Betekenis materialisme: Geloof in het feit dat de enige of hoogste waarden of doelen in het leven liggen in het materiële welzijn en genoegen en in het bevorderen van materiële vooruitgang.
Materialisme is de filosofie die de werkelijkheid, ook emoties en andere processen in het menselijk brein, uiteindelijk herleidt tot materie, dit in tegenstelling tot het idealisme of het spiritualisme. Het `zijn` brengt uiteindelijk het `denken` voort.
Moed
Aan alle moedige gevoelige zielen
In deze moeilijke tijd bijeengekomen
Die opnieuw in de materie vielen
Om het leven opnieuw te laten stromen
Moed was zeker nodig
Om dit voormalig paradijs te betreden
Inmiddels is de mens daar overbodig
Wordt er alleen maar gestreden
In naam van religie, vaderland, democratie
Is er menigeen de weg kwijt geraakt
Heersers met een agenda van depopulatie
Hebben de aarde tot hel gemaakt
Angst, haat en nijd
Emoties waar demonen zich mee voeden
Opgeroepen door alle strijd
Velen daarvoor laten bloeden
Laat toch het strijden
Wees vreugde, vrede en liefde
Verminder daarmee het lijden
Wees je eigen Verlosser en Geliefde
Herinner je ware wezen
Goedheid, Waarheid en Schoonheid
Uit de egodood opgerezen
Ons in ware Liefde verblijdt
Daarom een hommage aan allen
Die voor rechtvaardigheid gaan
Door de wereld worden aangevallen
Toch in hun individualiteit blijven staan
Want overwinnen zal het Licht
Ten gunste van ieder die er naar streeft
Ontdaan van aardse slavenplicht
Dansend het leven zich verder weeft
Houdt moed
Ook in deze zware tijden
De zon stralend in ons gemoed
Overwint al het lijden
(Arend Zeevat – 18-08-2014)
Wat is leven?
Een nogal indringende vraag, die niet gemakkelijk te beantwoorden is. Zeker in een wereld waarin veel moeite gedaan moet worden, om het leven in onszelf te ervaren en te voeden. De doodskrachten die de menselijke samenleving inmiddels volledig hebben ontmenselijkt, dringen sinds de 20ste eeuw met toenemende kracht ons persoonlijk leven binnen. Al vanaf de geboorte en veelal zelfs daarvoor, wordt ieder nieuw menselijk leven bedreigd door de materialistisch wetenschappelijke doodskrachten, in de vorm van een medicalisering van zwangerschap en geboorte. Deze zorgt er voor dat al vrij snel na de geboorte er voor ieder kind een voorraad vaccinatiespuiten klaarligt, die in de eerste veertien/vijftien jaar leeggeschoten worden op het zich nog ontwikkelende lichamelijke immuunsysteem van kinderen. De doodskrachten die een dolgedraaide medisch/farmaceutische wetenschapsindustrie daarmee in de lichamen van kinderen brengt, staan er borg voor dat in de loop van het leven de levenskrachten minder hun opbouwende invloed kunnen hebben op de menselijke ontwikkeling. Het mag dan ook voor de hand liggen, dat dit kunstmatige ziekten doet ontstaan en een langzaam stervensproces op gang brengt en versterkt.
Toch is het hoopgevend, dat er binnen het regulier medisch circuit een enkele roepende in de woestijn is die dit ook ziet, getuige het volgende citaat van de website van het Amsterdams Medisch Centrum.
“De tendens om ook normaal verlopende zwangerschappen onder de hoede van gynaecoloog en ziekenhuis te brengen, leidt tot nodeloze gezondheidsschade. In haar inaugurele rede waarschuwt Simone Buitendijk, hoogleraar Eerstelijns Verloskunde en Ketenzorg in het AMC, tegen de medicalisering die ‘het geweldige Nederlandse systeem van geboortezorg’ uitholt. De leerstoel Eerstelijns Verloskunde en Ketenzorg is ingesteld door de Koninklijke Organisatie van Verloskundigen (KNOV).
Bevallen in het ziekenhuis verhoogt de kans op medische interventies, stelt Buitendijk, met alle gevaren van dien. Zo lopen baby’s van zwangeren die ‘op verzoek’ en niet vanwege medische risico’s een keizersnede ondergaan een bijna driemaal zo hoog overlijdensrisico als baby’s waarvan de moeder vaginaal bevalt. Bovendien bieden thuisbevallingen met voorsprong de beste kansen voor een ‘positieve bevallingservaring’ en een goede start als moeder. In plaats van zich als rivalen op te stellen, zouden gynaecologen en verloskundigen de handen ineen moeten slaan om samen met de Nederlandse vrouwen de traditionele zorgpraktijk te verdedigen.” Bron
Complexe samenhang
In mijn visie is het leven een complexe samenhang van organische zichzelf regulerende en reproducerende creatieve expressies. Het leven houdt zichzelf in stand door een voortdurend creatief organisch proces tussen elkaar aanvullende tegendelen, op een steeds hoger niveau tot een geïntegreerd evenwicht te brengen. Een voortgaand stromende beweging van veranderingen en aanpassingen maakt hier een essentieel bestanddeel vanuit. Want de evolutie van het leven wil zich in telkens nieuwe vormen kunnen uiten, om de voortgaande ontwikkeling ervaarbaar te laten zijn. Al deze kwaliteiten en uitingen van het leven zijn een expressie van het creatieve beginsel, oftewel de Schepper, God, Allah, Brahma enz. Wanneer we bovenstaande als uitgangspunt nemen voor het beoordelen van de maatschappij waarin we leven, dan valt daar weinig leven meer in te bekennen. Onze maatschappelijke structuur is door heersende machtsbelangen, die alles willen beheersen, van alle leven ontdaan. Dit maakt dat verandering voornamelijk meer van het al bestaande inhoudt, op basis van het scheppen van een onvrij makende en vooral kunstmatige afhankelijkheid.
“Ik ben leven dat leven wil, te midden van leven dat leven wil.”
Albert Schweitzer, Duits arts, theoloog, filosoof, musicus 1875-1965
De dood als basis
Wanneer kan het leven zich vrij uiten en verveelvoudigen? Deze vraag is vanuit de huidige door de
rationeel/analytische/wetenschap bepaalde gedachteconcepten niet te beantwoorden! Deze zijn immers gericht op doodse en dus beperkende verklaringen van alle, ook op individueel niveau ervaarbare, in het leven opgenomen krachtenwerkingen. Deze vorm van wetenschap versimpelt alles tot een enkel op zichzelf staand fenomeen en wil van daaruit het geheel begrijpen, om het te kunnen manipuleren en als middel binnen het heersende machtskader te kunnen misbruiken. Het zogenoemde reductionisme. Door de onderling verbonden fenomenen uit hun levengevende samenhang te halen, laat men die vitale samenhang buiten beschouwing en ontneemt er het levende element aan. Want het is juist in de samenhang tussen verschillende elementen en hun onderlinge voedende verrijking, waar het leven zich uit. Een wederzijds voedende afhankelijkheid is de essentie van wat leven is. Hoe kan men immers het wezen van een plant doorgronden, als men deze uit zijn voedende en vormende omgeving haalt van de aarde, het onder invloed van de maan staande en groeibevorderende element water, het stofwisseling ondersteunende luchtelement en het levensenergie schenkende vuurelement in de vorm van de zon. Het isoleren en het omwille van economische machtsdoeleinden manipuleren van levende vormen (Monsanto c.s), heeft als doel om de oorspronkelijk levende natuur in al haar uitingen op een doodse kunstmatige manier te herscheppen. Het mag duidelijk zijn, dat hoe meer doodsheid wij van buitenaf in de vorm van zowel lichamelijke als geestelijke voeding tot ons nemen, hoe minder levend wij ons zullen kunnen voelen.
“Voordat ik met anderen kan samenleven, moet ik eerst met mezelf samenleven.”
Het enige dat niet van de macht van de meerderheid houdt, is iemands geweten.”
Harper Lee
De mens is ook alleen te begrijpen, in zijn relatie tot de vormende aardse omgeving en de levenschenkende, ontwikkeling bevorderende kosmos. Deze twee bepalende invloeden zijn van wezenlijk belang in ieders individuele ontwikkeling en in de ontwikkeling van de mensheid als geheel. De verbinding met het voedend geestelijke, is essentieel voor de verdere ontwikkeling van het leven. De afgescheidenheid ervan door de werking van het ego en het geestontkennende materialisme is dodelijk. Daarbij hangt het er van af, of men zich deel voelt uitmaken van een onbewust werkzame en individualiteit dodende groepsidentiteit, of dat men de ontwikkeling van de eigen bewuste individualiteit als uitgangspunt neemt ten behoeve van een bijdrage aan het gemeenschappelijke leven. In onze tijd is dit mijns inziens een cruciale keuze tussen de dood en het leven. Het al eeuwen en misschien wel millennia heersend maatschappelijke systeem, is gebaseerd op het scheppen van een kunstmatig in stand gehouden afhankelijkheid van priesters, wetenschappers, koningen, presidenten en bankiers in de buitenwereld. Dit systeem is zo diep verankerd in het maatschappelijk/culturele leven, dat het voor de mens die zich daaraan wil ontworstelen een enorme geestelijke en ook psychisch/emotionele inspanning kost om dit tot stand te kunnen brengen. Die inspanning heeft vooral te maken met het leren onderzoeken en ontdekken van de eigen meest wezenlijke levensbehoeften. De voornamelijk aan de buitenwereld gerelateerde lichaamsgebonden egobehoeften, zullen leiden tot een eindeloos herhalen van destructieve acties en naar een niet te ontkomen val in de afgrond, een vicieuze cirkel van een zichzelf bevestigende doodsheid.
Wat ik over de beschaving van de blanken denk?
Tja, het zou geen gek idee zijn.
Albert Schweitzer
De uitdaging van onze tijd
De grootste uitdaging van onze tijd bestaat mijns inziens eruit, om een onderscheid te leren maken tussen onze wezenlijke ontwikkelingsbehoeften en onze egobehoeften. De eerste zullen voortkomen uit een wens om steeds meer Mens te willen worden, dat is het instinctief dierlijke in zichzelf te begrijpen en te overstijgen. En zich geestelijk te willen verruimen en ontwikkelen. Zich op een niet (ver)oordelende manier te willen bevrijden van de oude niet meer werkzame en beperkende patronen. Al het leven in gemanifesteerde en ongemanifesteerde vorm zal daar profijt van hebben. Dit zal leiden naar een voortgaande verkenning van nu nog ongekende mogelijkheden, die onze geest als scheppend potentieel in zich draagt. Ontwikkelingen binnen de wetenschap en technologie leiden ons daar echter steeds verder vandaan en zijn slechts kunstmatig geschapen materialistisch vormgegeven tegenbeelden daarvan. Al het met moderne technologie vormgegeven en in toenemende mate draadloze communicatieverkeer, is in mijn beleving een vermaterialiseerde en dus doodse vormgeving van geestelijke communicatiemogelijkheden, die geen veruiterlijkt technologische basis nodig hebben. Op zich is de technologie neutraal. Maar afhankelijk van de intentie waarmee het gebruikt wordt, zal het onderdrukkend en dus destructief werkzaam zijn, of juist bevrijdend en opbouwend. Het geheel valt of staat met het bewustzijn van wat men doet, of juist het gebrek daaraan. Het is de gave die een mens tot mens maakt, dat hij door zelfonderzoek tot een zich volledig gerealiseerd zelfbewustzijn kan komen.
De voetwassing
U dank ik, gij van spraak verstoken steen
en neig mij tot u neder
het is aan u dat ik mijn zijn als plant ontleen.
U breng ik dank gij aarde en bloesempracht
en buk mij tot u neder:
gij hebt mij tot mijn zijn als dier gebracht
U breng ik dank gij steen en kruid en dier
en buig mij tot u neder:
gij alle drie hebt mij geholpen
aan mijn ik alhier.
Wij danken U, Gij Mensenkind
en knielen vroom vol eerbied voor U neder
daar in Uw zijn ook ons bestaan oorsprong
en leven vindt
Dank spreekt uit heel der Godheid één-
dank keert ook uit haar veelvoud weder.
In dank vervlecht zich al het zijn dooreen.
Christian Morgenstern (1871-1914), Duits dichter
Zekerheid, veiligheid en sturing buiten zichzelf blijven zoeken zal de mensheid tot een kudde lemmingen maken, die door haar ‘leiders’ geprogrammeerd is om hen bij hun eigen val tot in de afgrond te volgen. De uit egogerelateerde voortkomende verlangens, zijn er op gericht om ieder een eigen koninkrijk te willen laten vestigen en anderen daarbij als dienaar te willen gebruiken. Daarmee wordt het verdeel- en heersmechanisme in extreme vorm doorgevoerd en zal ieder persoonlijk koninkrijk ten onder gaan aan de strijd met andere koninkrijken. In concreto betekent dit een oorlog van allen tegen allen, van ieder ego tegen andere ego’s. En daarbij is niet iedere koning(in) een naar buiten gerichte machtsfanaat, maar kan zich evenzeer vanuit een slachtofferrol presenteren en zo de dienaren emotioneel manipuleren.
Een in onze tijd bijzonder schrijnend voorbeeld van de laatste koningsuiting is de Zionistische staat Israël. Op basis van de door de Zionisten zelf geschapen Holocaust ten tijde van WOII, om daarmee het ontstaan van de staat Israël mogelijk te maken, menen zij vanuit hun zelfverkozen slachtofferrol nu de Palestijnse bevolking te kunnen terroriseren en zelfs te kunnen ausradieren. Tevens menen zij eigenlijk de gehele, in hun beleving bedreigende antisemitische wereld, mee te kunnen nemen in hun val in de peilloos diepe afgrond van haat, oorlog- en vernietigingszucht. Ja, een op de achtergrond opererende slachtoffer/martelaar kan soms krachtiger en machtiger zijn dan een zich ogenschijnlijk openlijk manifesterende potentaat. De onlangs in meerdere landen aangenomen wetten, die het mogelijk maken om protest– en boycotacties ten aanzien van de voortdurende Israëlische discriminatie van en holocaust op de Palestijnen te criminaliseren, zijn daar een voorbeeld van. Het begint er steeds meer op te lijken dat de wereld geregeerd wordt vanuit Jeruzalem, die zich in de komende tijd als vierde stadstaat, naast Washington DC, The London City en Vaticaanstad, zal gaan profileren. Deze vierde stadstaat zal het machtscentrum moeten gaan worden, van waaruit de grootste materialist en geestontkenner, de Antichrist, zal gaan heersen.
Collectief Stockholm-syndroom
Naar aanleiding van een zesdaagse gijzelingsactie in 1973 in een bank in Stockholm, waar tijdens en daarna de gegijzelden hun gijzelaars verdedigden naar de buitenwereld, is het psychologische mechanisme van de identificatie met hen die vrijheid ontnemen, het Stockholm-syndroom genoemd. In mijn beleving lijdt de gehele mensheid momenteel aan een collectief Stockholm-syndroom. Verschillende andere psychologische mechanismen, zoals cognitieve dissonantie (het niet willen zien van zaken die de eigen psychisch/emotionele comfortzone bedreigen) en angst voor het onbekende, spelen daarbij een ondersteunende rol. Zoals alles op verschillende manieren is toe te passen, is ook het psychisch/emotionele patroon dat ten grondslag ligt aan het Stockholm-syndroom ten goede en ten kwade toe te passen. Onderstaande uitspraak van de Amerikaanse auteur Harper Lee uit haar boek ‘To kill a mockingbird’, is daarbij een leidraad.
“You never really understand a person until you consider things from his point of view – until you climb into his skin and walk around in it.”
(“Je kunt een persoon niet eerder begrijpen, dan wanneer je de dingen vanuit zijn standpunt bekijkt – wanneer je in zijn huid kruipt en daarin rondloopt”)
Het cruciale grensvlak tussen een gepraktiseerd invoelend vermogen ten behoeve van een wezenlijke ondersteuning van de ander en het uit pure overlevingsdrang jezelf weggeven omwille van die ander, is bijzonder smal. Dit heeft alles te maken met hoe men omgaat met de eigen kwetsbaarheid en de gespiegelde kwetsbaarheid van een ander. Wat maakt dit nu zo van belang in het kader van het onderwerp van dit artikel? Het voor de eigen bevestiging op de materiële buitenwereld gerichte ego, is een uiting van het doodselement in ons. Het ego is een psychisch/emotioneel complex van doodse verstarde beleving- en reactiepatronen uit het verleden. Het ego zou men dus kunnen zien als een op geestelijk niveau gematerialiseerde zielsenergie, waar het leven uit verdwenen is. Verstarring en verstijving zijn een uiting van afsterving. Een lichaam, waar de levengevende ziel uit vertrokken is, wordt koud, bleek, het verstard en verstijfd. Dit is dus de meest fundamentele uiting van het fenomeen dood, waar onze mensenwereld nu volledig door wordt gedomineerd.
Door onze opvoeding, conditionering en emotionele programmering dragen we op psychisch/emotioneel niveau al van jongs af aan de dood in ons mee. Waar gedurende de jeugd op fysiek niveau, het immuunsysteem dodende effect van de vaccinaties aan toe wordt gevoegd. We zijn dus al vanaf ons levensbegin besmet geraakt met de dood, zonder dat we het zelf wisten.
De materialistisch ingestelde wetenschap presenteert ons met een ‘waarheid’ betreffende wie we zijn. Op grond daarvan hebben we geleerd, dat het weten aangaande onszelf alleen maar gebaseerd kan zijn op aan de buitenwereld gerelateerde zaken en op wat ons van daaruit wordt verteld. Een de dood vertegenwoordigende wetenschap heeft ons dus geleerd dat wij doodse wezens zijn, geheel op onszelf staand en externe deskundigen c.q autoriteiten nodig hebben om ons in een, niet door onszelf bepaalde, doodlopende richting te sturen. Het blijven geloven in wat gehersenspoelde deskundigen op religieus, wetenschappelijk, economisch en politiek gebied ons voorhouden, zie ik als een uiting van het collectieve Stockholm-syndroom. Als we het organisch leven en haar opbouwende levenskracht als uitgangspunt nemen voor lichamelijke en geestelijke gezondheid, dan is in het licht van al het bovenstaande het doodse materialisme een geestelijke afwijking, dus een ziekte!
Toch is er een zin te geven aan hoe het allemaal zo gegaan is. Het vanuit duistere occulte regionen geïnspireerde machtskader, waar de materialistisch georiënteerde wetenschap in onze tijd een wezenlijk onderdeel vanuit maakt, heeft mede bijgedragen aan de nu krachtiger wordende mogelijkheid om onze eigen individualiteit te ontwikkelen. Door ons uiteen te zetten met alle vrijheid en individualiteit onderdrukkende doodskrachten, moeten we in onszelf met des te meer inzet de bevrijding daarvan en het leven zoeken.
Want de werkelijke waarheid
is niet de waarheid
maar de overwonnen dwaling.
En de ware werkelijkheid is
niet de werkelijkheid
maar de overwonnen illusie.
En de werkelijke reinheid is
niet de oorspronkelijke reinheid
maar de gelouterde onreinheid.
En het waarachtig goede is
niet het oorspronkelijk goede
maar het overwonnen boze.
Dat geldt voor het hele wereldal
ook voor de goden.
Want op de weg waarop het boze wordt omgevormd
kan zich iets ontwikkelen
wat oorspronkelijk niet in het goede aanwezig was.
Doordat God de tegenkrachten heeft geschapen
heeft Hij zichzelf gedwongen
Zijn diepste wezen op een nog andere wijze te openbaren
Wat Hij zonder hen niet had kunnen doen.
Friedrich Benesch (1907-1991)
Duitse natuurwetenschapper en schrijver
Hou je hoofd koel en vooral je hart warm. — Arend Zeevat
Momenteel gebeurt er veel in onze wereld dat menigeen zal confronteren met een zeer fundamenteel gevoel van onzekerheid en machteloosheid. Waarheid en onwaarheid zijn voor velen moeilijk te onderscheiden. De daardoor opgeroepen onzekerheid en onmacht zijn gevoelens, die we diep onbewust vanaf onze jeugd al met ons meedragen. Wereldbrand
