“Mijn zonde was mensen oplichten over de gehele wereld”, vertelde John Perkins, auteur van het boek: “Confessions of an Economic Hit Man”. John Perkins verteld hoe Griekenland en andere Europese landen de nieuwe slachtoffers zijn geworden van Economische Huurmoordenaars.
Bron artikel: Truth-Out.org
Door: Michael Nevradakis, 14-11-2014
Vertaling: Henk Mutsaers
Noot: Voor mij was het lezen van het boek van John Perkins in 2008 een soort vertaal programma van wat ik nog van de berichten op TV, de Radio (BNR) en kranten kan geloven. Het vertelt mij hoe betrouwbaar ze zijn in al hun berichtgeving en waarom het ook geen enkele zin heeft om te gaan stemmen op mensen die staan te huigelen en gewoonweg liegen in eigen belang, met de twee 2015 Bilderberg bezoekers Rutte en Dijselbloem in de voorhoede — HM
John Perkins is geen vreemde aangaande het maken van bekentenissen. Zijn wel bekende boek: “Confessions of an Economic Hit Man”, onthulde hoe internationale organisaties als het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en de Wereld Bank, publiekelijk beleiden om lijdende landen en economieen te “redden”, inplaats daarvan zijn het ware aasgieren op de regeringen van de landen die ze ‘te hulp’ schieten. Glimmende nieuwe infrastructuurprojecten en een toekomst van economische voorspoed, die allemaal zullen plaatsvinden als die landen enorme leningen met die organisaties zullen aangaan.
Verre van het bereiken van een als het ware op hol geslagen economische groei en succes, worden inplaats daarvan deze landen het slachtoffer van een verlammende en onhoudbare schuldenlast.
Dat is waarna de “economische huurmoordenaars” komen: schijnbaar gewone mannen met gewone achtergronden, die reizen naar deze landen waar het harde bezuinigingsbeleid van het IMF en de Wereldbank als oplossingen werden voorgeschreven voor de economische tegenspoed die ze dan ervaren. Mannen als John Perkins werden getraind om elke laatste druppel van rijkdom en bestaansmiddelen uit deze sputteren economieen te knijpen, en dat blijven doen tot op de dag van vandaag! In dit interview wat uitgezonden werd door Dialog Radio verteld John Perkins over hoe Griekenland en de Eurozone de nieuwe slachtoffers zijn geworden van zulke economische huurmoordenaars.
Michael Nevradakis: “In je boek schrijf je over wie je vele jarenlang was, een zo genaamde economische huurmoordenaar. Wie zijn deze economische huurmoordenaars en wat doen ze?”
John Perkins: “In wezen was mijn taak om landen te identificeren die bezittingen hebben die onze bedrijven graag ook willen hebben, dat kunnen zaken zijn als olie – of het zou kunnen zijn de afzetmarkt – het zou kunnen zijn transportsystemen. Er zijn zo veel verschillende dingen. Zodra we deze landen hebben geidentificeerd worden er enorme leningen aan hen geregeld, maar het geld gaat eigenlijk nooit rechtstreeks naar die landen; maar in plaats daarvan gaan onze eigen bedrijven daar infrastructuurprojecten bouwen in die landen, zaken als elektriciteitscentrales, nieuwe snelwegen die allen voornamelijk de rijken ten goede komen als de bedrijven die in die landen aan de slag gaan. Maar de meerderheid van de bevolking kan niet profiteren van deze projecten, en toch worden juist deze groepen van mensen opgezadeld met de schulden die het land is aangegaan door de hebzucht en het eigen belang van de (toenmalige) overheidsfunctionarissen. Zo ongeveer wat Griekenland nu heeft vandaag de dag, een fenomenale schuldenlast.
“Schuldenlast landen zijn zo de dienaren geworden van wat ik noem de corporatocracy. [beheerst of overheerst worden door grote corporaties] Heden ten dage hebben we een wereldwijd empire [keizerrijk] – en dat is niet meer Amerika – Het is ook geen nationaal empire, het is een cooperatie empire en de grote cooperaties overheersen de wereld! [noot: het volgende gevaar dient zich al weer aan TTIP]
Op het moment dat de schuldenlanden door ‘hun’ schulden aan handen en voeten gebonden waren gingen wij terug (de economische huurmoordenaars), gewoonlijk in de vorm van het IMF en zoals in het geval van Griekenland is dat het IMF samen met de EU [Europese Unie] en stellen enorme eisen aan het land: verhoging van belastingen, bezuinigen op de uitgaven, de publieke sector zoals nutsbedrijven verkopen aan particuliere bedrijven, dingen zoals energiebedrijven en water systemen, privatiseren van openbare transportsystemen, en daarmee eigenlijk uitgegroeien tot een slaaf van ons, de corporaties, slaaf van het IMF, in het geval van Griekenland ook van de EU. Eigenlijk zijn organisaties als de Wereldbank, het IMF, de EU instrumenten van de grote bedrijven, wat ik dus noem de “corporatocracy.”
Voor dat we specifiek kijken naar de Griekse zaak, laten we het eerst hebben over de wijze waarop deze economische huurmoordenaars en deze organisaties zoals het IMF opereren. U noemde natuurlijk, hoe ze te werk gaan om deze landen in enorme schulden te krijgen, dat geld gaat in feite het land in en er ook weer gelijk uit. U noemde eveneens in uw boek; de te optimistische groeiverwachtingen die worden verkocht aan de politici van deze landen, maar die hadden echt geen overeenkomst met de te verwachten realiteit.
Precies, we zouden laten zien dat als deze investeringen werden gedaan in zaken als elektrische energie systemen dat de economie fenomenaal zou gaan groeien. Het feit van deze zaak is, wanneer je investeert in deze grote infrastructuurprojecten, je de economische ziet groeien, maar de meeste van die groei weerspiegelt de rijken die steeds rijker worden; Het weerspiegelt niet de meerderheid van de mensen, en we zien dat ook in de Verenigde Staten vandaag de dag.
In het geval van Griekenland was mijn reactie dat de Grieken ook aangevallen worden door de huurmoordenaars! Daar bestaat geen twijfel meer over.
Kunnen we bijvoorbeeld economische groei tonen, groei in het GDP, maar in dezelfde tijd stabiele werkgelegenheid of toenemende werkeloosheid en huisuitzettingen die omhoog gaan of stabiel blijven? Deze cijfers hebben de neiging om de zeer rijken te weerspiegelen, omdat ze statistisch gezien een groot percentage van de economie beheren. Toch zouden we je tonen dat als je investeert in deze infrastructuurprojecten, je economie zal groeien, en toch, zouden we ook laten zien dat de groeit veel sneller dan het ooit denkbaar zou zijn, en dat werd alleen gebruikt om deze afgrijselijke, ongelooflijk slopende leningen te rechtvaardigen.
Is er een gemeenschappelijk thema met betrekking tot de landen waarop we onze pijlen doorgaans richten? Zijn ze, bijvoorbeeld, rijk aan grondstoffen of bezitten ze meestal een aantal andere strategisch belangen voor de machten die er zijn? [the powers that be]
Ja, al deze. Resources kunnen verschillende vormen aannemen: Een daarvan zijn de materi?le middelen, zoals mineralen of olie; een andere reden is de strategische locatie; een andere bron is een grote afzetmarkt of goedkope arbeidskrachten. Dus, verschillende landen geven verschillende eisen. Ik denk dat wat we zien in het Europa van vandaag dat het niet anders is, en dat is inclusief Griekenland.
Wat gebeurt er met deze landen als ze eenmaal diep in de schulden zitten? Wat doen deze grootmachten, deze economische huurmoordenaars, deze internationale organisaties om hun “pond vlees” terug te krijgen uit de landen die zwaar in de schulden zitten?
Dat doen ze door aan te dringen op maatregelen zodat deze landen beleid vaststellen om hun openbare nutsbedrijven te verkopen, water en rioleringssystemen, wellicht ook scholen, openbaar transport, zelfs gevangenissen aan de grote bedrijven. Privatisering, privatisering! Ons toestaan om een militaire basis te bouwen op hun grondgebied.
Veel dingen kunnen worden gedaan, maar in feite worden ze bedienden (slaven) aan wat ik noem de corporatocracy.
Je moet weten, heden ten dage hebben we een wereldwijd keizerrijk, geen Amerikaans empire, het is geen nationaal empire, het helpt de Amerikaanse bevolking niet, het is een bedrijfskeizerrijk en het zijn de bezitters van de grote multinationals die heersen. Ze hebben controle over de grote politieke lijnen in Amerika en voor een groot deel al over de gehele wereld. [noot: denk TTIP en Bilderberg]
John, kijkende specifiek nu naar het geval van Griekenland, uiteraard vermeldde je de overtuiging dat het land het slachtoffer is van de economische huurmoordenaars en deze internationale organisaties, wat was je reactie toen je voor het eerst hoorde over de crisis in Griekenland en de maatregelen die in het land werden uitgevoerd?.
Ik volg Griekenland al een lange tijd. Ik was zelfs op de Griekse televisie. Een Griekse filmbedrijf deed een documentaire genaamd “Apology of an Economic Hit Man” – Verontschuldigingen van een Economische Huurmoordenaar, en ik bracht ook veel tijd in IJsland en in Ierland door. Ik werd uitgenodigd in IJsland om te helpen deze mensen te stimuleren bij een referendum om te stemmen tegen het terugbetalen van ?hun’ schulden, en ze stemden NEE, met als resultaat dat IJsland het nu redelijk goed doet vergeleken met de rest van Europa, Ierland aan de andere kant, ik heb daar hetzelfde voorgesteld, maar de Ierse bevolking waren tegen het houden van een referendum al zijn er rapporten dat daar een berg corruptie heeft plaatsgevonden. Dat is deel van het spel, mensen overtuigen dat ze het mis hebben dat ze minderwaardig zijn. De corporatocracy is ongelooflijk goed daarin.”
In het geval van Griekenland, mijn reactie was dat “Griekenland is geraakt.”
Er is geen twijfel over.
Natuurlijk heeft Griekenland fouten gemaakt, jullie leiders maakten een aantal fouten, maar de mensen hebben die niet gemaakt, en nu wordt hen gevraagd om te betalen voor de fouten die gemaakt werden door hun politieke leiders, vaak onder een hoedje met de grote banken. Dus, mensen verdienden enorme hoeveelheden geld door deze zogenaamde “fouten”, en nu worden de mensen die hier totaal niets mee van doen hebben gevraagd om de prijs te betalen. Dat is consequent over de hele wereld: We hebben het gezien in Latijns-Amerika. We hebben het gezien in Azi?. We hebben het gezien in zo veel plaatsen in de wereld.
Dit leidt gelijk tot de volgende vraag die ik had: althans in Griekenland is de crisis gepaard gegaan met een toename in schuldgevoelens of zelfhaat; en dat gevoel wat veel mensen in Griekenland hebben maakt dat er nog nauwelijks protesten zijn in Griekenland, en natuurlijk is er een enorme “brain drain” [talenten die naar het buitenland vertrekken] Toont dit gelijkenis en komt je dit bekend voor bij het vergelijken met andere landen waar je persoonlijke ervaring hebt gehad?
Tuurlijk, dat is een deel van het spel: mensen overtuigen dat ze verkeerd, dat ze minderwaardig zijn. De corporatocracy is daar ongelooflijk goed in, of het nu was tijdens de oorlog in Vietnam, het overtuigen van de wereld dat de Noord-Vietnamese slecht waren en vandaag zijn het de moslims. Het is een beleid van hen tegenover ons: Wij zijn goed. We hebben gelijk. Wij doen alles goed. Jij hebt het fout. En in dit geval, al deze energie is gericht op het Griekse volk om te zeggen “jullie zijn lui, je doet niet de juiste dingen, jullie volgen niet het goede beleid, terwijl in werkelijkheid, een heleboel van de schuld moet worden gelegd bij de financi?le gemeenschap die Griekenland aangemoedigd hebben om deze route te nemen en meer schulden aan te gaan. En ik zou zeggen dat er iets vergelijkbaars gaande is in de Verenigde Staten, waar de mensen ook worden geleid om te geloven dat, omdat hun huis wordt onteigend, dat ze dom waren, dat ze het verkeerde huis kochten; dat ze hun budget te boven gingen.
“We weten dat bezuinigingen niet werken in deze situaties.”
Het feit bij deze zaak is dat bankiers hen vertelden om dat te doen, en over de hele wereld zijn we bankiers gaan vertrouwen – of hebben we ze vertrouwd. In de Verenigde Staten hebben we nooit geloofd dat een bankier ons zou adviseren om een $ 500.000 huis te kopen als we in feite ons eigenlijk alleen een $ 300.000 huis konden veroorloven. We dachten dat het in het belang van de bank was om ons te beschermen. Maar dat veranderde een paar jaar geleden en bankiers vertelde de mensen die alleen een $ 300.000 huis konden veroorloven om toch een $ 500.000 huis te kopen.
“Haal je broekriem aan, in een paar jaar tijd is dat huis een miljoen dollar waard, je zult er een hoop geld mee verdienen.” . . in feite daalde de waarde van het huis; de mensen werden hun huizen uitgezet en de banken verkochten ze opnieuw. Dubbele winst! De mensen werden verteld, “dat je dom was, jullie waren hebberig, waarom heb je zo’n duur huis gekocht?” Maar in werkelijkheid, waren het de bankiers die hen vertelden om dit te doen, en we zijn opgegroeid om te geloven dat we ze kunnen vertrouwen. Iets vergelijkbaars gebeurd op grotere schaal in zo veel landen over de hele wereld, waaronder Griekenland. [noot: ook in Nederland staan veel hypotheken onder water, is er een ondenkbaar fenomeen ontstaan: voedselbanken. Ook hier zijn de eerste signalen maar al te duidelijk zichtbaar]
In Griekenland zijn de traditionele grote politieke partijen natuurlijk overweldigend ten gunste van de harde bezuinigingsmaatregelen die zijn opgelegd, maar ook zien we dat de grote zakelijke belangen en de media dit ook ondersteuning. Is dat een verrassing voor je?
Nee, het verbaast me niet, en toch is het belachelijk, omdat bezuinigingen niet werken. We hebben dat keer op keer gezien opnieuw, en misschien was het grootste bewijs zichtbaar in de Verenigde Staten tijdens de Grote Depressie, toen president Roosevelt een beleid geinitieerd heeft al deze mensen weer aan het werk te zetten, om geld te pompen in de economie. Dat is wat werkt. We weten dat de bezuinigingen niet werken in deze situaties.
We moeten ook begrijpen dat, in de Verenigde Staten bijvoorbeeld, over de afgelopen 40 jaar, de middenklasse is afgenomen en minder zijn gaan verdienen terwijl de economie is toegenomen. In feite gebeurde ditzelfde overal ter wereld. Wereldwijd is de middenklasse aan het verminderen. Grote bedrijven moeten begrijpen – en dat doen ze nog niet, maar moet gaan erkennen – dat dit niemand gaat dienen op de lange termijn, dat de middenklasse ook een markt is. En als de middenklasse in verval blijft, of dat nu in Griekenland, de Verenigde Staten of wereldwijd is, uiteindelijk zullen bedrijven de prijs betalen; ze zullen minder klanten hebben. Henry Ford zei ooit: “Ik wil al mijn werknemers graag voldoende betalen, zodat ze ook een van onze Ford auto’s. kunnen kopen” Dat was een heel goed beleid. Dat is verstandig. Dit bezuinigingsprogramma beweegt in de tegenovergestelde richting en het is een dwaas beleid. [noot: John Perkins gaat hier voorbij aan het Agenda 21 beleid. Voldoende mensen overhouden om de rijken te dienen, de rest zijn nutteloze mee eters!]
In uw boek, dat in 2004 werd geschreven, sprak je de hoop uit dat de euro zou dienen als tegenwicht voor de Amerikaanse wereldwijde hegemonie, om de hegemonie van de dollar te doorbreken. Had je ooit de soberheid en crisis verwacht in de Europese Unie die we vandaag de dag zien in Griekenland, maar ook in Spanje, Portugal, Ierland, Itali?, en ook in een aantal andere landen?
“Wat ik niet wist tijdens een van deze periodes was, dat corporatocracy geen verenigd Europa wil zien.”
Wat ik wist niet wist tijdens een van deze perioden was dat corporatocracy geen verenigd Europa wil zien. We moeten dit begrijpen. Zij kunnen gelukkig genoeg zijn met de euro, met ??n munt – ze zijn blij omdat de Europese markt open en verenigd zijn- maar ze willen geen gestandaardiseerde regels en voorschriften. Laten we eerlijk zijn, grote bedrijven, multinationals, de corporatocracy hebben voordelen van landen die andere belastingwetgevingen hebben, belasting paradijzen, andere sociale wetgevingen en zo deze landen tegen elkaar uitspelen.
Hoe zou het zijn voor grote bedrijven als ze hun belastingparadijzen niet hadden op Malta of andere plaatsen? Ik denk dat we moeten erkennen dat wat de corporatocracy zag op het eerste gezicht, de vaste euro, een Europese Unie, dat leek een zeer goede zaak, maar als we verder kijken, konden ze zien dat wat er zou gaan gebeuren, dat waren de sociale en milieuwetten en regels die zouden worden gestandaardiseerd. Dat wilden ze niet, dus dat is tot op een zekere hoogte wat er gaande is in Europa, corporatocracy wil dat niet in Europa, althans tot op een bepaald niveau.
U schreef over voorbeelden als Ecuador en andere landen, die na de ineenstorting van de olieprijzen in de late jaren ’80 opgezadeld waren met enorme schulden en dat dit uiteraard leidde tot enorme bezuinigingsmaatregelen. . . klinkt allemaal erg vergelijkbaar met wat we nu zien in Griekenland. Hoe hebben de mensen van Ecuador en andere landen die zich in vergelijkbare situaties bevonden dit uiteindelijk weerstaan?
Ecuador heeft gekozen voor een vrij opmerkelijke president, Rafael Correa, die heeft een doctoraat in economie aan een universiteit in de Verenigde Staten gehaald. Hij begrijpt het systeem, en hij begreep dat als Ecuador deze schulden terug nam, toen ik een economische huurmoordenaar was en het land werd geregeerd door een militaire junta onder de controle van de CIA en de Verenigde Staten. Dat wanneer de junta deze enorme schulden nam, het Ecuador in diepe schulden zou zetten; de bevolking was het daar niet mee eens. Toen Rafael Correa democratisch werd gekozen, zei hij meteen: “We zijn niet van plan deze schulden te gaan betalen; de bevolking kan deze schulden niet op zich nemen, misschien moet het IMF de schulden maar op zich nemen of de junta, die natuurlijk al lang weg waren – verhuisd naar Miami of ergens – zij moeten de schulden betalen, misschien moet John Perkins en de andere economische hit mannen de schulden betalen, maar de mensen moeten dat niet “.
En sindsdien heeft hij nieuwe onderhandelingen gevoerd over het naar beneden brengen van de schulden en zei: “We zouden bereid zijn om een aantal van hen te betalen.” Dat was een zeer slimme zet; het weerspiegeld soortgelijke zaken die recentelijk plaatsvonden op verschillende plaatsen als Brazili? en Argentini?, en, na dat model, in IJsland, met groot succes. Ik moet zeggen dat Correa aantal echte tegenslagen sindsdien heeft gehad ?
“[Rafael Correa] … je moet er bewust van zijn dat als je opstaat tegen het systeem, indien de economische huurmoordenaars niet blij zijn, als ze niet hun zin krijgen, dan zullen de jakhalzen komen om te moorden, de regering omver werpen, een coup plegen. ”
Er is een poging ondernomen zijn regering omver te werpen. Er heeft een succesvolle coup plaatsgevonden in een land niet ver verwijderd, in Honduras, ook omdat daar een president opstond tegen de gevestigde orde.
We moeten beseffen dat deze presidenten en leiders zich in zeer, zeer kwetsbare posities bevinden, en uiteindelijk ook de mensen nodig hebben om op te staan, omdat de leiders alleen een eerste aanzet kunnen geven.
Vandaag de dag, zijn in vele plaatsen leiders niet alleen kwetsbaar om met kogels uitgeschakeld te worden. Een schandaal – een sex schandaal, een drug schandaal – kan het aanzien van een leider eveneens vernietigen. We zagen dat gebeuren met Bill Clinton, om Strauss-Kahn van het IMF; we hebben het al een aantal keren zien gebeuren. Deze leiders zijn zich zeer bewust dat ze in een zeer kwetsbare positie verkeren. Als ze opstaan, of wanneer de status quo te sterk is, worden ze te grazen genomen op de een of andere manier. Ze zijn zich daar bewust van, en het benadrukt dat wij als bevolking zelf ook op moeten komen voor onze eigen rechten.
U noemde het recente voorbeeld van IJsland. . . anders dan het referendum dat werd gehouden, welke andere maatregelen moet het land nemen om uit deze spiraal van bezuinigingen te voorkomen om terug te keren naar groei en veel meer positieve vooruitzichten voor het land?
Het is al geld gaan investeren in programma’s die mensen weer aan het werk zet en het heeft een aantal bankiers voor het gerecht gebracht die de problemen hebben veroorzaakt, dit heeft een grote morale boost gegeven aan de bevolking. Dus IJsland heeft een aantal programma’s gelanceerd die in feite zeggen: “Nee, we gaan niet in soberheid leven, we gaan deze leningen niet terug betalen; we gaan het geld investeren om mensen weer aan het werk te helpen,” en uiteindelijk is dat wat een economie drijft, mensen die weer kunnen werken. Als je hebt een hoge werkloosheid hebt, zoals je in Griekenland op dit moment, extreem hoge werkloosheid, het land komt dan altijd in de problemen. Je moet dat de werkloosheid omlaag brengen, geld om mensen in te huren. Het is zo belangrijk dat je mensen weer aan het werk zet. De werkloosheid is ongeveer 28 procent [2014]; het is onthutsend, en het besteedbaar inkomen is 40 procent gedaald en het zal blijven dalen bij een hoge werkloosheid. Dus, het belangrijkste voor een economie is om de arbeidsparticipatie omhoog te krijgen en het besteedbaar inkomen weer te verbeteren, zodat de mensen zullen investeren in hun land in goederen en diensten.
Tot slot, welke boodschap zou u willen delen met de mensen van Griekenland?
Ik wil een beroep doen op de geschiedenis van Griekenland. U bent een trotse sterk land, een land van krijgers. De mythologie van de krijger komt tot zekere hoogte uit Griekenland, en daar komt eveneens de democratie vandaan! En om te beseffen dat de markt een democratie is vandaag, en hoe we ons geld uitgeven schept onze samenleving. De meeste politieke democratieen zijn corrupt, waaronder die van de Verenigde Staten. Democratie is niet echt bezig op overheidsbasis, omdat de corporaties daarvoor verantwoordelijk zijn. Maar het werkt op een markt basis. Ik zou de mensen van Griekenland aan willen moedigen om op te staan: Geen afbetalen van die schulden; heb je eigen referenda; weigeren te betalen; ga de straten op om te staking.
En zo zou ik het Griekse volk aanmoedigen om dit te blijven om doen. Accepteer geen kritiek het is jullie schuld niet, je bent niet de schuldige. Bouw de middenklasse weer op; breng werkgelegenheid terug; breng besteedbaar inkomen terug naar de gemiddelde burger van Griekenland. Vecht voor dat; Zorg dat het lukt; opkomen voor je rechten; respecteer jullie geschiedenis als strijders en leiders in de democratie, laat het de wereld zien!
The podcast of the original interview as it aired on Dialogos Radio is available at dialogosradio.org.
Copyright, Truthout. May not be reprinted without permission.
[ bron artikel Engelstalig Truth-Out.org]
Lees ook: Neemt Griekenland een voorbeeld aan IJsland? – Ad Broere
