Zijn wij geprogrammeerde robots ?
“leven’ wij wel of zijn we niet meer als robots
Dat is wat Spencer Cathcart zich afvraagt in deze korte video over ‚onze’ vrijheid, onze scholing, multinationals, geld, het kapitalistisch systeem, de overheid, het milieu, klimaat verandering, genetisch veranderde voeding, hoe wij dieren behandelen en de instorting van het huidige economische systeem.
DE FILM BEGINT MET:
Op dit moment zou je ergens in de wereld iets kunnen doen. In plaats daarvan zit je helemaal in je eentje te staren naar een computerscherm. Wat maakt dat we gestopt zijn met te doen wat we zouden willen doen, zijn waar we zouden willen zijn? Elke dag worden we wakker, in dezelfde kamer en volgen de zelfde routine, de zelfde weg, precies het zelfde als gisteren en de dag daarvoor. Er was echter een tijd, lang geleden, dat iedere dag een nieuwe uitdaging in zich had, een nieuw avontuur. Gedurende tijd is er iets veranderd, toen onze dagen nog tijdloos waren. Nu zijn onze dagen niet meer als het volgen van een schema, een agenda. Is dit het wat het betekend om op te groeien, om vrij te zijn?
Maar zijn we echt vrij?
Voeding, water, land, deze elementen die we nodig hebben om te overleven worden bezit door multinationals. Er is voor ons geen gratis voeding aan bomen, geen vers water in een rivier, geen land om een huis te bouwen. Als je iets probeert te nemen waar de natuur ons in voorziet dan wordt je opgesloten als een dief. Dus gehoorzamen we de regels. We ontdekken de wereld via een tekstboek op school. Jaren zitten we op school om te leren wat ons verteld wordt. Getest en beoordeeld als samples in een laboratorium. We groeien op om in het systeem te passen en zeker geen verschil te maken in de wereld. Slim genoeg om ons werk uit te voeren, maar ons niet mogen afvragen waarom we het doen.
We werken en werken waarbij we geen tijd overhouden om het leven te leven waar wij uiteindelijk voor zouden willen werken in de eerste plaats. Tot de dag komt waar ons verteld wordt dat we oud zijn geworden om onze job te doen …
