De tweede week van januari ontving ik deze mail: Beste Henk Mutsaers,
Op de site van De Hoogste Tijd heb ik met belangstelling je artikel ‘Het paradijs op aarde!‘ gelezen. Als bijdrage aan de realisering daarvan stuur ik je graag onderstaand stuk. In de hoop dat je je kunt vinden in mijn positieve kijk op ons aller toekomst, teken ik,
met vriendelijke groet, Wouter ter Heide,
Paradijs op aarde.
In plaats van te somberen over de financiële crisis en het onvermogen van de politiek daar grip op te krijgen, is het zinvoller een en ander te beschouwen als het oorverdovende slotakkoord van het evolutieproces, waarin de menswording haar uiteindelijke beslag krijgt dankzij bewustwording.
Mondiale aanpak.
De geestelijke wording die allereerst ten doel heeft ons, als mensheid, duidelijk te maken dat de financiële crisis slechts een onderdeel is van de existentiële crisis, die het leven in al zijn facetten ernstig bedreigt en daarmee ons (voort-)bestaan in waagschaal stelt. Begrijpelijkerwijs is dat alomvattende existentiële gevaar met financiële middelen niet effectief te bestrijden. Dát is enkel mogelijk via de creatie van een alomvattend of mondiaal beleid op existentiële grondslag. Daarvoor zullen wij de aarde weer(!) als een levend organisme moeten gaan beschouwen en gelukkig zijn er zo langzamerhand genoeg tekenen aanwezig, om die beschouwing wetenschappelijk te onderbouwen.
In alle redelijkheid is de aarde dan ook op te vatten als een levend organisme waar de mens niet boven staat, als ware hij de schepper ervan, maar een onlosmakelijk deeltje van uitmaakt. Als logisch gevolg daarvan is de juiste instandhouding van die levende totaliteit, ook wel adequaat beheer of goed rentmeesterschap genoemd, onze gezamenlijke verantwoordelijkheid ‘als mensheid’. Het waarmaken daarvan houdt vanzelfsprekend een gezamenlijke of mondiale aanpak in.
En dáárvoor nu is de tijd rijp, omdat de geestelijke wording ons óók de ogen opent voor de tijd waarin wij leven en de ongekende mogelijkheden die deze voor ons in petto heeft. Aangezien wij met z’n allen vorm geven aan de tijd, want met z’n allen zijn wij nu eenmaal de tijd, zal het ons allereerst duidelijk moeten worden waar het in onze tijd om draait, alvorens daar grip op te kunnen krijgen en sturing aan te geven.
Tijdgeest.
Wat dat eerste betreft kan er zo langzamerhand geen misverstand meer over bestaan dat onze tijd draait om de mensenrechten. Dat blijkt onder andere uit het feit, dat het schenden daarvan wereldwijd heftige reacties oproept. Sprekende voorbeelden daarvan waren in 2011 de Arabische Lente, de Spaanse 15-meibeweging of Movimiento 15-M van de Indignados en niet te vergeten de wereldomvattende Occupy-beweging.
Het afgelopen jaar kan zodoende gekarakteriseerd worden als een jaar van bewustwording van de tijdgeest en het daarbij horende mensenrechten- of vredesideaal. Dit jaar zou die bewustwording in klinkende munt omgezet kunnen worden, omdat ongemerkt steeds meer mensen aangestoken worden door de tijdgeest dankzij de grensoverschrijdende uitstraling van sites als De Hoogstre Tijd en Uitdaging. Daardoor neemt de druk tot politieke vertaling van het mensenrechten- of vredesideaal met de dag toe. Met als resultaat dat op zeker moment die druk een zodanige kritische grens bereikt , dat het beleid er wel gehoor aan zal moeten geven, democratisch gesproken. In de democratie bepaalt de meerderheid van het volk immers het beleid!
Gedaanteverandering.
Een radicale maatschappelijke koerswijziging staat ons dan ook te wachten, die op termijn de ware democratie in het vizier zal brengen. Daarmee bedoel ik de mondiale samenleving waarvan de koers niet bepaald wordt door economische (wie betaalt bepaalt) en ideologische (wie regeert dicteert) belangen, maar door de alom onderschreven rechten van de mens. De universele grondrechten die nationaal noch partijpolitiek gebonden zijn. Daarnaast zijn ze niet te koop of beursgenoteerd, waardoor ze niet verhandelbaar zijn. Integendeel, ze bestaan ‘om niet’ en dat impliceert dat zij op dito wijze maatschappelijk vertaald dienen te worden. De vertaling die automatisch het ‘gemeenschappelijk door alle volkeren en alle naties te bereiken (vredes-)ideaal’, zoals vermeld in de preambule van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, in het vizier brengt. Het wenkend perspectief dat op een gegeven moment niet langer verduisterd zal worden door kortzichtige nationale en partijpolitieke belangen en die van de banken, die daarvan het verlengde vormen.
Het zit er dan ook dik in dat op korte termijn de wereld van gedaante zal veranderen, dus omgevormd zal worden van een internationale statenanarchie waarin het recht van de sterkste (‘wie betaalt bepaalt’ en ‘wie regeert dicteert’) koning kraait in de ware democratische rechtsstaat onder VN-vlag.
Wereldgemeenschap.
Daarvoor zal onze volkerenorganisatie wel eerst omgebouwd moeten worden van een organisatie van regeringen die primair het nationaal belang vooropstellen, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden die primair staat voor het algemeen of mondaal belang. Geen onmogelijke opgave, omdat artikel 109 van het VN-Handvest daar uitdrukkelijk de mogelijkheid toe biedt. Dat spreekt namelijk van een algemene conferentie van lidstaten ter herziening van het Handvest. Daarbij moet vooral worden gedacht aan de opheffing van de dictatoriale (vetorecht!) Veiligheidsraad, met de gelijktijdige overheveling van zijn primaire taak – de handhaving van de internationale vrede en veiligheid – naar de Algemene Vergadering. Deze kan zich daardoor eindelijk ontwikkelen van een ongeloofwaardig mondiaal praatcollege tot een krachtig mondiaal daadcollege. Een gezaghebbend wereldforum, bemand door uit het juiste hout gesneden wereldburgers, die op basis van de alom onderschreven rechten van de mens en onze fenomenale know how op elk terrein een – door alle VN-leden gezamenlijk gedragen – wereldbeleid van de grond weet te tillen waarmee de wereldproblemen en het daarmee gepaard gaande onrecht adequaat aangepakt kunnen worden. Dé voorwaarde voor de creatie van de wereldgemeenschap of -samenleving in de ware zin van het woord.
Werkgelegenheid.
De nieuwe wereldorde (noot: niet te verwarren met de Bilderberg Nieuwe Wereld Orde NWO — HM) of democratie in optima forma, waar niet alleen onze generatie maar met name ons nageslacht, toch onze eerste zorg!, de vruchten van plukken zal. Dankzij die onstuitbare groei naar mondiale eenheid, tegen het evolutieproces en de daarmee synchroon lopende tijdgeest is nu eenmaal geen kruid gewassen, zullen wij ons binnen afzienbare tijd dan ook wereldwijd geen zorgen meer behoeven te maken over gebrek aan werkgelegenheid en de daarmee gepaard gaande maatschappelijke onrust, die het maatschappelijk raderwerk om de haverklap ontregeld. Tot in lengte van dagen zal er voor ons mensheid immers werk genoeg zijn om in VN-verband de wereld(-winkel) gezamenlijk draaiende te houden, ofwel de 8 millenniumdoelen in praktijk te brengen! Elke dag weer.
Wouter ter Heide.
