Georganiseerde oorlogen, geplande werkeloosheid, beurs manipulatie, etc. Welkom in de echte wereld.

trilaterale commisionGeorganiseerde oorlogen, geplande werkeloosheid, beurs manipulatie, etc. Welkom in de echte wereld.  Opmerking: ik schreef dit artikel lang voordat Donald Trump op het toneel verscheen. Houd van hem, haat hem, vertrouw hem, vertrouw hem niet, hij heeft een uitgesproken mening tegen het globalisme en is pro nationalisme. Deze sentimenten hebben de hele wereld in de houtgreep gehouden en weergalmen al vele jaren, waarbij ze zwaarden kruisten met Elites die erop uit zijn afzonderlijke naties te vernietigen en één collectivistische wereld van bovenaf te regeren.

Trilaterale samenzweerders in het volle daglicht — en Donald Trump
Door: Jon Rappoport [Bron]
Vertaling: Henk Mutsaers

welkom in de echte wereld
Daarom, of Trump nu wel of niet meent wat hij zegt, moet hij onderuit gehaald worden, vernietigd. De geest moet weer terug in de fles.

Wie is verantwoordelijk voor het vernietigen van economieën?

Eén groep is men vrijwel vergeten. Zijn invloed is enorm. Die groep bestaat sinds 1973.

Het wordt de Trilaterale [drieledige] Commissie (TC) genoemd.

Houd in gedachten dat het oorspronkelijke verklaarde doel van de TC was om ‘een nieuwe internationale economische orde’ te creëren.

In aanloop naar zijn inauguratie na de presidentsverkiezingen van 2008 werd Obama begeleid door de mede-oprichter van de Trilaterale Commissie, Zbigniew Brzezinski.

In 1969, vier jaar voor de geboorte van de TC met David Rockefeller, schreef Zbigniew Brzezinski: “[De] natiestaat als een fundamentele eenheid van het georganiseerde leven van de mens is niet langer de belangrijkste scheppende kracht. Internationale banken en multinationals handelen en plannen in termen die ver vooruit zijn op de politieke concepten van de natiestaat. ”

Tot ziens, afzonderlijke onafhankelijke naties.

Twijfel over de kwestie van de TC-doelstelling wordt door David Rockefeller zelf, de oprichter van de TC, in zijn Memoirs (2003) beantwoord: “Sommigen geloven zelfs dat we deel uitmaken van een geheime cabal die werkt tegen de beste belangen van de Verenigde Staten, mijn familie en ik als ‘internationalisten’ en samen te werken met anderen over de hele wereld om een ??meer geïntegreerde wereldwijde politieke en economische structuur te bouwen – één wereld, als je wilt. Als dat de beschuldiging is, ben ik schuldig en daar ben ik er trots op. ‘

Patrick Wood, auteur van Trilaterals Over Washington, wijst erop dat er slechts 87 leden van de Trilaterale Commissie in Amerika wonen. Obama benoemde elf van hen tot posten in zijn administratie.

Bijvoorbeeld:
Tim Geithner, minister van Financiën;
James Jones, Nationale Veiligheidsadviseur;
Paul Volker, voorzitter, economisch herstelcomité;
Dennis Blair, directeur van National Intelligence.

Hier is een prachtig stukje vergeten geschiedenis, een gesprek uit 1978 tussen een Amerikaanse verslaggever en twee leden van de Trilaterale Commissie. (Bron: Trilateralism: The Trilateral Commission and Elite Planning for World Management; ed. Door Holly Sklar, 1980, South End Press, pagina 192-3).

Het gesprek was toen openbaar.

Iedereen die in de politiek van Washington actief was, in media, in denktanks, had er toegang toe. Ze begrepen de betekenis.

Maar niemand schreeuwde het van de daken. Niemand gebruikte het gesprek om een ??schandaal te forceren. Niemand protesteerde luidkeels.

Uit het gesprek bleek dat de hele basis van de Amerikaanse grondwet was getorpedeerd, dat de mensen die het Amerikaanse nationale beleid uitvoerden (waaronder handelsverdragen) agenten waren van een elitaire schaduwgroep. Geen enkele vraag hierover.

En toch: officiële stilte. Media stilte. Het Ministerie van Justitie ondernam geen stappen, het Congres ondernam geen serieus onderzoek en de toenmalige president, Jimmy Carter, gaf geen verklaringen af. Carter was zelf agent van de Trilaterale Commissie in het Witte Huis. Hij was door David Rockefeller uit de vergetelheid gerukt en via perscontacten van de elite TC in de kijker gezet als een uitstekende keuze voor het voorzitterschap van de VS.

Het volgende gesprek uit 1978 bestond uit verslaggever Jeremiah Novak en twee leden van de Trilaterale Commissie, Karl Kaiser en Richard Cooper. Het interview ging over de vraag wie precies tijdens de regering van president Carter het economische en politieke beleid van de VS formuleerde.

De zorgeloze en onbeholpen houding van Trilateralists Kaiser en Cooper is verbazingwekkend. Het is alsof ze zeggen: “Wat we onthullen, is al in de openbaarheid, het is te laat om er iets aan te doen, waarom ben je zo opgewonden, we hebben al gewonnen …”

NOVAK (de verslaggever): klopt het dat een particulier [Trilateraal comité] geleid door Henry Owen uit de VS en samengesteld uit [Trilaterale] vertegenwoordigers van de VS, het VK, West-Duitsland, Japan, Frankrijk en de EEG, de economische coördinatie coördineert? en politiek beleid van de Trilaterale landen [waaronder de VS]?

COOPER: Ja, ze hebben elkaar drie keer ontmoet.

NOVAK: Maar in uw recente artikel zegt u dat dit comité informeel moet blijven, want om te formaliseren ‘kan deze functie best aanstootgevend zijn voor sommige van de Trilaterale en andere landen die hieraan niet deelnemen.’ Voor wie bent u bang?

KAISER: Veel landen in Europa zouden de dominante rol die West-Duitsland speelt op deze [Trilaterale] bijeenkomsten kwalijk nemen.

COOPER: Veel mensen leven nog steeds in een wereld van afzonderlijke naties, en ze zouden een dergelijke coördinatie [van het beleid] kwalijk nemen.

NOVAK: Ja, maar waarom komt president Carter er niet mee uit en vertelt hij het Amerikaanse volk dat de economische en politieke macht van de VS wordt gecoördineerd door een [Trilaterale] commissie bestaande uit Henry Owen en zes anderen? Immers, als het beleid van [de VS] op een multinationaal niveau wordt gevoerd, zouden de mensen het moeten weten.

COOPER: President Carter en staatssecretaris Vance hebben hier voortdurend op gezinspeeld in hun toespraken. [een leugen]

KAISER: Het is gewoon geen probleem geworden.

Dit interview slipte onder de mat van de mainstream media-radar, dat wil zeggen, het was diep begraven.

Het Amerikaans economisch en politiek beleid geleid door een commissie van de Trilaterale Commissie – de Commissie was in 1973 opgericht door David Rockefeller en zijn hulpje, Zbigniew Brzezinski.

Toen Carter de presidentsverkiezingen won (1976), zei zijn assistent, Hamilton Jordan, dat als na de inauguratie, Cy Vance en Brzezinski aan boord kwamen als secretaris van staatsveiligheid en nationale veiligheidsadviseur: “We zijn verloren. En ik zal stoppen. “Verloren – omdat beide mannen krachtige leden van de Trilaterale Commissie waren en hun benoeming tot sleutelposities zou duiden op een overgave van de controle door het Witte Huis aan de Commissie.

Vance en Brzezinski werden benoemd tot secretaris van de staat en nationale veiligheidsadviseur, zoals Jordanië vreesde. Maar hij stopte niet. Hij werd de stafchef van Carter.

Bekijk nu de enorme propaganda-inspanningen van de afgelopen 40 jaar, op zoveel niveaus, om het idee te verspreiden dat alle landen en volkeren van de wereld één Collectief zijn.

Vanuit een zeer hoog niveau van politieke en economische macht heeft deze propaganda het doel gehad om de bevolking te verzorgen voor een planeet die één gecoaguleerde massa is, gerund en beheerd door één kracht. De centrale motor van die kracht is de Trilaterale Commissie.

Hoe bereikt een schimmige groep zoals de TC zijn doel?

Een basisstrategie is: destabiliseren van naties; hun economieën ruïneren; verplaats miljoenen en miljoenen banen naar productieplaatsen waar virtuele slavenarbeiders het werk verrichten, de goedkope producten van die slavenfabrieken weer terug naar de naties exporteren die de banen verloren en verdere binnenlandse fabrikanten elimineren, hen dwingen om hun deuren te sluiten en nog meer werknemers te ontslaan.

En dan die economische chaos oplossen door orde te scheppen.

Wat voor soort orde?

Uiteindelijk is één planeet, met alle nationale grenzen gewist, onder één beheersysteem, met een geplande wereldeconomie, ‘om de stabiliteit te herstellen’, ‘voor het welzijn van allen, voor duurzame harmonie’.

De beste Trilaterale spelers hadden in 2008 hun man in het Witte Huis, een andere voorheen obscure persoon als Jimmy Carter: Barack Obama. Ze hadden nieuwe handelsverdragen op de planningstafel. [TTIP – JEFTA – CEPA]

Nadat Obama was ingehuldigd voor zijn eerste ambtstermijn, schokte en verbaasde hij zijn eigen adviseurs, die verwachtten dat hij, als de eerste orde op zaken zou stellen met het werkloosheidsprobleem in Amerika. Hij schokte hen door de grootste zorg van Amerikanen te negeren en besloot in plaats daarvan te kiezen voor zijn rampzalige nationale ziekteverzekering – Obamacare.

Obama had nooit de intentie om Amerika uit de crash van 2008 te halen. Dat was niet de reden waarom hij in het Oval Office werd gezet. Hij kon, en zou willen, doen alsof hij de economie wilde herstellen naar zwarte cijfers. Echt niet, goed betaalde banen voor veel, heel veel Amerikanen? Dat stond niet op de TC-agenda. Niet in de kaarten, die waren al geschud.

Het was contraproductief voor het TC-plan: de economie verder torpederen.

Acht jaar later kwam Trump langs. Beoordeel hem op elke gewenste manier. Op zijn minst werd hij een symbool voor het ontmantelen van het globalisme. En dat was genoeg om alarmbellen in Elite-cirkels en -kringen te activeren. En het woord ging uit: vernietig Trump op alle mogelijke manieren.

Zet het Trilaterale Plan weer op het goede spoor — maak de hele wereld Eén Natie, en wis de herinnering aan Amerika … [en de rest van de oude wereld]

Zodat op een dag een student zijn leraar zal vragen: “Wat is er met de Verenigde Staten gebeurd?” En de leraar zal zeggen: “Het was een criminele onderneming gebaseerd op individuele vrijheid. Gelukkig redden onze leiders de mensen en leerden ze de superieure aard van HARMONIE. “