Echte oplossingen ontstaan uit de Griekse crisis

James Corbett Elke machtige eikenboom is ontstaan uit een klein eikeltje

Machtige eiken bomen groeien van kleine eikeltjes.

Dit is een oud gezegde dat de Griekse mensen goed zouden moeten doen om te onthouden bij het omgaan met de schijnbaar overweldigende problemen bij de strijd van hun land en hun schuldeisers.

griekenland crisis de economie aan de grond gelopen

Real Solutions Arise Out of the Greek Crisis

Bron artikel: the Corbett Report June 9, 2015
Vertaling / bewerking: Henk Mutsaaers

Je hoeft niet naar een perfect antwoord te zoeken om deze problemen snel op te lossen wanneer nieuwe ideeën worden getest, de nieuwe sociale structuren zullen economische netwerken laten groeien om de problemen heen.

Noot: Als je met mensen praat over de schuldencrisis van Griekenland hoor je maar al te vaak: “Ze hebben toch al genoeg geld gehad van ons”. Dat laatste, “van ons”, dat klopt wel. Wij de belastingbetalers hebben die schulden mogen betalen. Maar die schulden zijn voor het grootste deel niet ontstaan door de Griekse bevolking maar door het internationale bankwezen met Goldman Sachs voorop. De miljarden die naar Griekenland zouden zijn geloodst waren bedoeld om de banken uit te kopen zodat deze niet zouden omvallen vanwege de grote risicovolle belangen die zij hadden in de Griekse economie. Van al die miljarden zag de bolling vrijwel geen stuiver! Als ik dus zo’n antwoord hoor weet ik dat die persoon slechts uitsluitend door de oude traditionele en gecontroleerde media is geïnformeerd en nooit komt op alternatieve nieuwssites. – HM

Maar voordat we ons laten meeslepen, laten we in één ding duidelijk zijn: de huidige Griekse / euro puinhoop is niet het doen van het Griekse volk, maar van ‘hun’ edele regering. Het is een puinhoop die werd gecreëerd door criminele politici met de hulp van hun criminele bankier vrienden in Goldman Sachs (dezelfde criminelen die de crisis nog steeds erger maken). En toch op de een of andere manier zijn het de mensen die worden gevraagd om de rekening te betalen voor de zonden van hun “leiders” (zoals gewoonlijk).

Dus laten we het gebruikelijke gepraat overslaan de over hij zei / zei zeiden, het heen en weer “onderhandelen” over de Griekse verplichtingen aan de trojka moet men de taart maar aansnijden: het zijn de Griekse mensen die zullen worden verplicht om te betalen voor deze puinhoop. Waarom zouden ze dan zichzelf niet geheel losmaken van de schuldeisers?

Klinkt dit vreemd? Wishful thinking?
Nou je kan maar beter je hoed opeten, want het is al aan het gebeuren.

Noot: Bij vrienden thuis in Griekenland krijg je een heel ander verhaal te horen dan dat wat de media ons thuis willen doen geloven. Daar verhaalt men over Grieken die jarenlang geen belasting betaald hebben, vroeg met pensioen gaan en vaak niet eens op hun werk komen opdagen. De praktijk blijkt er heel anders uit te zien. De Grieken werken gemiddeld 43,3 uur per week tegenover de Nederlanders 32,6 uur. Nu ze inmiddels de crisis dagelijks in hun portemonnee voelen, werken ze elk uurtje dat ze maar kunnen. De Grieken werken dus het meeste aantal uren in de gehele EU en wij Nederlanders zijn hekkensluiter! — HM

Gehele academische verhandelingen zouden geschreven kunnen worden op de manieren waarop de huidige eurocrisis Griekenland heeft getransformeerd, het maatschappelijk middenveld in Griekenland is reeds veranderd. Alle belangrijke zaken in de economie zijn van onderaf aan veranderd, vrijwilligerswerk netwerken, maatschappelijke organisaties, complementaire munten en andere vindingrijke antwoorden op de vraag hoe de mensen voor zichzelf kan zorgen bij de afwezigheid van een zorgzame regering.

Mensen hebben nog steeds diensten en producten aan te bieden om daarmee andere producten aan te kunnen kopen, maar geen betaalmiddelen om deze te verhandelen (Euro’s). Maar waarom zou het gebrek aan een willekeurige uitwisselbare eenheid (geld) mensen stoppen bij het aangaan van wederzijds voordelige transacties? Het antwoord is natuurlijk, dat het niet mag en zo zijn de mensen van Volos, een slaperige industriële havenstad in de regio Thessalië, begonnen hun eigen netwerk voor de uitwisseling, de TEM (een Griekse acroniem voor Local Exchange Unit).

Een artikel over TEM door Public Radio International, dat leest als een dagboek van een antropoloog van Mars dat plotseling op aarde is gevallen beschrijft TEM op deze manier:

“Laten we zeggen dat iemand kapper diensten aanbiedt. Het netwerk bepaalt dat 10 credits de moeite waard zijn. (Om het gemakkelijker te maken om prijzen vast te stellen, een TEM wordt gewaardeerd op € 1.) De kapper (kapster) kan dan die credits besteden om producten te kopen op de markt, of diensten die worden aangeboden door iemand anders. Om duidelijk te zijn, is er geen echte ‘munt’ die van hand verandert. In plaats daarvan worden kredieten bijgehouden, goederen en diensten worden vermeld, aangeboden en geaccepteerd, door middel van een open-source computerprogramma ontworpen voor dit soort ‘samenleving bankieren.’

Het hele concept is een stuk makkelijker te begrijpen dan het klinkt, maar de schrijver voelt de noodzaak om het idee tot op dat meest simpele niveau uit te dragen. Kortom, TEM is gewoon een vorm van wederzijds krediet. Het stelt mensen in staat om eenheden van hun dienstverlening (wat dat ook moge zijn) te bieden in ruil voor krediet dat kan worden gebruikt om diensten te kopen van anderen. Het basisidee is er al tientallen jaren en het wordt in verschillende vormen over de hele wereld uitgevoerd.

Hoewel ruilhandel meestal bedoeld is als een aanvulling op de reguliere economie, tijdens de Griekse crisis werd het noodzakelijk voor de lokale handel, zoals op Volos. Het netwerk groeide van 50 leden bij het begin van de crisis in 2010 naar 400 in 2011 en 800 in 2012 en buiten vele diensten werden er ook eerste levensbehoeften verhandeld zoals groenten en fruit. De enige klacht van euro-arme deelnemers in het netwerk? Dat het netwerk nog niet groter was, zodat ze olijfolie en vlees konden verhandelen. Volos is niet de enige samenleving in Griekenland die werkt met alternatieve locale valuta’s. Ook buiten Griekenland zijn de verschillende aanvullende ruilsystemen in overvloed aanwezig, Tijd ruil systemen, Barter, LETS. Nu niet iedereen meer kan meekomen in de economie, of gewoon niet meer mee wil participeren in het grote geld geweld. In Argentinië werd op het hoogtepunt van de crisis in 2001 maar liefst 20% van de handel gedaan via alternatieve muntsystemen. In elke uithoek van de wereld zijn wel aanvullende economische systemen in gebruik en niet alleen uit economische noodzaak.

Deze systemen zijn echter niet – de oplossing – voor de financiële crisis in Griekenland of waar dan ook ter wereld. Ze zorgen er niet voor dat de macro economische problemen verdwijnen en de bankiers overbodig worden. Ze zorgen er echter wel voor dat de locale economie blijft doordraaien als het geldsysteem faalt! En ze hebben het idee van gemeenschap en vertrouwen in de samenleving verweven.

Door deel te nemen in een van deze complementaire valutasystemen ben je niet alleen betrokken bij een of andere naamloze, gezichtsloze economische transactie, maar ben je bezig met de gemeenschap om je heen en de vorming van het ondersteunende netwerk wat cruciaal is in het geval van een economische instorting.

De enige vraag, zo lijkt het, is of de TEM een alternatief voor de euro zal zijn – of de drachme” Hoe dan ook, de enige echte oplossingen zal komen van de mensen en niet van hun politieke “overlords.”

Groei, kleine eikeltjes, groei!

Noot: Wat James Corbett beschrijft in dit artikel is wat ik ook op mijn netvlies had staan toen ik de LETS kring in het Dongemond gebied ben gestart. Ook al gaat het niet snel, de infrastructuur staat, de eerste schouders zijn er onder gezet. Liefst zou ik hebben dat we nooit de noodzaak zullen hebben om zo groot te worden als in Griekenland. Ik heb echter mijn oren en ogen open en hoor en zie dingen gebeuren die vele burgers al snel tot buitenbeentjes en zelfs tot ware bedelaars zal maken. In Griekenland heb ik de bedelaars met eigen ogen gezien, al vijf jaar geleden aan het begin van de crisis. Onze verzorgingsstaat is ook al in verval gekomen en velen merken dit sinds dit jaar aan den lijve, maar hopen wellicht dat het nog goed gaat komen. Nu Rutte en Dijselbloem uitgenodigd zijn op het Bilderberg feestje in 2015 heeft het er echter alle schijn van dat op zijn minst de ingeslagen weg voortgezet zal worden en mogelijk de teugels nog strakker aangehaald gaan worden. – HM