’ waarde klopt niet. Deze fundamentele verdiepingen van inzicht zullen er toe leiden dat de beoordeling van de veiligheid van toxines en toxische metalen wordt heroverwogen. In dit artikel wordt met name ingegaan op de toxiciteit van aluminium in het algemeen en die van aluminium in vaccins in het bijzonder.
Aluminium in vaccins is gevaarlijk
De schadelijkheid van aluminium als toevoeging aan producten waaronder vaccins is goed onderbouwd, aluminium is een neurotoxine. Behalve in vaccins wordt het metaal in talloze producten gebruikt onder meer in huidverzorging, cosmetica, kleurstoffen, verpakkingen en medicijnen. Het is het meest voorkomende metaal op aarde en het derde element na zuurstof en silicium. Aluminium is in de natuurlijke verbindingen veilig maar als aluminium door chemische bewerkingen uit de natuurlijke binding wordt gehaald, ontstaan nieuwe combinaties, nieuwe niet-natuurlijke stoffen die gevaarlijk voor de gezondheid zijn zoals blijkt uit vele onderzoeken.
Hoe chronische gezondheidsproblemen ontstaan
Onze gezondheid wordt in balans gehouden door talloze regelmechanismen in onze cellen waarvan de belangrijkste in de mitochondriën plaatsvinden. De mitochondriën werden vroeger de energiecentrales van het lichaam genoemd omdat ze de energiestof ATP produceren. Intussen weten we dat mitochondriën veel meer doen. Ze regelen de genexpressie, de wijze waarop we reageren op virussen en bacteriën, de ontgiftingsprocessen en ga zo maar door. Hiervoor zijn onder meer vitamines, mineralen, aminozuren en sporenelementen noodzakelijk. Deze voedingsbouwstenen moeten voldoende en in een bepaalde verhouding aanwezig zijn in de cel. Er geldt niet ‘hoe meer hoe beter’. Teveel selenium blokkeert bijvoorbeeld de zinkopname.
Kwik wordt o.m. in lampen gebruikt en kan gezonde metalen blokkeren
Toxische metalen beïnvloeden de biologische werking van stoffen die voor het lichaam belangrijk zijn omdat het de plaats in enzymen en eiwitten in kan nemen van sommige mineralen en essentiële metalen. Zo blokkeert kwik bijvoorbeeld koper, ijzer, zink en selenium waardoor de werking van enzymen en eiwitten die deze stoffen bevatten vermindert en het immuunsysteem slechter functioneert. Het is een langzaam proces waarbij aspecifieke klachten zoals minder goed slapen, langzamer herstel na inspanningen en vermoeidheid ontstaan en de relatie met toxines niet snel wordt gelegd.
Aluminium verdringt ijzer uit ontgiftende enzymen
Een voorbeeld van sluipende verslechtering van het immuunsysteem is de verdringing van ijzer door aluminium uit de Cytochroom p450 enzymen. Cytochroom p450 enzymen zijn onder meer verantwoordelijk voor de recycling van lichaamseigen stoffen waaronder cholesterol, verschillende hormonen en vitamine D en het onschadelijk maken van externe toxische stoffen waaronder medicijnen. Wanneer deze functies langzamerhand verminderen, veroorzaakt dat onder meer verstoringen van de hormoonbalans en een opeenstapeling van afvalstoffen. Bij dergelijke processen is geen beschadiging van organen of acute ontsteking met pijn en koorts en zijn er geen opvallende uitslagen bij het standaardonderzoek. Dan is de onterechte conclusie; ‘alles is in orde, we kunnen niets vinden’ en worden de klachten ‘onverklaarbaar’ of ‘psychisch’ genoemd. Onderzoek naar mitochondriale functies en zware metalen leveren vaak wel opvallende waardes die de klachten verklaren en een doelgerichte aanpak voor herstel mogelijk maken.
‘ASIA’, een verzamelnaam voor tot nu toe onverklaarde aandoeningen
ASIA staat voor Autoimmune (Autoinflammatory) Syndrome Induced by Adjuvants. Het betekent een syndroom, verzameling klachten, die door toevoegingen, adjuvants, is ontstaan en wordt gekenmerkt door auto-immuunreacties en –ontstekingen. Het syndroom is door de Israëlische professor Yehuda Shoenfeld beschreven. Professor Shoenfeld is oprichter van het Sheba Medical Center dat aan de Sackler medische faculteit van de universiteit van Tel Aviv is verbonden.
Volgens professor Shoenfeld spelen meerdere chemische toevoegingen in producten, waaronder die in vaccins, een grote rol en is aluminium ??n van de effectiefste en goedkoopste. Professor Shoenfeld beschrijft in meerdere artikelen dat ziektes waaronder Lupus Erytematosus, reumatische artritis en sclerodermie kunnen ontstaan door een voortdurende overprikkeling van het immuunsysteem door chemische stoffen waaronder aluminium. Symptomen die hiermee gepaard gaan zijn vermoeidheid, gewrichtsontstekingen, spierpijnen en neurologische klachten.
MMF, Macrophagic Myofasciitis als onderdeel van ASIA
Al in 2001 heeft de Franse onderzoeker Romain Gherardi met zijn onderzoeksgroep Groupe d’Etudes et Recherche sur les Maladies Musculaires Acquises et Dysimmunitaires (GERMADD), de klachten beschreven van patiënten die optraden na een aluminium bevattende Hepatitis vaccinatie. Hij weet de klachten aan de toxische werking van aluminium en noemde het syndroom Macrophagic MyoFasciitis, MMF, spier en fascieontstekingen veroorzaakt door macrofagen. Het wordt gezien als een vorm van ASIA. Patiënten kunnen de volgende symptomen hebben:
•Neurologische klachten
•Cognitieve klachten
•Duizeligheid
•Concentratieproblemen
Dr. Roman Gherardi en zijn wetenschappelijke groep hebben aangetoond dat aluminium uit vaccins lange tijd als een depot in de spieren aanwezig kan blijven. Het metaal wordt langzamerhand door macrofagen, afweercellen in het bloed, door het hele lichaam vervoerd en passeert de bloed-hersenbarrière. In diverse organen waaronder de hersenen wordt de aluminium opgeslagen waar het chronische ontstekingen veroorzaakt.
Waarom aluminium als ‘veilig’ werd beschouwd
Aluminium speelt in geen enkele biologische reactie in ons lichaam een rol waardoor er automatisch van uit werd gegaan dat het veilig is. Intussen is vastgesteld dat aluminium in meer dan 200 biologische processen een rol speelt door de verdringing van essentiële stoffen voor ons lichaam.
Dezelfde argumentatiefout wordt ook door Roundup verkopers gemaakt. Omdat Roundup niet werkt op menselijke eiwitten en enzymen beweert men dat het ‘dus’ veilig is voor mensen. Gemakshalve wordt niet vermeld dat het de darmbacteriën en daarmee een belangrijk deel van ons immuunsysteem kapotmaakt waardoor een groot gezondheidsrisico ontstaat. Roundup blijkt zelfs kankerverwekkend te zijn zoals door dr. Seralini is aangetoond.
Interessant is dat er volgens de onderzoeksgroep van Blaylock en Strunecka geen onderzoek naar de toxiciteit van vaccins wordt gedaan omdat er wordt aangenomen dat vaccins niet toxisch zijn. Bij de onderzoeken door de farmaceutische industrie om veiligheid en effectiviteit aan te tonen worden, vreemd genoeg, aan de controle groep aluminium bevattende injecties gegeven. De bijwerking bij de vaccinatiegroep en de controle groep zijn dan ook vergelijkbaar.
Het aluminium tijdperk
Dr. Christopher Exley, PhD in ecotoxicologie en aluminium, is professor in de bio-anorganische chemie in het Birchall Centrum dat verbonden is aan de Keele University. Hij doet al tientallen jaren onderzoek naar de effecten van aluminium in het lichaam. Ieder jaar vindt er een door het Children’s Medical Safety Research Institute ondersteund congres plaats waar de werkgroep van de Keele Universiteit haar laatste onderzoeken presenteert. Het CMSRI is een medisch wetenschappelijke samenwerking die fondsen werft voor onafhankelijk onderzoek naar oorzaken van de epidemie van chronische aandoeningen.
Dr. Exley doet sinds 1984 onderzoek naar de effecten van aluminium op onze gezondheid. Hij was geïntrigeerd door de vraag hoe het meest voorkomende metaal dat niet gebruikt wordt in biologische processen zo gevaarlijk is voor onze gezondheid. Om dit raadsel op te lossen heeft hij onderzoek gedaan op verschillende wetenschappelijke gebieden, van de basis anorganische scheikunde van aluminium en silicium reacties tot en met de complexe biologische beschikbaarheid van aluminium bij mensen. Volgens dr. Exley leven we tegenwoordig in het aluminium tijdperk omdat het metaal in zoveel producten wordt toegepast. Hij raakte in de jaren tachtig geïnteresseerd in aluminium. Er was destijds een massale sterfte van vissen en bomen die door de zure regen veroorzaakt zou worden. Uit zijn onderzoek bleek dat de sterfte door aluminium kwam. Op basis van zijn onderzoeken is hij er van overtuigd dat aluminium een belangrijke rol speelt in het ontstaan van tal van chronische aandoeningen waaronder ALS en de ziekte van Alzheimer.
Nadelige effecten van aluminium in vaccins 
Minuscule aluminiumdeeltjes worden in een vaccin gebruikt om de antigenen, de stoffen waartegen het immuunsysteem weerstand opbouwt, te binden. Men dacht dat de deeltjes buiten de cellen zouden blijven en dat de toevoeging veilig was. De antigenen zouden gedurende een langere tijd langzaam loslaten waardoor het vaccin effectiever zou zijn.
Uit onderzoek blijk dat dit een misvatting is. De aluminiumdeeltjes worden samen met het antigeen door afweercellen ‘opgegeten’, gefagocyteerd. De afweercellen, macrofagen, vervoeren de aluminium door het hele lichaam en laten het metaal achter op voorkeursplaatsen zoals de hersenen, de lever, de milt en de botten. Er ontstaan ontstekingshaarden op tal van plaatsen. Het ziektebeeld dat hierdoor kan ontstaan heet Macrophagic Myofasciitis, MMF. Verwante ziektes zijn polymyositis en het Golfoorlogsyndroom.
Onderzoekster wenst onmiddellijke maatregel ter reducering van aluminiumbelasting
De onderzoekster mevrouw Lucija Tomljenovic, pHd en verbonden aan de Canadese Universiteit van Brits Columbia heeft meerdere onderzoeken over de gezondheidsschade door aluminium en aluminium in vaccins gepubliceerd. In het artikel ‘Aluminium and Alzheimer’s Disease: After a century of Controversy, is there a Plausible Link?, Aluminium en de ziekte van Alzheimer: is er een aannemelijke verbinding na een eeuw van tegenstellingen?, concludeert zij dat er onmiddellijke stappen moeten worden genomen om de aluminiumbelasting op mensen te verminderen. Het is, zegt zij samen met dr. Exley, waarschijnlijk de belangrijkste vermijdbare oorzaak voor onder meer de ziekte van Alzheimer. Zij heeft op basis van tientallen onderzoeken een overzicht gemaakt van de neurotoxische effecten van aluminium:
1.Effecten op geheugen, cognitie en psychomotoriek
2.Effecten op neurotransmissie en synaptische activiteit, overdracht van signalen in het zenuwstelsel
3.Effecten op G-eiwitten, deze zijn belangrijk bij de signaaloverdracht van onder meer hormonen
4.Effecten op de calciumhuishouding
5.Effecten op de stofwisseling
6.Ontstekingsbevorderende effecten
7.Verstoring van de ijzerstofwisseling: aluminium bindt aan het transporteiwit van ijzer, transferrine
8.Beschadiging van de celmembraan
9.Effecten op het DNA in de celkern: het kan mutaties veroorzaken en de DNA ketting ‘afwinden’
10.Effecten op mitochondriën: verminderde ATP productie en schade door vrije radicalen
11.Effecten op amyloïdose, een groep van ziektes die met neerslag van eiwitten in organen en weefsels te maken heeft
12.Verandering van de transportsystemen in het bloed
13.Oxidatieve schade aan cellen door het remmen van de glutathion redox cyclus
Waarom is er een discussie bij zoveel bewijs?
Mevrouw Tomljenovic vraagt zich waarom er wordt gediscussieerd over de toxiciteit van aluminium bij zoveel overtuigend bewijs. Waarom is er een discussie bij zoveel bewijs van de toxiciteit van aluminium in vaccins?
Naast de bewezen opstapeling van aluminium in verschillende weefsels zijn de volgende gevolgen vastgesteld:
1.Beschadiging van bloedvaten en zenuwweefsel in de hersenen
2.Oxidatieve schade onder andere aan het DNA
3.Verdringing van ijzer uit enzymen en eiwitten
4.Verstoring van calcium signaleringsfuncties
5.Stimulering van de natuurlijke celdood, apoptose, in de hersenen
Over toxiciteit en aluminium in vaccins
Aluminium staat van oudsher bekend als een neurotoxine. Er is een maximale ‘veilige’ dosis vastgesteld volgens de aanname dat een beetje niet giftig is, dit wordt ten onrechte verondersteld om de aanwezigheid van toxines in vaccins te rechtvaardigen. Maar er zijn meer factoren die de giftigheid bepalen:
1.De combinatie met andere chemische stoffen en toxische metalen
2.De ontdekking dat een kleinere hoeveelheid kleine deeltjes toxischer is dan een grotere hoeveelheid grotere deeltjes
3.De wijze waarop het immuunsysteem in contact komt met de toxine
De combinatie met andere chemische stoffen, de farmacologische interactie, heeft een drastische en onvoorspelbare werking op het immuunsysteem. Het betekent dat als twee als veilig ingeschatte stoffen in aanraking komen met het immuunsysteem er toch schadelijke effecten kunnen optreden. Een vaccin bevat meerdere lichaamsvreemde en onnatuurlijke stoffen waardoor het individuele risico op een negatieve werking onvoorspelbaar is. Bovendien komen we dagelijks met duizenden niet-natuurlijke stoffen in aanraking en is onvoorspelbaar wat het gevolg op onze gezondheid op korte en lange termijn is, zelfs wat het effect op onze kinderen en kleinkinderen is.
De beste optie is om te streven naar de 0-optie, chemische toxines en toxische metalen zoveel mogelijk mijden.
Erg verwarrend is de ontdekking dat een kleine hoeveelheid toxine soms een veel sterkere schadelijke werking heeft, zeker op het ontstaan van chronische aandoeningen. Het systeem van ‘veilige’ referentiewaardes, dat is gebaseerd op het voorkomen van acute vergiftigingen, kan niet worden gebruikt als richtlijn om chronische aandoeningen te vermijden.
Ons immuunsysteem is ontwikkeld om met natuurlijke invloeden, stoffen en bedreigingen om te gaan. In de natuur komen ziekteverwekkers in ons lichaam via de huid of het slijmvlies. Ziekteverwekkers komen bijvoorbeeld door een wond met ons immuunsysteem in aanraking, er is dan een bloedende wond, bijvoorbeeld door een schram van een boom of een val op de knie. Het lichaam ervaart pijn hetgeen een signaal is om het immuunsysteem te activeren en de ziekteverwekkers die via de wond ons lichaam willen binnendringen worden door een gecompliceerde combinatie van afweermechanismen en – cellen aangevallen.
Bij een vaccinatie wordt een soort van ziekteverwekker samen met meerdere toxines door middel van een klein prikje in spieren gespoten. Het is een onnatuurlijke stimulering van het immuunsysteem die een onnatuurlijke reactie veroorzaakt.
De onderzoeksopzet naar schadelijkheid van stoffen is achterhaald
De manier waarop de toxiciteit van stoffen wordt getest, is gericht op het vaststellen van acute vergiftiging en is door nieuwe kennis achterhaald. Vroeger ging men uit van ‘werkzame’ bestanddelen. Je stelde een chemische cocktail samen, een medicijn of cosmeticaproduct, en noemt ??n ingrediënt het ‘werkzame’ bestanddeel.
Het onderzoek wordt gedaan naar de werking van dat ene ingrediënt op de gezondheid. Om het effect vast te kunnen stellen wordt meestal een groep jonge gezonde mensen uitgezocht die drie maanden aan de stof wordt blootgesteld. Zijn er na die korte tijd geen meetbare duidelijke nadelige gezondheidseffecten opgetreden dan wordt de stof als ‘veilig’ beschouwd. Intussen is duidelijk dat drie maanden een veel te korte periode is om de gevolgen op onze gezondheid te kunnen beoordelen. De conclusies zijn misleidend.
Deze onderzoeken gaan uit van achterhaalde of foute aannames omdat:
1.Het is gericht op het voorkomen van acute gezondheidsschade terwijl juist de chronische degeneratieve aandoeningen het grootste gezondheidsprobleem zijn. Het blijkt dat gezondheidsproblemen meestal pas na maanden en soms jaren optreden.
2.Het houdt geen rekening met de interactie van verschillende stoffen. Zo wordt bijvoorbeeld het giftige Roundup niet als product getest maar alleen de ‘werkzame stof’ glyofosaat.
3.Men gaat er van uit dat reacties op stoffen van gezonde jonge mensen vergelijkbaar zijn met die van jonge kinderen, zieken en ouderen.
Waarom wordt heel veel aluminium gebruikt in vaccins voor baby’s en peuters
Aluminium versterkt de werking van andere stoffen en wordt daarom onder meer gebruikt in medicijnen en vaccins. Het is een ‘vaccine enhancer’. Hoe de versterking optreedt is onbekend. Al heel lang wordt het metaal in vaccinaties toegepast maar sinds begin deze eeuw in steeds hogere dosis en op jongere leeftijd.
Om de ‘werkzaamheid’ van een vaccin aan te tonen worden de afweercellen tegen de ziekteverwekker gemeten. Er wordt bijvoorbeeld een mazelenvaccinatie gegeven en daarna wordt in het bloed gekeken of er antilichamen tegen mazelen zijn ontstaan. Er wordt op steeds jongere leeftijd gevaccineerd en men ontdekte dat een normale inenting bij zuigelingen niet tot de vorming van antilichamen leidt, het vaccin ‘werkte niet’. In plaats van na te gaan waarom het immuunsysteem hier niet op reageert, heeft men de dosis aluminium sterk verhoogt, totdat uiteindelijk wel antilichamen ontstonden.
Zo beweert men dat het vaccin effectief is. Maar wat gebeurt met het immuunsysteem?
Vaccinatieschade aan het immuunsysteem van zuigelingen verklaard
Om te begrijpen hoe vaccins in het algemeen en met hoge hoeveelheden toxische aluminiumverbindingen in het bijzonder de ontwikkeling van het immuunsysteem van zuigelingen verstoren, is het nodig om de normale ontwikkeling te kennen.
Het immuunsysteem is pas na enkele jaren volledig ontwikkeld en bestaat uit een aangeboren en een verworven, een lerend immuunsysteem. Het aangeboren immuunsysteem bestaat uit afweercellen die op basis van bepaalde herkenningstekens van indringers een afweerreactie beginnen. Het zijn witte bloedcellen waaronder macrofagen. Deze cellen zijn ‘opvreters’, indringers worden omsloten door de macrofaag en door enzymen opgelost, dit proces heet fagocytose.
Het is een effectief maar vrij grof werkend systeem. Het verworven immuunsysteem produceert specifiek tegen iedere soort indringer een eigen afweercel. Als zo’n afweercel met een ziekteverwekker in contact komt waartegen deze is gemaakt, ontstaat snel een algehele verdedigingsreactie. Het volwassen verworven immuunsysteem heeft een database van meer dan 100 miljoen herkenningstekens.
Het aangeboren immuunsysteem moet leren
Bij de geboorte is het aangeboren immuunsysteem nog niet volgroeid. Het wordt door de colostrum bevattende moedermelk gestimuleerd waarna het enkele jaren van training nodig heeft. De eerste paar jaar maakt de baby gebruik van de specifieke afweercellen van moeder waardoor het beschermd is tegen de ziekteverwekkers waarmee de moeder in aanraking is geweest.
Borstvoeding stimuleert de ontwikkeling van het immuunsysteem
Deze cellen zijn door de placenta gekomen en worden via de moedermelk aangevuld. Pas na enkele jaren is het immuunsysteem in staat om zelf afweercellen te maken.
De Th2- lymfocyten maken specifieke antilichamen tegen een bepaalde ziekteverwekker. Bij contact worden talloze antilichamen gemaakt waardoor het hele afweersysteem wordt geactiveerd en de indringer door een overmacht aan gerichte afweercellen snel kan worden geëlimineerd.
Bij verandering van de ziekteverwekker, een mutatie, ontstaat een nieuwe afweercel gericht tegen de nieuwe variant. Zo ontstaat een database van ziekteverwekkers waarmee men in contact is geweest en die voorkomen in de leefomgeving.
Als ziekteverwekkers door macrofagen worden herkend, worden ze ‘opgegeten’. De specifieke herkenningstekens, de antigenen, worden aan de lerende afweercellen, de Th1- cellen gepresenteerd. Net zoals een kat een gevangen muis laat zien aan haar baasje alsof ze wil zeggen ‘kijk eens wat ik heb gevangen’. Zo worden de antigenen aan de lymfocyten gepresenteerd. Macrofagen zijn ‘antigeen presenterende cellen’.
Voor een effectief en harmonisch functionerend immuunsysteem moeten beide immuunsystemen, het Th1 systeem dat het cellulaire antwoord stimuleert en de Th2 cellen die de productie van antilichamen stimuleert, in balans zijn.
Door vaccinatie met extreem hoge dosis aluminiumverbindingen wordt het onvolgroeide immuunsysteem gedwongen tot het maken van afweerlichamen. Het is een stimulatie van het Th2 systeem zonder correcte deelname van de macrofagen en het Th1 systeem waardoor een gezonde Th1 immuunsysteemontwikkeling verstoord raakt. Het aangeboren immuunsysteem krijgt niet de kans om zich normaal te ontwikkelen. Het Th1 systeem blijft zo achter in ontwikkeling. Het gevolg is dat het immuunsysteem niet leert om doelmatig op ziekteverwekkers te reageren en een grotere allergiegevoeligheid ontstaat.
De werking in het kort:
Een onbekende ziekteverwekker dringt binnen, deze wordt onschadelijk gemaakt door een macrofaag die de antigenen presenteert aan de Th 1 lymfocyten. Deze stimuleren de Th2 cellen die specifieke antilichamen tegen die ziekteverwekker maken, er is een effectieve afweer.
De toxische werking van aluminium uit vaccins voor zuigelingen
De toxische werking van aluminium voor onze gezondheid is afhankelijk van de hoeveelheid, de soort aluminiumverbinding, de wijze waarop het in het lichaam komt en de nierfunctie.
Over de ‘veilige’ hoeveelheid aluminium per dag
Aluminium uit natuurlijke verbindingen is in het algemeen ongevaarlijk maar chemische verbindingen zoals aluminiumhydroxide zijn dat niet. Van dergelijke stoffen die meestal als nanodeeltjes vrijkomen bestaat geen veilige dosis. Al de kleinste hoeveelheid kan toxisch werken.
Door de injectie komt aluminium in spieren en wordt de natuurlijke beveiliging omzeild
Aluminium dat via de mond en het maagdarmkanaal in het lichaam komt, heeft een grote kans dat het door de darm wordt uitgescheiden en in het toilet komt. Wanneer het toch door de darmwand in het bloed belandt, is het eerste station waar het bloed langs gaat de lever. De lever kan met haar vele ontgiftende enzymen veel toxines en metalen filteren en uitscheiden en het meeste aluminium zal zo worden verwijderd. Er wordt van uit gegaan dat slechts 0,5% wordt opgenomen, de rest verdwijnt in het toilet. Anders verloopt het als aluminium via een prikje in spierweefsel terechtkomt. Er is geen beveiliging. Afweercellen nemen aluminiumdeeltjes op en verdelen het in het lichaam. De opname is nu bijna 100%.
De nierfunctie van een zuigeling is nog niet optimaal
Bij dialyse worden vaak aluminiumverbindingen gebruikt in de filters. Het is al tientalen jaren bekend dat, juist als de nierfunctie niet goed is, neurotoxische problemen kunnen ontstaan. De ‘dialyse encephalopatie’, dialyse hersenontsteking, is berucht. De nierfunctie van zuigelingen is nog niet vol ontwikkeld en daarom zouden minder toxines moeten worden gebruikt.
Extra belasting door zware metalen via de placenta
Metalen kunnen via de placenta in de bloedsomloop van de baby komen en zo worden opgeslagen in het lichaam. Veel zuigelingen hebben al bij de geboorte een zware metalen belasting met bijvoorbeeld kwik uit amalgaamvullingen van de moeder. Aluminium is een versterker van de toxiciteit van kwik. Als zo’n kwikbelaste baby een aluminium bevattende vaccinatie krijgt, kan door de versterkende werking ineens een immuunsysteemprobleem ontstaan.
Toxische metalen kunnen de baby tijdens de zwangerschap belasten via de placenta
Extra belasting door aluminium uit instant babyvoeding
Kant en klare babyvoeding kan aluminium bevatten en omdat de beschermende functie van de darm nog niet is volgroeid, kunnen relatief grote hoeveelheden in het bloed terecht komen en eveneens worden opgeslagen.
Symptomen treden soms dagen, maanden of jaren later op
In het oude denken is er een oorzaak en een gevolg, uit de nieuwe inzichten weten we dat vele factoren de werking van ons immuunsysteem beïnvloeden. Een versimpelt voorbeeld: Een baby krijgt aluminium via vaccins binnen en heeft geen zichtbare schade. Ze krijgt via babyhuidverzorging extra toxines binnen die eveneens worden opgeslagen. Het aluminium van de vaccinaties komt langzamerhand vrij uit het depot dat in het spierweefsel is achtergebleven na de vaccinatie en op een gegeven moment ontstaan klachten zoals huilbaby, allergie of gedragsproblemen.
Omdat de vaccinatie al enkele maanden geleden is wordt er geen verband gelegd.
Via vergelijkbare mechanismen kan in de pubertijd ineens chronische vermoeidheid ontstaan of een auto-immuunaandoening.
Het vaststellen van een zware metalenbelasting
zware metalen gemeten in urine
Omdat toxische metalen zoveel verschillende symptomen en ziektebeelden kunnen veroorzaken is het goed om bij onverklaarde klachten te denken aan een mogelijke zware metalenbelasting. Zware metalen worden op tal van manieren uitgescheiden, via de haren, de nagels, de urine, moedermelk, zweet, sperma en menstruatiebloed en een mogelijke belasting in al deze weefsels kan worden onderzocht.
De meest effectieve en betrouwbare manier om een zware metalenbelasting te meten is via een urine provocatietest. Er worden chelatoren, metaalbindende stoffen, ingenomen of per infuus direct in de bloedbaan gebracht. Twee uur later wordt de urine opgevangen en naar het laboratorium voor onderzoek gestuurd. Energetische metingen zoals met kinesiologie, bioresonantie en electroacupuncuur zijn voor dit soort onderzoek ongeschikt.
Lees meer…
Het oplossen van een zware metalenbelasting
Als een zware metalenbelasting is vastgesteld, is het essentieel om die zware metalen uit te leiden. Hoewel veel gesproken wordt over de metaalbindende eigenschappen van chlorella, spirulina, koriander en zeoliet zetten deze producten geen zoden aan de dijk. De meest effectieve manier is door het per infuus toedienen van chelatoren zoals DMSA en EDTA. Bij zuigelingen en jongere kinderen kunnen toxische metalen ook worden uitgeleid door chelatoren maar natuurlijk niet per infuus.
Lees meer…
Een voorbeeld van metalenbelasting bij een baby
Onlangs werd op een chelatie scholing verteld over de metalenbelasting bij baby’s. Na een vaccinatie was een tot op dat moment gezonde baby veranderd in een huilbaby. Urine onderzoek toonde een zware metalenbelasting aan en er werd besloten tot een voorzichtige chelatiebehandeling. Bij deze zuigeling was een hele snelle reactie opgetreden, waarschijnlijk door de voorbelasting met metalen via de placenta en een ‘activatie’ door de hoge hoeveelheid kleine aluminiumdeeltjes. Al een kleine hoeveelheid kan dit effect hebben, een megadosis kleine deeltjes heeft een turbo effect.
Conclusie
Veel stelligheden over ons immuunsysteem en de veiligheid van medicijnen en vaccinaties berusten op achterhaalde inzichten. Voordat die nieuwe kennis is toegepast in de gezondheidszorg en de preventieve gezondheidszorg waaronder het inentingsbeleid zullen vele jaren voorbijgaan omdat een hele industrietak, onder meer van het vaccinatie onderzoek en productie, en het overheidsbeleid moeten worden aangepast aan de nieuwe kennisstand.
Niemand hoeft te wachten op die verandering van denken van industrie en overheid, nog kunnen we in vrijheid onze eigen mening vormen en er naar handelen. Het is, vind ik, ieders eigen verantwoordelijkheid om zorgvuldig om te gaan met de eigen gezondheid en die van kinderen, het is te belangrijk om over te laten aan industrie en overheid.
Voor diegenen die zelf een mening willen vormen heb ik een literatuurlijst beschikbaar met de artikelen die ik voor dit artikel heb gebruikt.
U kunt meer lezen in de volgende artikelen:
Informatie over vaccinaties onderdrukt
Zware metalen en onze gezondheid
Video’s behorende bij het artikel:
https://www.youtube.com/watch?v=3rp7vpIUa40
https://www.youtube.com/watch?v=ICQD9wuQmSc
https://www.youtube.com/watch?v=u9DkcpEEBPI
https://www.youtube.com/watch?v=il6wH81qHAo
Duurzaam Gezond betekent fit en levenskrachtig?zonder medicijnen. Veel mensen denken dat?dit toeval of geluk is, maar ziektes en klachten onstaan door een voortdurende overtreding van natuurwetten. Wanneer natuurwetten worden gerespecteerd ontstaan er geen klachten en ziektes en bestaande klachten?verminderen of verdwijnen. Zuiver en gezond eten, het vermijden van gifstoffen in voeding, lucht en lichaamsverzorgende producten, voldoende …
Duurzaam Gezond | Het Cel Herstel Concept |
