Solidariteitsverklaring met Peter Vereecke naar aanleiding van zijn gerechtelijke vervolging door de Belgische staat, de Vlaamse regering en het Agentschap Zorg & Gezondheid omwille van zijn engagement inzake vaccinaties.
Te gek voor woorden!
De wereld op z’n kop
Hierbij wens ik mijn steun te betuigen aan Peter Vereecke in zijn engagement om op allerlei manieren aan politici, ambtenaren, journalisten, verantwoordelijken van de medische & academische wereld, organisaties als Orde van Geneesheren, Kind & Gezin, CLB, Mutualiteiten, enz. duidelijk te maken
· dat er grote vragen moeten gesteld worden bij de drie grote uitgangspunten van het huidig vaccinatiebeleid ( noodzakelijkheid, effectiviteit en vooral veiligheid )
· dat de overheid de burgers inzake inentingen volledig, objectief en evenwichtig moet informeren en hun beslissing moet respecteren
· dat hierover op korte termijn een open, respectvolle en feitelijk onderbouwde maatschappelijke discussie moet tot stand komen
Woensdag 15 januari 2014 moet peter Vereecke voor de rechter verschijnen
Eerdere publicatie: 28-03-2013 aanklacht tegen Peter Vereecke
… en hier gaat het allemaal over: Het vaccinatie debat
— Henk Mutsaers
Update: Woensdag 15 januari 2014 is een heel belangrijke en indrukwekkende dag geworden.
Het grote, grijze, koele gerechtsgebouw te Gent werd gevuld met vredelievende, warmhartige maar ook weerbare burgers. En het reële aantal overtrof de verwachtingen én aanmeldingen. Om en rond de tweehonderd namen plaats in de derde zittingszaal. Zwart was de dominerende kleur. Langs beide zijden van de balie… .
De verwachtingen waren hooggespannen. Er was nogal wat pers, die foto’s nam en achteraf interviewde. De echt grote kanalen als TV1 en VTM blijven voorlopig nog achterwege. En toen gebeurde er iets merkwaardigs.
Bij het begin van de zitting ging het licht uit. De voorzitter begon toch met de voorbereidende administratieve vragen. Toen ik gevraagd werd om recht te staan stonden tweehonderd mannen en vrouwen samen met mij recht. En precies op dat moment was er weer licht. Onze goede vriend Marcel Messing noemde dit achteraf een krachtig geval van ‘ jungiaanse” synchroniciteit, dwz dat op zo’n momenten krachten uit hogere dimensies doorbreken en zich even manifesteren in onze zware, donkere 3D-realiteit. Wie erbij was, zal hem graag op zijn wijs en gezaghebbend woord geloven.
Ik bevestigde mijn geboortedatum en – plaats maar onderstreepte zoals ik op voorhand had laten weten dat ik verscheen als een vrij en soeverein mens van vlees en bloed. De voorzitter wou daar niet op ingaan en zei : ‘ Ja, ja … dat zijn we allemaal ‘, waarop ik repliceerde ‘ in zekere zin hebt u gelijk’. Ik had mij voorgenomen wat dat betreft enkel mijn statement te doen maar hiervoor verder geen irritatie te veroorzaken.
Zowel de procureur als de advocaat van de burgerlijke partij ( de Vlaamse Gemeenschap ) probeerden toen een beeld te scheppen van een losgeslagen gek, die meent een kruistocht te moeten ondernemen tegen van alles en daarbij iedereen maar blijft lastig vallen en bestoken met een onafgebroken mitraillettevuur van emails. Op een bepaald moment werd het zo hilarisch dat enkelen in het publiek het niet konden laten hun ongenoegen en protest hoorbaar te ventileren. Dat was tegen de afspraak, maar het is hen vergeven en de voorzitter heeft dit én netjes onder controle gehouden én hieraan niet zwaar getild.
Dan kwam mijn advocaat aan het woord en ik wil hier publiekelijk bevestigen wat zovelen mij achteraf hebben gezegd: meester Erik Van Engeland heeft het schitterend gedaan : to the point, met fijnzinnig gevoel voor understatement en humor, met kennis van de essentie van het dossier dat zo’n 30 cm dik is.
Toen mocht ook ik het laatste woord nemen. Ik had een tekst voorbereid, die ik in bijlage meestuur en die ik samengevat probeerde te brengen. Daarin wou ik ook kort toelichten waarom wij ons zoveel zorgen maken omwille van vaccinatie. Ik haalde een grote, glanzende en welgevormde appel tevoorschijn en presenteerde dit als het symbool van wat ons wordt voorgehouden en waarin wij aangemaand worden te bijten. Voor onze gezondheid.
Toen greep de voorzitter in en verbood mij in te gaan op de inentingsproblematiek. Ik probeerde nog even door te duwen en duidelijk te maken dat dit toch wel echt essentieel was om mijn engagement te begrijpen maar hij hield voet bij stuk. In zekere zin kon ik hem begrijpen en voelde ik aan dat het psychologisch-taktisch opportuun was hem niet tegen de haren in te strijken. Achteraf vernam ik dat op dat moment een aantal vrouwen met hun geesteskracht mij in die richting hadden gecoacht … ik prijs en dank hen zeer.
Achteraf reed vrijwel iedereen naar de Watersportbaan, ‘ De Nieuwe Wandeling ‘ mildhartig links laten liggend, om te verzamelen in Intrôvert. De sfeer toen ik binnenkwam was alsof de rode duivels net de beslissende goal hadden gemaakt waardoor wij wereldkampioen waren geworden. Het was 17u30 toen we dit sympathiek etablissement verlieten, niet na de uitbater Pascal, zijn vrouw en zijn personeel uitvoerig bedankt te hebben voor spijs & drank en de uitstekende service.
Chantal had haar beide armen vol met prachtige witte rozen, gekregen van enkele attentvolle lieve vrouwen als een ontroerende manier om nog eens mijn manifest ‘ De revolutie van de Witte Roos ‘ te bevestigen. In bijlage op vraag van enkelen nog eens deze tekst, die bijzonder goed is rondgestuurd geworden.
Conclusie :
Ik was en ben zeer content. Dit was een van de schoonste dagen uit mijn leven en een voorlopige bekroning van vijf jaar met zijn allen bonken en beuken in idealistische vasthoudendheid en begripvol respect. We vechten inderdaad niet zozeer tegen, maar vooral voor.
Ik was en ben nog altijd diep ontroerd én gesterkt door het idee dat die ochtend zovele honderden mensen waren opgestaan, niet alleen uit hun bed maar ook uit hun onderdanigheid. Ik denk uiteraard in eerste instantie aan dat moedige peleton van 200 aanwezigen: sommigen kwamen uit Wallonië, Brussel en velen uit Nederland, tot en met het het Hoge Noorden. Er waren er die speciaal een dag vrij ‘ uit de matrix ‘ hadden genomen of een babysit ingeschakeld of een belangrijke afspraak verlegd …
Maar ik wil evenzeer hen bedanken die in gedachten met ons verbonden waren en met een kaarsje of een uitgesproken positieve intentie ervoor gezorgd hebben dat die woensdagvoormiddag zo’n krachtige energetisch gebeuren was.
Conclusie:
Dat is nu wat de rechter moet maken samen met zijn twee bijzittende dames, die volgens sommigen aandachtig de woorden van Erik en mij gevolgd hebben. Misschien zijn zij ook wel ouder of hebben zij weet van gezondheidsproblemen kort na en ingevolge vaccinatie.
Ter attentie van iedereen vermeld ik dat de voorzitter heeft meegedeeld dat hij zijn vonnis zal klaar hebben tegen woensdag 5 februari. Om 9 u mogen wij ‘onze’ uitslag gaan afhalen. Iedereen die het wil en kan is uitgenodigd om er opnieuw bij te zijn. Voel je absoluut niet verplicht. Wellicht blazen wij dan opnieuw verzamelen in Intrôvert. Ik zal begin februari nog wel een rondvraag lanceren waarop zij die er ook dan bij willen zijn zich kunnen aanmelden.
Het signaal is gisteren indrukwekkend duidelijk gegeven : NO PASSARAN. Wij burgers willen niet meer het tamme, gedweeë vee zijn. Wij willen niet zozeer vechten tegen maar vooral opkomen voor. Of het nu over vaccinaties, chemtrails, genetisch gemanipuleerd voedsel, elektromagnetische straling, mindcontrol, nine eleven, global warming, geoengineering, enz. gaat: we willen in alles hebben :
DE VRIJHEID
DE WAARHEID
DE GEZONDHEID
Dàt is ons geboorterecht.
Met vrije en soevereine groet ,
Ik, gekend als Peter Arthur Maria; van de familie Vereecke,
