De snelweg als spiegel
De snelweg is als een spiegel voor …..
Als je heel de dag op de weg zit zie je heel wat leerzame dingen gebeuren en zie je opmerkelijke verschillen per land. Italië, dat is oppassen geblazen en Engeland is mijn favoriete land om te rijden. Daar zijn ze nog heer (en dame) in het verkeer!
Observeren in het verkeer is best leerzaam …..
Als ik een dashcam een zogenaamde dashboard camera zou monteren dan is er in korte tijd best een oog openend film verslag te maken van de registratie van mijn mede weggebruikers. Verleden week kwam er een metertje of honderd voor mijn wagen een motorrijder ten val op de Duitse autobaan. Hij stond op en sprintte naar de middenberm bang voor de achterop komende snelheidsduivels en wonder boven wonder kwam alles veilig tijdig tot stilstand. In Luxemburg zag een automobilist bij het invoegen een vrachtwagen over het hoofd, hij wilde gehaast een invoegende vrachtwagen inhalen zonder in de spiegel te kijken. Dankzij de oplettende anticiperende chauffeur van de achterop komende truck werk hij niet geplet tussen twee vrachtwagens.
Ik probeer mij vooral in het buitenland netjes te gedragen, je bent daar immers te gast en vooral als men al vooroordelen heeft over andere nationaliteiten is ergernis zo ontstaan.
Het valt mij op dat vele mensen gestrest op de weg zitten. Dat zie je bij het invoegen voor een file of wegversmalling waar je ruimte laat zodat men kan invoegen maar toch rijden ze nog even door om enkele auto’s verder brutaal in te voegen. Vaak zie je mensen die net voor je langs flitsen, uitvoegen en boven op de rem gaan staan om de bocht nog te kunnen halen. Kijk je dan in de spiegel dan is de weg achter je vaak een heel eind leeg! Ook zie je sommige mensen met de caravan met 110 kilometer per uur voorbij razen om snel op de vakantie bestemming te zijn.
We hebben het er bij gezondheid radio al eens over gehad met Bert Suik. Mensen die gestrest en totaal verzuurd op vakantie gaan en dan lekker lang in het water gaan liggen, doodvermoeid op de vakantiebestemming aangekomen. Deze mensen gaan dan in korte tijd van verzuurd naar een basische omgeving en lopen een groot risico, op een hersen,- – of hartinfarct.
In Italië verkoos ik het maar om op de rechtse baan te blijven tussen de vrachtwagens, op de andere banen leek het soms wild west. Veelvuldig van rijstrook verwisselen, hard optrekken en abrupt remmen. Bij een ongeluk dat had plaatsgevonden en de persoon nog achter het stuur zat geholpen door een zojuist gearriveerde assistentie verlenende agent werden bij de agent als het ware de vouwen uit de broek gereden.
Op de Duitse autobanen is er weinig anticipatie in het verkeer. Bij een steile helling waar borden staan die waarschuwen voor langzame vrachtwagens die soms niet sneller rijden dan 30 kilometer per uur wordt de tweede baan gebruikt door de vrachtwagens met minder lading of meer pk’s. De ander automobilisten worden dan vaak gedwongen om ook met 60 of 70 omhoog te klimmen want op de derde baan blijven ze gewoon met hoge snelheid voorbij razen.
Het kan ook anders ontdekte ik weer onlangs in Engeland. Toen ik een vrachtwagen naderde die langzamer reed zag ik tot mijn verrassing de wagen op de tweede baan een lichtsignaal geven zodat ik niet hoefde in te houden. Ik gaf een beetje gas bij zodat we beiden zo weinig mogelijk ‚last’ van elkaar hadden. Zo kan het dus ook en deze ervaring kreeg ik vele malen die dag, of men ging al naar de derde baan als men zag dat ik waarschijnlijk zou willen gaan inhalen. Anticiperen, en de hardrijders, die krijgen weinig kans op de Engelse ,motorways’. Zijn er wegwerkzaamheden dan wordt de maximum snelheid op alle drie of meer banen gerespecteerd. Ook het invoegen gaat daar duidelijk zichtbaar meer relaxt, ondanks de beruchte files op de Londense M25 is er minder stress.
Ook in Engeland wemelt het net als in alle andere landen van de snelheidscamera’s en de snelheidsduivels krijgen steeds meer te maken met deze — voor hen — stressfactoren.
Ook al rijd ik bijna nooit harder dan zo’n 100 tot 110 kilometer per uur om zuinig met de brandstof om te springen die anders mijn ritprijs zou drukken, toch boek ik veel winst bij de stoplichten. Ik merk dat de linker baan altijd sneller optrekt en de mensen die pas op het moment dat het licht op groen springt de auto in de versnelling zetten. Deze laatste zitten meestal op de rechterbaan. Soms kiest de meerderheid voor de linkerbaan omdat er een vrachtwagen rechts staat, dan sluit ik gewoon aan achter de vrachtwagen maar laat wel een kleine ruimte. Er zit dan meestal ook een minder alerte chauffeur links die een gat laat vallen waardoor ik de vrachtwagen alsnog voorbij kan.
Anticiperen, elkaar de ruimte geven, even een bedankje met je richtingaangevers als je de ruimte krijgt en autorijden is een stuk leuker en minder stressvol … en gezonder!
— Henk Mutsaers
