Dit artikel uit 1997 is een van de meest gecensureerde artikelen van de laatste tientallen jaren. Het maakt immers duidelijk dat wij verstandelijk worden beperkt, aangetast in onze gezondheid, verwoest, dom gemaakt. Tenminste, als je doet wat de tandarts en de media je aanbevelen. Braaf je tanden poetsen met fluoride. Het maakt ook gelijk duidelijk wie er allemaal in het complot zitten. Complotten gaan veel verder dan menigeen kan bevroeden.
Door Chris Bryson & Joel Griffiths
Origineel artikel Fluoride, Teeth, and the Atomic Bomb
Zo’n vijftig jaar nadat men in de Verenigde Staten begon met het toevoegen van fluoride aan de openbare watervoorziening om gaatjes in de tanden van kinderen te verminderen, schijnen deze vrijgegeven documenten van de overheid een nieuw licht op de wortels van die nog steeds omstreden volksgezondheid maatregel, het onthullen van een verrassende verbinding tussen fluoride en het aanbreken van het nucleaire tijdperk.
Vandaag de dag is nog steeds twee derde van de Amerikaanse
publieke drinkwater voorziening gefluorideerd.
Sinds de dagen van de Tweede Wereldoorlog, toen deze natie in beslag werd genomen door de bouw van ‘s werelds eerste atoombom, hebben in de VS de volksgezondheid voorlichters volgehouden dat lage doses van fluoride veilig is voor mensen, en goed voor de tanden van kinderen.
Dit veiligheid vonnis moet nu opnieuw worden bezien in het licht van honderden eerder geheime WOII documenten verkregen door Griffiths en Bryson -waaronder vrijgegeven documenten van het Manhattan Project, de Amerikaanse leger groep die de atoombom heeft gebouwd.
Fluoride was de belangrijkste stof in atoombom productie volgens de documenten.
Grote hoeveelheden fluoride, miljoenen tonnen- waren essentieel voor de productie van A bom-kwaliteit uranium en plutonium voor kernwapens gedurende de Koude Oorlog. Een van de meest giftige chemische stoffen bekend, fluoride kwam snel naar voren als het leidende chemische gezondheid gevaar bij het Amerikaanse atoombom programma, zowel voor de werknemers en voor de nabijgelegen gemeenschappen, zo onthullen documenten.
Andere onthullingen zijn onder meer:
* Een groot deel van het oorspronkelijke bewijs dat fluoride veilig is voor mensen in lage doses werd gegenereerd door A-bom programma wetenschappers, die dat in het geheim hadden gefabriceerd en “bewijsmateriaal bruikbaar hadden gemaakt in een rechtszaak ter verdediging van fluoride letsel bij burgers. De eerste rechtszaken tegen het Amerikaanse A-bom programma waren nog niet over straling, maar over fluoride schade”, dat tonen de documenten.
* Studies bij mensen waren nodig. Bom programma onderzoekers speelde een leidende rol in het ontwerp en de uitvoering van de meest uitgebreide Amerikaanse studie van de gezondheidseffecten bij het fluorideren van het openbare drinkwater uitgevoerd in Newburgh, New York van 1945 tot 1956. Toen, in een geheime operatie met de codenaam “Programma F, “zij in het geheim bloed en weefsel monsters verzamelden van Newburgh burgers met de medewerking van State Health Department personeel.
* De originele geheime-versie verkregen door deze reporters-van een 1948 studie gepubliceerd door Program F wetenschappers in het tijdschrift van de American Dental Association blijkt dat het bewijs van de nadelige gezondheidseffecten van fluoride werd gecensureerd door de Amerikaanse Atomic Energy Commission (AEC) – beschouwd als de meest krachtige van de Koude Oorlog agentschappen – en om redenen van nationale veiligheid.
* Fluoride veiligheidsstudies. De A bom programma studies werden uitgevoerd aan de University van Rochester, de plaats van een van de meest beruchte menselijke stralingsexperimenten uit de koude oorlog, waarin nietsvermoedende ziekenhuispatiënten werden geïnjecteerd met toxische doses radioactief plutonium. De fluoride studies werden uitgevoerd met dezelfde ethische mind-set, waarin de “nationale veiligheid”, van het grootste belang was.
Noot: Medische experimenten op niets vermoedende mensen, zie vaccinaties & medicijnen heden ten dage en Chemtrails & H.A.A.A.R.P, om er een paar te noemen.
* Het Amerikaanse overheids belangenconflict en hun motief om fluoride “veilig” te verklaren – is tot op heden niet duidelijk gemaakt aan het grote publiek in het furieus debat over water fluoridering sinds de jaren 1950, noch door civiele onderzoekers, gezondheidswerkers, en journalisten .
De vrijgegeven documenten resoneren met een groeiende hoeveelheid wetenschappelijk bewijs, en een koor van vragen over de gezondheidseffecten van fluoride in het milieu.
Menselijke blootstelling aan fluoride vond massaal plaats sinds de Tweede Wereldoorlog, niet alleen door het gevolg van gefluorideerd water en tandpasta, maar tegen milieuverontreiniging door grote industrieën van aluminium en pesticiden: fluoride is een belangrijke industriële chemische stof.
Het effect kan worden gezien, letterlijk, in de glimlach van onze kinderen. Grote aantallen van de Amerikaanse jongeren-tot wel 80 procent in sommige steden, -tonen fluorosis, de eerste zichtbare tekenen van overmatige blootstelling aan fluoride, volgens de Amerikaanse National Research Council. (De tekenen zijn witachtige vlekken, in het bijzonder op de voortanden, of donkere vlekken of strepen in meer ernstige gevallen.)
Minder bekend is voor het publiek dat fluoride toeneemt, ook in de botten – “De tanden zijn ramen aan wat er gebeurt is in de botten”, vertelt Paul Connett, hoogleraar chemie aan de St. Lawrence University (NY). In de afgelopen jaren hebben bot specialisten alarm geslagen over een verhoging van stressfracturen onder Amerikaanse jongeren. Connett en andere wetenschappers zijn bang dat fluoride-gebonden aan het bot kan bijdragen tot schade. Van de vrijgegeven documenten gaat een urgentie uit: een groot deel van het oorspronkelijke bewijs dat lage doses fluoride veilig zou zijn voor de botten van kinderen kwam uit het Amerikaanse A bom onderzoek.
Nu onderzoekers deze vrijgegeven documenten hebben beoordeeld vrezen ze dat de Koude Oorlog en de nationale veiligheid overwegingen objectieve wetenschappelijke evaluatie van vitale volksgezondheid vragen over fluoride hebben verhinderd.
“De informatie werd begraven,” concludeert Dr. Phyllis Mullenix , voormalig hoofd van de toxicologie bij Forsyth Dental Center in Boston, en nu een criticus over fluoridering. Bij dieren studies, Mullenix en collega onderzoekers bij Forsyth in het begin van negentiger jaren vonden dat fluoride een krachtige centrale zenuwstelsel (CNS) toxine was, en zou kunnen resulteren in een slechter functioneren van de menselijke hersenen, zelfs bij lage doses. (Nieuw epidemiologisch bewijs uit China voegt ondersteuning toe, die een verband aantonen tussen een lage dosis fluoride blootstelling en verminderde IQ bij kinderen.) De resultaten van Mullenix’s studie werden gepubliceerd in 1995, in een gerenommeerde peer-reviewed wetenschappelijk tijdschrift.
Tijdens haar onderzoek was Mullenix verbaasd om te ontdekken dat er vrijwel geen eerdere Amerikaanse studies van de effecten van fluoride op het menselijk brein geweest waren. Vervolgens werd haar aanvraag voor een subsidie om haar CNS onderzoek voort te zetten afgewezen door de Amerikaanse National Institutes of Health (NIH), waarbij een NIH panel, zegt ze, botweg vertelde dat “fluoride geen effect heeft op het centrale zenuwstelsel.”
Vrijgegeven documenten van het Amerikaanse atoombom programma geven anders aan. Een 29 april 1944 Manhattan Project rapport memo: “Klinische aanwijzingen dat uranium hexafluoride een nogal gemarkeerd centraal zenuwstelsel effect kunnen hebben …. Het lijkt het meest waarschijnlijk dat het F [code voor fluoride] component in plaats van de T [code voor uranium] de oorzakelijke factor is. ”
De memo – gestempeld “geheim” – is gericht tot het hoofd van de medische afdeling van het Manhattan Project, kolonel Stafford Warren. Colonel Warren wordt gevraagd een programma voor dieronderzoek goed te keuren voor gezondheid effecten: “Omdat het werken met deze verbindingen essentieel was, is het noodzakelijk om vooraf te weten welke mentale effecten kunnen optreden na blootstelling … Dit is niet alleen belangrijk om een ??bepaald individu te beschermen , maar ook om te voorkomen dat een verwarde werkman verantwoordelijk wordt bij het verwonden van anderen door het onjuist uitvoeren van zijn taken. “
Op dezelfde dag heeft kolonel Warren ingestemd met de CNS onderzoeksprogramma. Dit was in 1944, op het hoogtepunt van de Tweede Wereldoorlog waar Amerika in de race van de natie was om ‘s werelds eerste atoombom te bouwen. Voor onderzoek naar fluoride, of het op het centrale zenuwstelsel werkt, tijdens zo’n gedenkwaardige tijd om te worden goedgekeurd, moeten de ingediende bewijsstukken, samen met de memo wel heel erg overtuigend zijn geweest.
Het voorstel ontbreekt echter in de dossiers van de US National Archives. “Je kunt de memo’s vinden, maar het document waarnaar ze verwijzen ontbreekt, deze zijn waarschijnlijk nog geheim”, zegt Charles Reeves, hoofd bibliothecaris van het Atlanta tak van de Amerikaanse National Archives and Records Administration, waar de memo’s werden gevonden. Ook kon er geen resultaten gevonden worden van CNS fluoride onderzoek in de bestanden bij het Manhattan Project.
Na het bekijken van de memo’s, verklaarde Mullenix zich “verbijsterd” te voelen. Ze ging verder: “Hoe kon ik te horen krijgen van de NIH {National Institude of Health] dat fluoride geen invloed heeft op het centrale zenuwstelsel, terwijl deze documenten er al de hele tijd waren?” Ze redeneert dat het Manhattan Project die de fluoride CNS studies deed – “als soort van waarschuwing, dat fluoride een gevaar was voor de werknemers van het A bom programma voor het onjuist uitvoeren van hun taak en ik kan me niet voorstellen dat dit zou worden genegeerd” – maar dat de resultaten werden begraven omdat ze zouden kunnen leiden tot mogelijk moeilijke juridische en public relations problemen voor de overheid.
De auteur van het CNS onderzoeksvoorstel in 1944 was Dr. Harold C. Hodge, op dat moment leider van fluoride toxicologisch onderzoek voor de Universiteit van Rochester, een afdeling van het Manhattan Project. Bijna vijftig jaar later bij de Forsyth Dental Center in Boston, werd Dr. Mullenix geïntroduceerd aan een ?oudere man die diende als een consultant op haar CNS onderzoek, -Harold C. Hodge. Tegen die tijd had Hodge de emeritaat status bereikt als een wereldautoriteit op het fluoride veiligheid. “Maar hoewel hij me moest helpen”, zegt Mullenix, “heeft hij nooit een keer gerefereerd aan het CNS werk dat hij voor het Manhattan Project had gedaan.”
Het “zwarte gat” in fluoride CNS onderzoek sinds de dagen van het Manhattan Project is onaanvaardbaar voor Mullenix, die graag het probleem verder wil onderzoeken. “Er is zo veel fluoride blootstelling nu, en we weten gewoon niet wat het doet,” zegt ze. “Je kunt niet zomaar weg te lopen van dit.”
Dr. Antonio Noronha, een wetenschappelijke beoordeling adviseur bij het NIH vertrouwd met de subsidieaanvraag van Dr. Mullenix’s, zegt dat haar voorstel werd verworpen door een wetenschappelijke peer review-groep. Hij noemt haar vordering een institutioneel vooroordeel tegen fluoride CNS onderzoek “en vergezocht.” Hij voegt eraan toe: “We streven er zeer hard naar bij het NIH te zorgen dat politiek niet in beeld komt.”
Fluoride en Nationale Veiligheid
De documentaire route begint op het hoogtepunt van WW2, in 1944, toen bij een ernstige incident vervuiling opgetreden was benedenwinds van de EI du Pont du Nemours Company chemische fabriek in Deepwater, New Jersey. De fabriek produceerde toen miljoenen ponden aan fluoride voor het Manhattan-project, het ultra-geheime Amerikaanse militaire programma in de race om ‘s werelds eerste atoombom te produceren.
De boerderijen in Gloucester en Salem in de benedenwindse provincies waren bekend om hun hoge kwaliteit producten – hun perziken gingen rechtstreeks naar het Waldorf Astoria Hotel in New York. Hun tomaten werden opgekocht door Campbell’s Soup.
Maar in de zomer van 1943, begonnen de boeren te melden dat hun gewassen werden verwoest, en dat “er iets de perzik gewassen had verbrandt hier in de buurt.”
Pluimvee overleed na een hele nacht onweer, meldde ze. Landarbeiders die de producten die zij hadden geplukt aten braakte soms de hele nacht en de volgende dag. “Ik herinner me onze paarden, ze zagen er ziek uit en waren te stijf om te werken,” dit werd verteld door Mildred Giordano, die een tiener was op dat moment. Sommige koeien waren zo kreupel dat ze niet konden opstaan, en graasden door te kruipen op hun buik.
Deze getuigenis werd bevestigd in opgenomen interviews, kort voordat hij stierf, met Philip Sadtler van Sadtler Laboratories van Philadelphia, een van ‘s lands oudste chemische adviesbureaus. Sadtler had persoonlijk het onderzoek naar de schade verricht.
Hoewel de boeren het niet wisten, was de aandacht van het Manhattan Project en de federale overheid gewekt bij het incident in New Jersey, volgens nu openbare geworden geheime documenten van weleer die verkregen zijn door deze verslaggevers. Na het einde van de oorlog, in een geheime memo, Manhattan Project dd 1 maart 1946, chef van het fluoride project en toxicologische studies, Harold C. Hodge, schreef bezorgt aan zijn baas kolonel Stafford L. Warren, hoofd van de medische divisie, over “problemen in verband met de vraag over fluoride vervuiling van de atmosfeer in een bepaald deel van New Jersey. Er lijken vier verschillende (hoewel gerelateerde) problemen, “vervolgde Hodge;
Een kwestie van de schade van perzik gewas in 1944.
Een verslag van buitengewone fluoride inhoud van groenten geteeld in dit gebied.
Een verslag van abnormaal hoge fluoride-gehalte in het bloed van menselijke individuen die woonachtig zijn in dit gebied.
Een verslag van het verhogen van de kwestie van ernstige vergiftiging van paarden en vee in dit gebied.
De New Jersey boeren hebben gewacht tot na de oorlog, waarna du Pont en het Manhattan Project voor fluoride schade is aangeklaagd – naar verluidt de eerste rechtszaken tegen het Amerikaanse A-bom programma.
Hoewel schijnbaar alledaags, schokte de rechtszaken de overheid, dat onthulden de eens geheime documenten. Onder de persoonlijke leiding van Manhattan Project chief generaal-majoor Leslie R.Groves, werden geheime vergaderingen belegd in Washington, met verplichte aanwezigheid van een team van wetenschappers en ambtenaren van het Amerikaanse ministerie van Oorlog, het Manhattan Project, de Food and Drug Administration, de landbouw en justitie, Chemical Warfare service en Edgewood Arsenal, het Bureau of Standards, du Pont en de advocaten van het Amerikaanse leger. Uit vrijgegeven memo’s van de vergaderingen blijkt dat er een geheime mobilisatie van de volledige krachten van de overheid om de New Jersey boeren te verslaan:
Deze agentschappen “maken wetenschappelijk onderzoek naar bewijzen die kunnen worden gebruikt voor het belang van de regering tijdens het proces te beschermen tegen de claims van de eigenaren van perzik boomgaarden in New Jersey,” verklaarde Manhattan Project luitenant-kolonel Cooper B. Rhodos, in een memo CC-regel aan generaal Groves.
27 augustus 1945
Betreft: Onderzoek van het gewas Schade bij Lagere Penns Neck, New Jersey
Aan: De bevelvoerende generaal, Dienst van het Leger Krachten, Pentagon, Washington DC
“Op verzoek van de minister van Oorlog het Ministerie van Landbouw heeft toegezegd mee te werken aan onderzoeken van klachten van gewasschade toegeschreven … aan dampen uit een installatie die in verband werd gebracht met het Manhattan Project.”
Getekend, LR Groves, generaal-majoor US
“Het ministerie van Justitie werkt mee aan de verdediging van deze rechtzaken”, schreef generaal Groves in een 28 februari 1946 memo aan de voorzitter van de Amerikaanse Senaat Speciaal Comité voor Atoomenergie.
Waarom een nationale veiligheid noodtoestand
over een paar rechtszaken door New Jersey boeren?
In 1946 waren de Verenigde Staten met de grootschalige productie van atoombommen begonnen. Geen enkel ander land had nog een kernwapen getest, en de A-bom werd gezien als cruciaal voor de Amerikaanse leiding van de naoorlogse wereld. De New Jersey fluoride rechtszaken waren een serieuze wegversperring voor die strategie.
“Het spook van eindeloze rechtszaken achtervolgde het leger”, schrijft Lansing Lamont in zijn veelgeprezen boek over de eerste atoombom test, “Dag van de Drie-eenheid.”
In het geval van fluoride, “Als de boeren hadden gewonnen, zou dat de deur openen voor verdere rechtszaken waarbij het A bom programma in relatie tot fluoride gebruik zou kunnen belemmeren”, aldus Jacqueline Kittrell, een Tennessee algemeen belang advocaat gespecialiseerd in nucleaire zaken, hij onderzocht de vrijgegeven fluoride documenten. (Kittrell vertegenwoordigd eisers in verschillende menselijke straling experiment gevallen.) Ze voegde hieraan toe: “De verslagen van menselijke schade werden vooral bedreigend, omdat het potentieel voor enorme nederzettingen -. Niet te vergeten de PR probleem te noemen”
Noot:
De rest van het document gaat over de relatie tussen de militaire geheimhouding en het wetenschappelijke gezondheidsonderzoek. Over de strijd van de boeren en verontruste burgers op zoek naar feiten die de overheid niet wilde verstrekken. Het atoombom programma en het gebruik van fluoride ging niet over de toepassing van fluoride om tanden sterker te maken, wel werd dit argument ingebracht om fluoride minder in een kwaad daglicht te plaatsen. Het moet duidelijk zijn dat hier een belangenverstrengeling was. Als de krachten achter het atoombom programma valselijk konden aantonen dat fluoride in lage dosissen een bijdrage konden leveren aan sterke tanden, dat daarmee grote schadeclaims voorkomen konden worden. Zo ontstond dus het sterke tanden sprookje van fluoride in tandpasta.
Maar het ging nog veel verder, net als met het in het geheim toedienen van plutonium bij pati?nten had men studies nodig aangaande fluoride bij mensen en de toevoeging aan water schepte deze opportunity! In Newburgh, New York vond de meest uitgebreide studie plaats naar fluoride toevoeging in water. Een monsterlijk macaber experiment op de volksgezondheid, anders kunnen we dit niet noemen. En kleine hoeveelheden fluoride werden veilig bevonden in 1956 en tot op de dag van vandaag nog steeds toegepast in vele drinkwater voorzieningen. Aan het onderzoek werd meegewerkt door atoombom wetenschappers (!). Ook de rapporten over fluoride toevoegen ontbreken nog en zijn hoogstwaarschijnlijk nog steeds geclassificeerd als “geheim”.
Nog een opmerkelijke zaak. Onderzoek naar de arbeiders aan het geheime A bom project die werkten met hogere concentraties fluoride hadden in meerderheid geen tanden meer over. Het officieel report verhaalde dat deze arbeiders minder gaatjes vertoonden. Nog niet eens een leugen dus.
In het licht van deze nu uitgelekte en voorheen geheime complot ontdekking schijnt deze zaak zijn licht over de betrouwbaarheid van overheden en gezondheidsorganisaties over de gehele wereld. Het moge ook duidelijk zijn dat deze instanties tot alles in staat blijken te zijn, hoe ongeloofwaardig dit alles ook morgen klinken. Hoeveel mensen zullen er in die tijd voor complotdenker versleten zijn over deze zaken?
lees hier het restant van dit uitgebreide rapport
