Bron: www.ariseindiaforum.org
Vertaling: Henk Mutsaers
Vele jaren werkte ik in de palliatieve verzorging. Mijn patiënten waren degenen die naar huis kwamen om te sterven. Enkele ongelooflijk speciale momenten werden daar gedeeld. Ik was bij hen voor de laatste drie tot twaalf weken van hun leven. Mensen groeien heel veel wanneer zij geconfronteerd worden met hun eigen sterfelijkheid.
Ik leerde om nooit iemands capaciteit te onderschatten in het vermogen te groeien. Sommige veranderingen waren fenomenaal. Iedereen ervaarde een scala aan emoties, zoals verwacht ontkenning, angst, boosheid, wroeging, nog meer ontkenning en tenslotte uiteindelijk aanvaarding. Elke patiënt vond echter zijn rust voordat hij of zij overleed. Ieder van hen! Wanneer hen gevraagd werd naar spijt die ze hadden of iets dat ze anders gedaan zouden hebben, dan kwamen er steeds weer gemeenschappelijke thema’s aan de oppervlakte. Hier zijn de meest voorkomende vijf.
1) Ik wilde dat ik de moed had gehad een leven te leven, …
…. trouw aan mijzelf en niet het leven dat anderen van mij verwachtten. Van alles was dit de meest voorkomende spijtbetuiging. Wanneer mensen zich realiseren dat hun leven bijna over is en helder kunnen terugkijken naar dat leven dan is het gemakkelijk om te zien hoeveel dromen, mogelijkheden en verlangens er niet vervuld zijn. De meeste mensen hebben nog niet eens de helft van hun dromen geëerd en gingen dood wetende dat dat lag aan de keuzes die ze hadden gemaakt of niet maakten. Het is heel belangrijk om tenminste een paar van je dromen te realiseren of tenminste een poging te wagen gedurende je leven. Vanaf het moment dat je je gezondheid verliest is het te laat. Gezondheid brengt een vrijheid met zich mee die weinigen zich realiseren, totdat het te laat is en je niet langer aanspraak kan maken op je gezondheid!
2) Ik wenste dat ik niet zo hard gewerkt had.
Dit kwam van elke mannelijke patiënt die ik verzorgde. Zij hadden de jeugd van hun kinderen gemist en de kameraadschap van hun partner. Vrouwen spraken zich echter ook hierover uit. Hoewel toch vele vrouwen van een oudere generatie waren en nooit kostwinner geweest waren. Alle mannen, zonder uitzondering, hadden spijt dat ze te veel tijd hadden gespendeerd aan de tredmolen van hun werkzame bestaan. Door je leefstijl te vereenvoudigen en het maken van bewuste keuzes die op je weg komen is het eenvoudig mogelijk met minder inkomen rond te komen dan je denkt nodig te hebben. En… door het creëren van meer ruimte in je leven ben je gelukkiger en meer open voor nieuwe mogelijkheden, die beter passen bij je nieuwe leefstijl.
3) Ik wilde dat ik de moed had gehad om mijn gevoelens te uiten.
Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om de vrede met anderen te bewaren met als resultaat: Zij vestigden zich voor een middelmatig bestaan en werden nooit degene die ze hadden kunnen zijn. Velen van hen ontwikkelden ziekten door bitterheid en wrok die ze met zich meedragen als het gevolg hiervan. We kunnen de reacties van anderen niet controleren, echter, hoewel mensen in eerste instantie onverwacht kunnen reageren als jij je gedachten en gevoelens eerlijk uitspreekt, uiteindelijk zal het de relatie verbeteren naar een hoger en gezonder niveau. Mogelijk verdwijnt de ongezonde relatie uit je leven. Hoe dan ook, jij wint door het uitspreken van je gevoelens.
4) Ik wilde dat ik het contact had behouden met mijn vrienden.
Vaak realiseren we ons niet de voordelen van ‘oude’ vrienden tot het moment van de laatste weken en het niet altijd mogelijk is om ze weer op te sporen. Velen zijn zo opgesloten in hun eigen leven dat ze goede vriendschappen weg lieten glijden gedurende de jaren. Er waren vele diepe spijtbetuigingen dat ze daar niet meer tijd en energie hadden gestoken zoals ze verdienden. Iedereen mist zijn vrienden als ze stervende zijn. Het is gebruikelijk dat iedereen met een drukke leefstijl vriendschappen verwaarloost. Maar wanneer je geconfronteerd wordt met de naderende dood vallen de fysieke details van het leven weg. Mensen willen hun financiële zaken op orde hebben indien mogelijk, maar het is niet het geld of de status die het ware belang zijn voor hen. Uiteindelijk willen ze dingen in orde krijgen ten behoeve voor degenen die ze liefhebben. Meestal echter zijn ze op het einde te zwak, ziek en moe om deze taak nog uit te voeren. Op het einde komt het alleen nog aan op liefde en relaties. Dat is alles wat er overblijft in die laatste weken: liefde en relaties.
5) Ik wilde dat ik mijzelf meer geluk gegund had.
Dit is zeker een verrassende uitkomst. Velen realiseren niet dat gelukkig zijn en voelen een keuze is. Zij zaten vast in oude patronen en gewoonten. De zogenaamde comfortabele zone, of een familiair gevoel hebben met en het fysieke leven. Angst voor verandering maakte dat ze anderen overtuigden, en zichzelf, dat ze geheel content waren. Terwijl ze diep van binnen ernaar verlangden om eens goed te lachen en weer eens wat gekkigheid te beleven in hun leven. Wanneer je op je sterfbed ligt is wat anderen denken over jou niet meer in je gedachten.
| Hoe wonderlijk is het niet om alles van je af te zetten en weer te lachen… lang voordat je doodgaat? |
[wp-rss-aggregator exclude=”7853,7763,7752,7725,7712″]
