De mens is vaak de grootste kostenpost in het fabriceren/leveren van een product of dienst en, er moet dus geïnvesteerd worden in het menselijk kapitaal.
Intussen horen we ook andere berichten via de nieuwsmedia zoals op BNR deze week over het werkvolk van Philip Morris:
Het zijn losers!
De Philip Morris losers
Mijn mond viel letterlijk open van verbazing toen ik het gesprek hoorde op BNR nieuwsradio, want verteld elke werkgever niet tegen zijn personeel; “Je moet wel een beetje hart voor de zaak hebben” Als er (weer) eens iets extra’s verlangt wordt van de werknemer. Terecht krijgen de werknemers de indruk zo een band op te bouwen met het bedrijf en gewaardeerd te worden voor hun extra inzet. Maar de schrijver van de kolom Eugène Roorda denkt daar anders over: “Het komt omdat de meeste werknemers in grote bedrijven niet het verschil beseffen tussen een relatie en een transactie. Een relatie is menselijk geladen, een transactie is zakelijk van aard”. Het komt er dus op neer dat het ontslag gewoon een transactie is en Eugène schrijft hierover: “Hoe onnozel kun je zijn? Door een menselijke relatie te voelen met je werkgever?” Dat is een lekker gevoel voor de arbeidskrachten van beursgenoteerde bedrijven. Hart voor de zaak hebben is daar dus jezelf letterlijk voor de gek houden. Je bent maar een nummer en dient de werkgever dus ook zo te behandelen. Luister hier het gesprek na op BNR nieuwsradio.
Hart voor de zaak: Hoe zit dan in de moderne economie?
Er zijn al vele decennia de flex werkers die steeds weer hun neus stoten als ze (weer) eens hart voor de zaak hebben getoond en na een half jaar hun biezen mogen pakken. Sorry? Hun hele toekomst wordt mede bepaald door het ontbreken van enig uitzicht op een langdurige arbeidsverhouding. Van een vaste baan kunnen we immers nooit meer spreken in de moderne economie en toch verlangen werkgevers de “hart voor de zaak mentaliteit” Hoe ouderwets toch?
De mensen die aan de onderkant van de arbeidsmarkt werkzaam zijn in de uitzend branch voor het absolute minimum en daar vaak ook nog onder tijdsdruk werkzaam zijn zullen die ‚hart voor de zaak’ mentaliteit nooit meer ontwikkelen, dat is door de arbeidsverhouding genetisch bepaald!
Er zijn bedrijven die beginnen te twijfelen aan hun eigen beleid. Daar zie je levensgrote motivatie borden in het logistieke centrum met de tekst: “De eerste die jouw werk ziet is onze klant” Het is klaarblijkelijk nodig zoiets op te hangen in wat vroeger het magazijn heette en waar goed werk afleveren vroeger ook de gewoonste zaak van de wereld was.
Er zijn ook bedrijven die klant tevredenheid pols bijhouden en hun klanten gaan nabellen over de geleverde prestaties van hun ‚hart voor de zaak’ personeelsleden. Allemaal stukjes management gereedschap die vroeger gewoon totaal overbodig waren want toen hadden mensen hart voor de zaak. Dat was gewoon normaal omdat er menselijke relaties waren. Een werkgever of vertegenwoordiging hiervan kwam je thuis opzoeken met een bloemetje als je ziek was. Nu komt er een instantie controleren of je wel echt ziek bent.
Hart voor de zaak hebben kan wel eens essentieel zijn voor een gezonde bedrijfsvoering maar bij een hele generatie wordt dit op de beursvloer en via de moderne manager vakkundig om zeep geholpen. En dan hebben we het over de situatie in Nederland en nog niet eens over de praktijken in landen waar kinderarbeid en gevaarlijke en mensonterende arbeidsverhoudingen de standaard zijn. Niet anders te omschrijven als slavenarbeid. Maar het zal de mensen op de beursvloer worst zijn, als de winstcijfers maar kloppen.
Gek he dat daar zo weinig over gesproken wordt op regeringsniveau en dat dit allemaal kan blijven voortbestaan? Gek he dat vele van de getroffen groepen gewoon blijven stemmen op deze zelfde mensen of op extreem rechtse groepen die echter maar al te vaak een dubbele agenda hebben.
Wat men zaait zal men oogsten en daar zit geen ‚hart voor de zaak’ bij in het moderne bedrijfsleven.
— Henk Mutsaers
